ΑΥΤΟ γινόταν πάντα. Κορυφαίο παράδειγμα, η αξιολόγηση των δημοσίων υπαλλήλων. Πόσοι νόμοι έχουν ψηφιστεί, πόσες υπουργικές αποφάσεις και εγκύκλιοι έχουν εκδοθεί. Η αξιολόγηση παραμένει στα χαρτιά. Ή ακόμα και όταν υλοποιείται, γίνεται με τέτοιο τρόπο, ώστε να «εφαρμόζεται» η νομοθεσία στο τυπικό μέρος, αλλά να μην κρίνονται ουσιαστικά για τη δουλειά τους οι δημόσιοι υπάλληλοι.

ΠΕΡΣΙ ψηφίστηκε από τη Βουλή ο εργασιακός νόμος 4808/2021, σύμφωνα με τον οποίο προβλέπεται ότι στις απεργίες των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας θα πρέπει να υπάρχει προσωπικό ασφαλείας που να καλύπτει, τουλάχιστον, το ένα τρίτο των παρεχόμενων υπηρεσιών.

Η παραπάνω νομοθετική υποχρέωση ισχύει και για τα δημόσια Μέσα Μεταφοράς.

ΧΘΕΣ έγινε 24ωρη απεργία σε μετρό, λεωφορεία, τρόλεϊ και τραμ. Στους δρόμους επικράτησε χάος. Οι εργαζόμενοι, αλλά και όλοι οι πολίτες ταλαιπωρήθηκαν αφάνταστα. Για να πάει κάποιος το πρωί από τα νότια στα βόρεια προάστια, χρειαζόταν σχεδόν μιάμιση ώρα.

ΔΕΝ υπήρχε προσωπικό ασφαλείας στα Μέσα Μεταφοράς. Δεν έγινε το ένα τρίτο των δρομολογίων όπως προβλέπει ο νόμος.

ΟΙ διοικήσεις του ΟΑΣΑ και της ΣΤΑΣΥ, αλλά και οι συνδικαλιστές έγραψαν το νόμο στα παλιά τους τα παπούτσια. Προφανώς, στη χώρα μας, ισχύει ο «νόμος» του «κάνω ό,τι γουστάρω». Και, προφανώς, χωρίς καμία επίπτωση.

ΣΥΓΧΡΟΝΩΣ, σε αυτές τις απεργίες συμβαίνει και κάτι επίσης παράλογο. Ενώ απεργεί ένα μικρό ποσοστό εργαζομένων και η πλειοψηφία λαμβάνει άδειες και ρεπό, να μην κυκλοφορεί ούτε ένα Μέσο Μεταφοράς.

ΠΟΙΟ είναι το νόημα να ψηφίζονται νόμοι που δεν εφαρμόζονται; Είναι δυνατόν να διαφημίζονται με τυμπανοκρουσίες μεταρρυθμίσεις που δεν υλοποιούνται στην πραγματικότητα; Πόσες φορές έχουμε ακούσει τους αρμόδιους υπουργούς να λένε ότι στην επόμενη απεργία στα Μέσα Μεταφοράς θα υπάρχει προσωπικό ασφαλείας και πως δεν θα ταλαιπωρηθούν οι πολίτες;

Η κυβέρνηση οφείλει να αλλάξει ρότα σε αυτού του είδους τα ζητήματα. Οταν νομοθετεί μια μεταρρύθμιση, πρέπει να φτάνει μέχρι τέλους. Να την υλοποιεί, όπως ακριβώς προβλέπει ο νόμος.

ΓΙ’ αυτόν το λόγο την ψήφισαν οι πολίτες. Για να γκρεμίσει τις παθογένειες. Για να αλλάξει τη χώρα. Οχι απλά για να ψηφίζει ανεφάρμοστους νόμους.

ΔΕΝ είναι δυνατόν η κυβέρνηση να οπισθοχωρεί μπροστά στις αντιδράσεις των συνδικαλιστών ή να μην ξηλώνει διοικήσεις δημόσιων οργανισμών, που δηλώνουν αδυναμία να εφαρμόσουν τη νομοθεσία.

ΟΦΕΙΛΕΙ να συγκρουστεί με αυτές τις ιδεοληψίες που κρατούν τη χώρα πίσω. Και δεν θα έχει κανένα πολιτικό κόστος. Αντιθέτως. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών απαιτεί να αλλάξουν τα πράγματα. Να πάει η χώρα, επιτέλους, μπροστά.