ΠΡΙΝ από μία δεκαετία ήταν οι «προδοτικές» κυβερνήσεις που σκόπιμα φτωχοποιούσαν την ελληνική κοινωνία. Τελικά, αποδείχθηκε πως ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού έβαλε τη χώρα σε τροχιά εξόδου από την ευρωζώνη, στη συνέχεια υπέγραψε και εφάρμοσε το πιο επώδυνο Μνημόνιο.

 ΑΛΛΑ δεν ήταν μόνο η κωλοτούμπα. Ηταν πολλά περισσότερα. Ηταν ότι καθημερινά κατηγορούσαν κραυγάζοντας τη Ν.Δ. για τα πάντα όλα. Και το χειρότερο; Πως ό,τι κι αν έκανε η Ν.Δ. είτε ως αντιπολίτευση την περίοδο 2015-2019 είτε ως κυβέρνηση από το 2019 έως σήμερα ήταν αποτέλεσμα συνωμοσιολογιών και εξυπηρέτησης συμφερόντων.

 ΑΚΟΜΑ και τώρα με το ναυάγιο των μεταναστών. Τι ισχυρίζονται στον ΣΥΡΙΖΑ; Πως η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει δώσει εντολή στο Λιμενικό να βυθίζει σκόπιμα τις βάρκες και τα πλοία, δηλαδή, να δολοφονεί εν ψυχρώ ανθρώπους.

 ΚΑΙ είναι και πολλά άλλα πράγματα. Είναι η δολοφονία χαρακτήρων. Κορυφαίο παράδειγμα, ο Γιώργος Λούκος. Ενας από τους κορυφαίους ανθρώπους του σύγχρονου πολιτισμού, με καριέρα κυρίως στο εξωτερικό. Ηρθε στην Ελλάδα και ανέλαβε το Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου το 2006. Το αναμόρφωσε και το απογείωσε. Πέρασαν ένα σωρό κυβερνήσεις. Το 2015, όμως, όταν ανέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν αποφασισμένοι να τον «εκκαθαρίσουν».

 ΑΚΟΜΑ κι αυτό θα μπορούσε να γίνει δεκτό, αν και είχε αναγνωριστεί η δουλειά του στο Φεστιβάλ από όλους. Δεν τους έφτανε, λοιπόν, να του ζητήσουν να παραιτηθεί. Τον κατηγόρησαν για οικονομικές ατασθαλίες άνω των 2 εκατομμυρίων ευρώ, που ανέδειξαν «ερευνητές» δημοσιογράφοι. Κι έτσι βρήκαν την αφορμή να τον απολύσουν.

 ΤΩΡΑ, οκτώ χρόνια μετά, ο Γιώργος Λούκος αθωώθηκε από τη Δικαιοσύνη. Ολα αποδείχθηκαν ένα τεράστιο ψέμα. Ενας άνθρωπος που προσέφερε τα μέγιστα στην Ελλάδα και τον πολιτισμό βρέθηκε στα τάρταρα λόγω της λάσπης που του πέταξαν οι κολλημένοι ιδεοληπτικά «σύντροφοι» του ΣΥΡΙΖΑ.

 ΥΠΑΡΧΟΥΝ ένα σωρό ακόμα παραδείγματα. Κάθε μέρα υπήρχε κι από ένα. Ψέμα στο ψέμα. Λάσπη στη λάσπη. Κάπως έτσι εκτινάχθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36%. Πίστευαν ότι με τον ίδιο τρόπο θα διατηρούταν ως κόμμα εξουσίας. Αλλά οι πολίτες πλέον έχουν κατανοήσει τον εμπαιγμό. Γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε στις 21 Μαΐου, θα καταρρεύσει κι άλλο στις 25 Ιουνίου και, τελικά, θα γίνει ξανά ένα μικρό κόμμα διαμαρτυρίας.