Οι Γάλλοι στις προεδρικές εκλογές αποφάσισαν να μην αυτοκτονήσουν. Αλλά στις βουλευτικές εκλογές θέλησαν (και με την ψήφο τους και με τη μεγάλη αποχή τους) να πουν στον Μακρόν ότι πλέον δεν μπορείς να είσαι ο απόλυτος άρχων του παιχνιδιού. Στις προεδρικές εκλογές κυριάρχησε η λογική και στις βουλευτικές εκλογές το συναίσθημα.

Η διακυβέρνηση της Γαλλίας έχει μπει σε βαθιά νερά και οι διεργασίες των επόμενων εκλογών θα δείξουν πώς θα πορευτούν ο Μακρόν και η κυβέρνησή του, αφού απέφυγαν την αναγκαστική συγκατοίκηση με το νεάζον πολιτικό απολίθωμα του λαϊκισμού Ζ.-Λ. Μελανσόν. Θα υπάρξει συμφωνία με τους Ρεπουμπλικάνους, θα υπάρξει άλλος συνδυασμός δυνάμεων ή η Γαλλία θα πάει σε δεύτερες εκλογές; Σε κάθε περίπτωση όμως, οι Γάλλοι βρίσκονται μπροστά στις επιλογές τους. Μέσα στην πολυεπίπεδη κρίση που κλονίζει και μια ισχυρή χώρα όπως η Γαλλία, βρίσκονται με μια κυβέρνηση η οποία είναι αναγκασμένη να κάνει συμβιβασμούς ή να αναζητά αλά καρτ συμμαχίες, για να μπορεί να νομοθετεί και να ασκεί πολιτική, μέσα σε συνθήκες που απαιτούν γρήγορες και άμεσες αποφάσεις.

ΤΟ εντυπωσιακό με τη Γαλλία είναι ότι ούτε ο Μελανσόν ούτε η Λεπέν θέλουν να κυβερνήσουν. Ηθελαν και θέλουν μόνο να χάσει ο Μακρόν! Για να κάνουν τι, θα αναρωτηθεί κάποιος. Για να μην κάνουν τίποτα, είναι η απάντηση. Δεν ήθελαν, ούτε μπορούσαν να νικήσουν για να εφαρμόσουν ένα «άλλο» πρόγραμμα. Ηθελαν απλώς να μη νικήσει ο Μακρόν. Παράλογο; Παράλογο. Εκδικητικό; Εκδικητικό. Αναποτελεσματικό; Αναποτελεσματικό. Βλακώδες για την τύχη της χώρας; Βλακώδες. Γιατί είναι εντελώς άλλο πράγμα να διεκδικείς τη νίκη για να εφαρμόσεις έστω μία ανεφάρμοστη πολιτική, όπως οι μαξιμαλισμοί και τα λεφτόδεντρα του Μελανσόν και της Λεπέν (αύξηση μισθών, ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, μείωση του ορίου συνταξιοδότησης και γενικώς λεφτά για όλους), κι άλλο να αρκείσαι στην ήττα του αντιπάλου σου χωρίς να ξέρεις τι να την κάνεις.

ΔΕΝ είναι τυχαίο ότι ήταν εντελώς ίδιος ο τρόπος που πανηγύρισε στα καθ’ ημάς και ο Α. Τσίπρας. Δεν πανηγύρισε για τη νίκη μιας «συγγενούς πολιτικής». Πανηγύρισε για την ήττα του νεοφιλελεύθερου Μακρόν. Είναι σαν να παίζει ο Ολυμπιακός με την ΑΕΚ και να πανηγυρίζουν οι ΑΕΚτζήδες γιατί δεν κέρδισε ο Ολυμπιακός. Η «χ» ΑΕΚ δεν κερδίζει τίποτα. Ούτε ευνοείται από τη «νίκη» του Παναθηναϊκού, αλλά… πανηγυρίζει! Είναι μια συζήτηση μεταξύ οπαδών της «Θύρας 7», της «Θύρας 13» και της «Ορίτζιναλ». Δεν αφορά κανέναν πέρα από τους ίδιους, που σκοτώνονται με κάθε ευκαιρία. Ετσι και ο ένας «από τους πιο ελεεινούς Ευρωπαίους πολιτικούς» -κατά το «νικητή» Ζ.-Λ. Μελανσόν, ο Α. Τσίπρας. Πανηγύρισε την ήττα Μακρόν που «είναι ήττα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του». Και συμπέρανε προβάλλοντας την επιθυμία του στην πραγματικότητα ότι το «ισχυρό και σαφές μήνυμα» από τις βουλευτικές εκλογές στη Γαλλία είναι η «επείγουσα αλλαγή πολιτικής και στήριξη της κοινωνίας πριν βυθιστεί στη βαρβαρότητα. Και στη Γαλλία και στην Ελλάδα και παντού»!

ΠΟΙΟΣ και πώς θα το κάνει αυτό -δεδομένου ότι στη Γαλλία δεν μπορούν να το κάνουν ούτε ο Μελανσόν ούτε η Λεπέν- δεν απασχολεί τον Α. Τσίπρα. Γι’ αυτό και η αντίδρασή του είναι χαρακτηριστικό δείγμα μιας τυφλής και εμπαθούς αντίληψης, η οποία ούτε έχει λύσεις ούτε την ενδιαφέρουν οι λύσεις. Νοιάζεται μόνο για εφήμερες ποδοσφαιρικού τύπου νίκες των εχθρών. Επιβεβαιώνοντας και με την αναφορά του στην Ελλάδα ότι δεν έχει βλέψεις, ούτε προσδοκία να κερδίσει. Νοιάζεται μόνο να τα κάνει όλα λαμπόγυαλο για να χάσει ο «Λουδοβίκος». Νοιάζεται και επενδύει απροσχημάτιστα στο χάος. Υπ’ αυτήν την έννοια μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικό μάθημα στα γαλλικά για τους Ελληνες και τις επικείμενες εκλογές. Καθώς και σε ποια κατάσταση μπορεί να βρεθεί η χώρα, ενώ θα λυσσομανάνε οι αέρηδες των κρίσεων.

ΥΓ.: Ο πραγματικός νικητής των γαλλικών εκλογών είναι η Ακροδεξιά Λεπέν, η οποία αύξησε τις έδρες της πολύ περισσότερο από ό,τι ο Μελανσόν. Αλλά ούτε αυτό εμπόδισε τον Α. Τσίπρα να πανηγυρίσει…

ΑΙΧΜΗ

ΧΥΔΑΙΑ ΑΙΣΧΡΟΚΕΡΔΕΙΑ

Πέρασαν τα χρόνια και ήρθε η ώρα για την εκταφή των οστών του αδελφού μου από το νεκροταφείο της Αγ. Παρασκευής, ώστε να μεταφερθούν στα πάτρια εδάφη του χωριού μας, στα Φίλια Καλαβρύτων. Η νύφη μου, αναζητώντας ένα οστεοφυλάκιο για τη μεταφορά, απευθύνθηκε σε παρακείμενο σχετικό «μαγαζί». Πριν μια εβδομάδα βρήκε ένα τσίγκινο οστεοφυλάκιο αξίας το πολύ 5 ευρώ στη μη αναγραφόμενη τιμή των 35 ευρώ. Χθες πήγε να το αγοράσει. Το ίδιο τσίγκινο κουτάκι, που ήταν στην ίδια θέση με αυτό που είχε δει, αυτή τη φορά είχε επάνω του τιμή 45 ευρώ. «Μα καλά», λέει στον μαγαζάτορα, «την προηγούμενη εβδομάδα το είχατε 35 ευρώ». Και της απαντάει: «Και τι θέλετε, κυρία μου, όλα ακριβαίνουν, δεν θα ακριβύνει κι αυτό;» Αύξηση 28,5% άνευ λόγου και αιτίας και χωρίς να έχει αγοράσει κάποια καινούργια παρτίδα σε ακριβότερη τιμή! Απρόκλητα ο μαγαζάτορας κι εντελώς ενοχικά, σπεύδει να προσθέσει: «Εντάξει, αφού το είχατε δει στα 35 ευρώ, πάρτε το 35». Επιβεβαιώνοντας πλήρως ότι το τσίγκινο οστεοφυλάκιο που το είχε αγοράσει 3-5 ευρώ και το πουλούσε 35 προσπάθησε να το πουλήσει 45 «γιατί όλα ακριβαίνουν»… Οπως και να το κάνεις, δεν είναι ίδια η στιγμή που πας να βάλεις βενζίνη ή να αγοράσεις γιαουρτάκι με τη στιγμή που αγοράζεις ένα οστεοφυλάκιο για τα κόκαλα του ανθρώπου σου. Αισχροκέρδεια είναι το ένα, αισχροκέρδεια και το άλλο. Και η αισχροκέρδεια πάντα κουβαλάει μέσα της χυδαιότητα και κυνισμό. Κάποιες στιγμές, όμως, γίνεται και οργή, αφού πιέζει άγαρμπα τις πιο μεγάλες ανθρώπινες ευαισθησίες. Αλλά η ουσία παραμένει η ίδια: Οποιος μπορεί -κι όπως φαίνεται, είναι πολλοί αυτοί που μπορούν- αισχροκερδεί. Οι πολίτες, παρ’ ότι οι έλεγχοι είναι υποχρέωση του κράτους, δεν είναι αθώοι του αίματος που ρέει άφθονο. Είτε είναι πάσης φύσεως έμποροι είτε θύματα καταναλωτές…

Διασώστες και «διασώστες»

Πάνω από 120 παράνομους μετανάστες διέσωσαν το Σαββατοκύριακο οι γυναίκες και οι άνδρες του Λιμενικού. Ανοιχτά της Μυκόνου και της Ρόδου. Ναι, αυτοί που λοιδορήθηκαν και υβρίστηκαν από ελληνικά χείλη – ενός τυχάρπαστου επαγγελματία «διασώστη» και υπό την πλήρη κάλυψη Ελληνα ευρωβουλευτή. Κάνουν push backs και δολοφονούν αθώους ανθρώπους, είπε. Με μόνα «στοιχεία» κάποιες καταγγελίες ύποπτων ΜΚΟ. Αντιθέτως, οι διασώσεις του Σαββατοκύριακου είναι αποτυπωμένες σε βίντεο.

Ολως τυχαίως, το χαρτί των ελληνικών push backs και των δολοφονιών μεταναστών συνεχίζει να το παίζει ο Ερντογάν σε όλα τα διεθνή φόρα. Προφανώς, πρόκειται για σύμπτωση. Η επίσημη τουρκική προπαγάνδα με την οποία προσπαθεί να «ρεφάρει» για το σκίσιμο του Διεθνούς Δικαίου, συμπίπτει με τα «επιχειρήματα» που πρόθυμα συνεισφέρουν ευκαιριακοί εγχώριοι «δικαιωματιστές», «επιχειρηματικά» εξαρτώμενοι από ΜΚΟ και με την πολιτική κάλυψη κοινοβουλευτικού κόμματος. Προφανώς είναι σύμπτωση.

Το περίεργο είναι ότι τουλάχιστον μέχρι στιγμής δεν έχει εκδοθεί καμία ανακοίνωση στήριξης για τους 6 συλληφθέντες διακινητές…