Και καθώς αρχίζει να κάθεται η σκόνη που σήκωσε η διαγραφή του, μάλιστα με πρωτοβουλία του Κυριάκου Μητσοτάκη ενώ βρίσκεται στη Νέα Υόρκη, μπορούν να αναδυθούν ορισμένες προσεγγίσεις για το θέμα του Μ. Σαλμά ως αναγωγές για την ευρύτερη λειτουργία της πολιτικής, ως αντίληψης, συνείδησης αλλά και ερμηνευτικού εργαλείου της πραγματικότητας.

Αυτή καθαυτή η διαγραφή του βουλευτή δεν έχει ιδιαίτερη σπουδαιότητα. Η ουσία της, όμως, έχει. Οι περισσότερες αναλύσεις επικέντρωσαν στο μήνυμα που επεδίωξε να στείλει εντός και εκτός Ν.Δ. ο Κυρ. Μητσοτάκης. Ο ίδιος ο βουλευτής, βγαίνοντας από τη Βουλή και συγκρατώντας με δυσκολία την οργή του, έδωσε τη δική του διάσταση. «Αν με διαγράφει ο κ. Μητσοτάκης γιατί αντέδρασα για τις περιουσίες που χάνονται λόγω των κόκκινων δανείων, επειδή αντιτάχθηκα στη woke ατζέντα για τα ομόφυλα ζευγάρια, επειδή του ζήτησα να ελέγξει τα καρτέλ στην ακρίβεια, τότε είναι τιμή μου», είπε.

Προκύπτει το εξής ερώτημα: Είναι δυνατόν εν ενεργεία βουλευτής της Ν.Δ. να πιστεύει ότι διεγράφη επειδή διαφώνησε στη woke ατζέντα ή, ακόμα, επειδή συνυπέγραψε την ερώτηση για τα κόκκινα δάνεια ή επειδή αναφέρθηκε στα καρτέλ της ακρίβειας; Σαφώς και για το Μέγαρο Μαξίμου δεν είναι κάτι που περνά αβρόχοις ποσί. Αλλά από αυτό μέχρι τη διαγραφή υπάρχει μεγάλη πολιτική απόσταση.

Το ηθικό θέμα που ήγειρε κατά της υπουργού Πολιτισμού, Λίνας Μενδώνη, είχε τη σπουδαιότερη βαρύτητα. Μίλησε για φωτογραφικό διαγωνισμό βάσει του οποίου παραχωρήθηκαν σε «ημέτερη» αλυσίδα μικρογευμάτων τα κυλικεία του υπουργείου Πολιτισμού. Ελαβε απαντήσεις, τις οποίες, όμως, αψήφησε και επανέφερε δημοσίως το θέμα. Η προσπάθεια σπίλωσης μιας υπουργού της κυβέρνησης από βουλευτή που ουδέποτε έκρυψε τις θεμιτές φιλοδοξίες του μάλλον λειτούργησε υπέρ της επίσπευσης της απόφασης του Κυρ. Μητσοτάκη.

Παρατηρείται, επίσης, προσπάθεια σύγκρισης – αν όχι απόλυτου παραλληλισμού – της κίνησης των 11 βουλευτών της Ν.Δ. με το κωμικό μπάχαλο που επικρατεί στον υπό διάλυση ΣΥΡΙΖΑ. Χωρίς κανείς να γνωρίζει τι επιφυλάσσει το μέλλον – ο χρόνος, άλλωστε, στην πολιτική είναι πιο σχετικός από ό,τι στην ίδια τη ζωή – η εξόφθαλμη προσπάθεια να απλωθεί όσο το δυνατόν σε περισσότερο χώρο του πολιτικού συστήματος η αποσάθρωση, η γελοιότητα και η έλλειψη εμπιστοσύνης έχει συγκεκριμένα αποτελέσματα. Η Ακροδεξιά και οι δυνάμεις που μισούν τη δημοκρατία στην Ευρώπη δεν είναι αφηρημένες έννοιες ούτε κάποια «έξυπνα» συστήματα στο υπολογιστικό cloud. Είναι ανάμεσά μας και τρίβουν τα χέρια τους από ευχαρίστηση…