Ο λόγος για τον πολύφερνο καθηγητή του Χάρβαρντ Οθ. Ηλιόπουλο, ο οποίος δεν είναι ακριβώς καθηγητής, αλλά ήρθε για να υπογραμμίσει τη στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στη σοβαρότητα και το «νέο». Κι όμως ο γιατρός απεδείχθη όχι μόνο ανεπαρκής για να σηκώσει τον συμβολισμό, αλλά και επικίνδυνος για την όποια σοβαρότητα του ΣΥΡΙΖΑ.

Την πρώτη φορά που μίλησε «έδιωξε» με τη μια τους πολλούς, οι οποίοι δικαίως θεωρούν αναχρονισμό και επιβλαβές για τη χώρα τη μη ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα. Τάχθηκε κοφτά κατά των ιδιωτικών ΑΕΙ και κατά της αναθεώρησης του άρθρου 16. Τώρα προέβη σε ένα ακόμα πιο αυθαίρετο και προσβλητικό αφορισμό, μιλώντας για το πώς μπορεί να παταχθεί η φοροδιαφυγή: Κατηγόρησε συλλήβδην τους οδοντιάτρους ότι φοροδιαφεύγουν, προκαλώντας ευλόγως την έντονη αντίδραση του Οδοντιατρικού Συλλόγου Αττικής. Ομως ο κάτι σαν καθηγητής του Χάρβαρντ δεν αρκέστηκε στον αφορισμό, που οδηγεί στο άγριο χαράτσωμα των οδοντιάτρων. Οφειλε να δώσει την ιδεολογική και πολιτική «εξήγηση» του θέματος και είπε το απίστευτα αφελές, «δεν μας ψηφίζουν οι οδοντίατροι έτσι κι αλλιώς, οπότε ας πληρώσουν κάτι παραπάνω»!

Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτήν την προσέγγιση; Την επιστημοσύνη της; Τη δικαιοσύνη της; Τη δημοκρατικότητά της; Ή την αμεροληψία της που έχει σαν κριτήριο το αν μια επαγγελματική κατηγορία ψηφίζει ή όχι ένα κόμμα; Ολα είναι άξια θαυμασμού. Αλλά υπερισχύει η πολιτική αφέλεια, η ρηχότητα της σκέψης και ο ανεξέλεγκτος κομματισμός. Ο οποίος με άλλα λόγια παραπέμπει εν τω βάθει, στο γνωστό ύμνο του διχασμού «ή τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν». Οι δικοί μας ευνοούνται, οι απέναντι πληρώνουν.

Η αλήθεια είναι ότι ο Οθ. Ηλιόπουλος δεν έκανε πολύ μεγάλη εκλογική ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ. Εντάξει, έστειλε όλους τους οδοντιάτρους «απέναντι», αλλά την καλή δουλειά την είχε κάνει τον Μάιο ο Γ. Κατρούγκαλος, ο οποίος έδιωξε από τον ΣΥΡΙΖΑ όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες. Αλλά και ο καθηγητής έβαλε το λιθαράκι του στη κατεδάφιση. Κανονικά, μια «πολιτική ανοησία» ενός μπερδεμένου ανθρώπου δεν θα έπρεπε να απασχολεί τον δημόσιο διάλογο. Ομως, όταν αυτός ο άνθρωπος είναι από τις «χρυσές εφεδρείες» ενός κόμματος και από το «think tank» του Α. Τσίπρα, που θα σηματοδοτούσαν τη στροφή ενός κόμματος στη σοβαρότητα και τη σοσιαλδημοκρατία, έχει μια αξία. Δείχνει ότι και οι «νέοι» του «συριζαϊσμού» είναι σαν τους παλιούς. Αυτά που τους ενώνουν δεν είναι κυρίως η ιδεολογία, αλλά η νοοτροπία και ο ρεβανσισμός. Και αναδεικνύει από τι ακριβώς απελευθερώνεται ο δημόσιος βίος. Κι αυτό δεν πρέπει να υποτιμηθεί.

Η συντριβή, όχι κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά όσων συμβόλισε και επέβαλε στη δημόσια σφαίρα, είναι μια μικρή επανάσταση της ελληνικής κοινωνίας. Είναι ένα είδος απελευθέρωσης από τη μιζέρια, την αγραμματοσύνη, την εχθροπάθεια, τη μετριοκρατία, το διχασμό, την τεμπελιά και το βιασμό της θεσμικότητας.

ΥΓ.: Η συγγνώμη που ζήτησε ο Οθ. Ηλιόπουλος από τους οδοντιάτρους, εκ των υστέρων και μετά το σάλο που ξεσήκωσε, έχει κάποια αξία, αλλά δεν αλλάζει σε τίποτα την ουσία.

ΑΙΧΜΗ

Η ΖΗΜΙΑ ΤΗΣ ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ

Η απλή αναλογική δεν ήταν τελικά μόνο η παγίδα που έστησε ο ΣΥΡΙΖΑ για τη Ν.Δ., αλλά «πιάστηκε» ο ίδιος. Και βρέθηκε να σπαρταρά σαν παγιδευμένο ζώο. Ούτως ή άλλως η «δεξιά παρένθεση» της απλής αναλογικής, ήταν μια παιδαριώδης και ερασιτεχνική σύλληψη, η οποία τιμώρησε το γεννήτορά της. Το πραγματικό κόστος της απλής αναλογικής, των διπλών εκλογών και της παρατεταμένης ύπαρξης υπηρεσιακής κυβέρνησης, είναι πολλαπλό. Το οικονομικό, αν και διόλου ευκαταφρόνητο, ίσως να μην είναι το σημαντικότερο.

Στη διάρκεια του βίου της υπηρεσιακής κυβέρνησης και αφού η Τουρκία απέκτησε ξανά ισχυρή κυβέρνηση και πρόεδρο, συνέβησαν προφανώς καθόλου τυχαία τα εξής: 1. Πύκνωσαν οι μεταναστευτικές ροές στο Εβρο. 2. Τέθηκε επισήμως από την Αγκυρα θέμα για τους εξοπλισμούς της Ελλάδας 3. Εγινε το τραγικό ναυάγιο ανοιχτά της Πύλου 4. Αποκαλύφθηκε η σχεδόν απροκάλυπτη προσπάθεια της Τουρκίας να παρέμβει στα εσωτερικά πράγματα της χώρας προωθώντας την εκλογή των δύο βουλευτών Φερχάτ και Ζεϊμπέκ του ΣΥΡΙΖΑ στη Θράκη.

Ταυτοχρόνως τα δύο τελευταία θέματα -που είναι και τα σημαντικότερα- εργαλειοποιήθηκαν, τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο -και κυρίως- εκτός της χώρας. Πάντα όμως, εναντίον της χώρας με την προσπάθεια δυσφήμησής της. Το κόστος είναι υπαρκτό, αλλά ευτυχώς διαχειρίσιμο. Κυρίως από τη στιγμή που ο Κ. Μητσοτάκης κατέστησε σαφές ότι το «θέμα της Ροδόπης» που ανακινήθηκε, δεν είχε ως βασικό αποδέκτη τον Α. Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον Τ. Ερντογάν. Ο οποίος κατάλαβε ότι το μειονοτικό παιχνίδι στη Θράκη, θα έχει την κατάληξη του υβριδικού πολέμου του 2020…

Εντονη κίνηση Μητσοτάκη προς Ράμα

Οι προκλητικές και αλλεπάλληλες αποφάσεις της αλβανικής δικαιοσύνης, ώστε να παραμένει φυλακισμένος ο Φρ. Μπελέρης, παρ’ ότι εξελέγη δήμαρχος της Χειμάρρας, εκτός από τα έντονα διαβήματα του υπουργείου Εξωτερικών, έχει εξοργίσει, όπως μαθαίνω, και τον Κ. Μητσοτάκη. Σύμφωνα με πληροφορίες εφόσον επανεκλεγεί πρωθυπουργός, μια από τις πρώτες κινήσεις που θα κάνει, είναι να στείλει απ’ ευθείας στον Αλβανό ομόλογό του Ε. Ράμα ένα έντονο και μη επιδεχόμενο ερμηνειών μήνυμα. Αν όντως τον ενδιαφέρει η ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε. και δεν θέλει να βρει μπροστά του την Ελλάδα, οφείλει να λήξει άμεσα το «θέμα Μπελέρη».

Από την Τρίτη λήγει η θητεία της υπηρεσιακής κυβέρνησης και η Ελλάδα επανέρχεται στην κανονικότητα. Μαζί με τη λήξη της θητείας της υπηρεσιακής κυβέρνησης, τελειώνει και ο χρόνος για τα παίγνια του σοσιαλιστή πρωθυπουργού της Αλβανίας Ε. Ράμα.

Τελειώνει κι άλλος μύθος;

Θεωρητικά και με βάση τα δημοσκοπικά ευρήματα, από τις κάλπες της Κυριακής μπορεί να προκύψει από 4κομματική έως 9κομματική Βουλή. Τα ποσοστά των μικρών κομμάτων που διεκδικούν την είσοδό τους στη Βουλή εμφανίζονται πράγματι οριακά. Οι εκτιμήσεις των αναλυτών λένε ότι τελικά είναι δύσκολο να μπουν στη Βουλή πάνω από 6 κόμματα, με τα 5 να θεωρούνται πιο πιθανά. Παρ’ ότι κι αν μπουν 9 κόμματα στη Βουλή, αν η ΝΔ πάρει από 40% και πάνω (ποσοστό που υπολείπεται του ποσοστού που δείχνουν οι έρευνες), σχηματίζει άνετη αυτοδύναμη κυβέρνηση. Το διακύβευμα επομένως είναι άλλο: Η αντισυστημικότητα, η οποία εμφανίστηκε ως ο πρωταγωνιστής των εκλογών και του Μαΐου και του Ιουνίου, είναι μια νέα πραγματικότητα ή ένας ακόμα μύθος; Κοντός ψαλμός αλληλούια…

ΑΠΟΡΙΕΣ-1

Καθήμενοι χθες δίπλα δίπλα στο ΙΣΝ, Α. Τσίπρας και Π. Παυλόπουλος, ποιος παρηγορούσε ποιον;

ΑΠΟΡΙΕΣ-2

Αληθεύει ότι στη μετεκλογική συζήτηση που θα ανοίξει στον ΣΥΡΙΖΑ από το βράδυ της Κυριακής, αρνητικό πρωταγωνιστικό ρόλο θα έχει ο «αψύς»;