Αρχικώς απέρριψε την κυβέρνηση των ηττημένων λέγοντας πως μόνο εάν ο ΣΥΡΙΖΑ βγει πρώτο κόμμα θα μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση από την πρώτη κάλπη. Στη συνέχεια έριξε στη δημόσια σφαίρα την πρόταση για κυβέρνηση ανοχής, δηλαδή να απέχει το ΜέΡΑ25 από τη διαδικασία της ψήφου εμπιστοσύνης, ώστε να μειωθεί ο απαιτούμενος αριθμός των 151 βουλευτών για την έγκριση των προγραμματικών δηλώσεων. Ομολόγησε δηλαδή την ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις επερχόμενες εκλογές και σκαρφίστηκε ένα μοντέλο στο οποίο θα λάβει ψήφο εμπιστοσύνης με το ΠΑΣΟΚ και την αποχή του Βαρουφάκη.

Δεν έμεινε όμως μόνο εκεί. Από τους Δελφούς προσέθεσε στην εξίσωση και το ΚΚΕ λέγοντας ότι εάν λείπουν 5-10 βουλευτές θα πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Δηλαδή πλέον η κυβέρνηση που προτείνει απαιτεί τέσσερα και όχι τρία κόμματα, δείγμα ότι τα πράγματα δεν πηγαίνουν καθόλου καλά για τον ΣΥΡΙΖΑ, οι αριθμοί δεν βγαίνουν και ο Τσίπρας παλινδρομεί μεταξύ κυβέρνησης ηττημένων, ανοχής, και βαριάς ήττας που θα απαιτεί σύμπραξη με ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ και ΜέΡΑ25, προκειμένου να συμπληρωθεί ο αριθμός των 151 εδρών.

Από την «κολοτούμπα» του 2015 στην Κουμουνδούρου το έχουν ρίξει στον περιστροφικό χορό των δερβίσηδων, η ζάλη είναι διάχυτη και εμποδίζει καθαρές σκέψεις.

Ο Τσίπρας με την απλή αναλογική θέλησε να στήσει εμπόδια στην επανεκλογή του Μητσοτάκη, μόνο ο ίδιος που έπεσε στην παγίδα του. Ζητά την ανοχή του Βαρουφάκη, αλλά την ίδια ώρα τον χαρακτηρίζει εμμονικό, καλεί το ΚΚΕ να συμμετέχει σε ψήφο ανοχής, όταν ο Κουτσούμπας χαρακτήρισε την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛ. τη χειρότερη όλων, θέλει το ΠΑΣΟΚ μαζί του, όταν μία τέτοια συνεργασία περνά από την αναγκαστική σύμπλευση με Βαρουφάκη.

Για να το προσωποποιήσουμε, η κυβέρνηση που προτείνει ο Τσίπρας είναι μία συμμαχία με τον Ανδρουλάκη που δεν τον θέλει για πρωθυπουργό, με τον Βαρουφάκη τον οποίο τον συνδέουν οι περιπέτειες του 2015 και τον Κουτσούμπα που δεν θέλει να τον βλέπει ούτε στις διαδηλώσεις, μια ωραία ατμόσφαιρα όπως θα έλεγε ο αείμνηστος Ντίνος Ηλιόπουλος.

Και ύστερα αναρωτιούνται στην Κουμουνδούρου τι φταίει που είναι ο ΣΥΡΙΖΑ τόσο χαμηλά στις δημοσκοπήσεις και τα βάζουν με τις έρευνες, όπως έκαναν και το 2019 πριν λάβουν την ετυμηγορία της κάλπης.

Ο Τσίπρας μπαίνει στην τελική ευθεία χωρίς κυβερνητικό αφήγημα και πρόθυμους συμμάχους. Ελεγε ότι η Νέα Δημοκρατία είναι πολιτικά απομονωμένη γιατί δεν μπορεί να έχει συνεργασίες από όμορους χώρους, αλλά τελικά ο ΣΥΡΙΖΑ αποδεικνύεται ότι δεν διαθέτει συμμάχους, όταν μάλιστα έφαγε πόρτα από ΠΑΣΟΚ, Βαρουφάκη και Κουτσούμπα με βαρύτατες εκφράσεις.

Αυτό είναι το μεγάλο πλεονέκτημα του Μητσοτάκη, επιμένει στην ανάγκη αυτοδυναμίας της Ν.Δ. για ισχυρή κυβέρνηση, κάτι που αποτελεί τη μοναδική πρόταση που έχει μπει στο τραπέζι και έχει βιώσιμα χαρακτηριστικά.