Βέβαια, όλο αυτό μου θύμισε μιαν άλλη ιστορία φρίκης που είχα διαβάσει, ότι στην Ιαπωνία οι «κούκλες» φυσικού μεγέθους, με όλα τα… χαρακτηριστικά του θηλυκού γένους, έχουν τεράστια ζήτηση. Υπάρχουν και μερικοί που παίρνουν την «κούκλα» και την πάνε βόλτα με το αυτοκίνητό τους ή πηγαίνουν και σε εστιατόριο και τη βάζουν απέναντί τους και δειπνούν. Μου φαίνεται τόσο τραβηγμένη από τα μαλλιά αυτή η ιστορία, που αρνούμαι να την πιστέψω. Ενας τέτοιος τύπος έδωσε συνέντευξη και εξηγούσε, ψύχραιμα, τις αρετές μιας τέτοιας «συγκατοίκησης». Πάντως, δεν διάβασα ότι κατέληξε σε ψυχιατρείο.

Αν, λοιπόν, οι Ιάπωνες με τους 125.440.000 κατοίκους και τη σημερινή υπογεννητικότητα θα χρειαστούν 1.744 χρόνια για να εξαφανιστούν ως φυλή και ανθρώπινο είδος, αντιλαμβάνεστε πόσο πιο σύντομα έρχεται η δική μας εξαφάνιση. Οπότε, δεν θα υπάρχει ούτε ένας να μιλάει για τον αρχαίο ή, έστω, και τον σύγχρονο πολιτισμό μας ούτε και να διαβάζει τον «Επιτάφιο του Περικλή» -το αριστούργημα του Θουκυδίδη-, αλλά ούτε και τις δηλώσεις Τσίπρα για να απορεί τι λέει αυτός ο τύπος που νομίζει ότι μπορεί με περιστροφή 360 μοιρών να βλέπει την απέναντι εικόνα. Εκτός κι αν θεωρεί ότι ήταν κι αυτό ένα θαύμα από την Ελλάδα του 21ου αιώνα.

Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση έκανε ό,τι μπόρεσε για να βοηθήσει όσους έπρεπε -και αυτούς που δεν έπρεπε- κατά την περίοδο της Covid. Επίσης, η αλήθεια να λέγεται, η κυβέρνηση βοηθά, με κάθε τρόπο, τους ανθρώπους που τα βγάζουν δύσκολα πέρα να επιβιώσουν. Και η απορία μου είναι τι πρέπει να κάνει αν θέλει να επιβιώσουμε και ως έθνος. Ο πρωθυπουργός περιοδεύει δύο φορές την εβδομάδα στην περιφέρεια σε πόλεις και χωριά. Δεν μπορεί να μη βλέπει ότι στα χωριά έχουν μείνει οι ηλικιωμένοι και έχουν πάει και συνταξιούχοι. Κι όταν γεννιέται ένα παιδί, γιορτάζει όλο το χωριό, αλλά μετά αρχίζουν τα δύσκολα: ιατρείο, σχολείο, υποδομές, δρόμοι. Ωστόσο, οι αριθμοί είναι αψευδείς μάρτυρες. Η ισορροπία μεταξύ γεννήσεων και θανάτων έχει προ πολλού υποχωρήσει. Περισσότεροι είναι οι άνθρωποι που εγκαταλείπουν τον μάταιο τούτο κόσμο από εκείνους που παίρνουν σειρά να τον ζήσουν. Σημειώνω δε ότι στις μουσουλμανικές χώρες ή και της Απω Ανατολής η αναλογία των νέων προς τους ηλικιωμένους ξεπερνά το 3 προς 1.

Χρήσιμα τα επιδόματα ενίσχυσης των αδύναμων κρίκων, αλλά δεν πρέπει να βρεθεί τρόπος να εμποδίσουμε και τη μελλοντική εθνική εξαφάνισή μας από το χάρτη;