Με ποιον να πρωτοπολεμήσουν; Με τα φουσάτα του Ιμπραήμ ή με το βασιλικό στρατό του Κωνσταντίνου; Τα μέτωπα είναι πολλά και οι δυνάμεις λίγες, όπως φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις, για αυτό χρειάζεται οικονομία στα πυρομαχικά.

Ακούγοντας αρχικά στο Συνέδριο τον πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Μανιό, να καλεί όχι μόνο τους συντρόφους, αλλά και τους «καραβανάδες» να ενωθούν όπως το 1824 και να πολεμήσουν τον Ιμπραήμ που κατέκτησε την Ελλάδα το 2019, πιστέψαμε ότι επρόκειτο για μία «ιδιόρρυθμη» περίπτωση, που θα έπρεπε να αντιμετωπισθεί αναλόγως. Παραξενευθήκαμε που αρκετοί σύνεδροι χειροκρότησαν με ενθουσιασμό την ομιλία Μανιού, τις επόμενες ημέρες απορήσαμε όταν δημοσίως στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ επαινούσαν το σύντροφο για τα όσα είπε περί Ιμπραήμ Μητσοτάκη, αλλά βγάλαμε οριστικά συμπεράσματα όταν διαβάσαμε τις οργισμένες ανακοινώσεις της Κουμουνδούρου για το μυστικό σχέδιο του πρωθυπουργού να επαναφέρει τη μοναρχία μέσω Τατοΐου.

Το θέμα πλέον για τον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι εάν οι ανακοινώσεις και οι τοποθετήσεις στελεχών του βγάζουν γέλιο, αλλά ότι πλέον η αντιπολίτευση που ασκεί δεν χαρακτηρίζεται απλώς ως αναποτελεσματική, αλλά εντάσσεται στη σφαίρα του ακατάληπτου.

Εκτός εάν θεωρούν ότι οι πολίτες θα συνταχθούν με το κόμμα και θα αγωνισθούν για να αποτρέψουν την παλινόρθωση της μοναρχίας, επειδή η κυβέρνηση αποφάσισε να εντάξει τις επενδύσεις για την ανάπλαση του Τατοΐου, που αποτελεί περιουσία του ελληνικού Δημοσίου, στο Ταμείο Ανάκαμψης, ώστε να είναι προσβάσιμο στους επισκέπτες και η περιοχή να αναβαθμιστεί και να αποκτήσει τουριστικό ενδιαφέρον.

Η συνάντηση του Μητσοτάκη με τον Κάρολο στη Σκωτία ήταν μέρος αυτού του σχεδίου, σύμφωνα με το σκεπτικό της Κουμουνδούρου. Προφανώς, ο πρίγκιπας της Ουαλίας θα το είχε ψελλίσει στον Τσίπρα όταν τον είδε με όλες τις πρέπουσες τιμές στο Προεδρικό Μέγαρο το 2018, από τότε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κρατούσε το μυστικό αποφασίζοντας τώρα να επέμβει υπέρ της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Από τον Ιμπραήμ στο βασιλέα δύο ανακοινώσεις δρόμος. Η κατάσταση φαίνεται να ξεφεύγει στον ΣΥΡΙΖΑ και δεν αναφερόμαστε μόνο στους τραγελαφικούς ισχυρισμούς περί μοναρχίας, τα καλαμπούρια προσφέρονται στις μεταπασχαλινές συνάξεις.

Τα πράγματα σοβαρεύουν, όταν με τον ίδιο τρόπο αντιμετωπίζονται ζητήματα όπως το πώς ερμηνεύεται το αποτέλεσμα των γαλλικών εκλογών και ποιες οι πιθανές συμμαχίες στο πλαίσιο της «προοδευτικής διακυβέρνησης». Εδώ και δύο 24ωρα παρακολουθούμε έναν άγριο καβγά μεταξύ του Ευκλείδη Τσακαλώτου και του Κινήματος Αλλαγής, με βαριές κατηγορίες για ξέπλυμα της Ακροδεξιάς.

Προφανώς, ο σύντροφος Ευκλείδης βαράει το «σαμάρι» του ΚΙΝ.ΑΛ. για να το βλέπουν οι πασοκογενείς του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, πώς μπορεί να υπάρξει «προοδευτική διακυβέρνηση» όταν ένα κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μαλλιοτραβιέται δημοσίως με το ΠΑΣΟΚ για το ποιος έχει ξεπλύνει την Ακροδεξιά περισσότερο;

Για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν είμαστε σίγουροι ότι είναι έτοιμος να κυβερνήσει ξανά, άλλωστε πρώτα πρέπει να νικήσουν τον Ιμπραήμ στο Μοριά, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί από τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο που μπορεί να παραμονεύει έξω από την Τριπολιτσά και μετά να αποκρούσουν την απόπειρα παλινόρθωσης της μοναρχίας, κάπου θα οργανώνεται ένα Κίνημα Κονδύλη, το οποίο πρέπει να εξαρθρωθεί εγκαίρως. Ωστόσο, παράπονο δεν έχουμε, η αντιπολίτευσή τους είναι μεστή και ακόμη δεν έχουν πιάσει οι ζέστες.