Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Περιμένοντας την ετυμηγορία, ας εξετάσουμε τα δεδομένα: Το πρώτο είναι ότι ο Μακρόν συγκέντρωσε το χαμηλότερο ποσοστό εδώ και μισό αιώνα. «Αρνηση ψήφου» της τάξης του 34% (αποχή, λευκά, άκυρα) είχε να σημειωθεί από το 1969, όταν ο Ντε Γκολ εγκατέλειψε την πολιτική αρένα στους «ατάλαντους» Πομπιντού – Ποέ. Κάποιοι μιλούν για σοβαρό έλλειμμα δημοκρατικής νομιμοποίησης του Μακρόν, επειδή το 66,1% αφορά μόνο 20 εκατομμύρια έγκυρα ψηφοδέλτια. Αν συνυπολογίζονταν τα 4,2 εκατομμύρια λευκά και άκυρα, το ποσοστό του θα έπεφτε στο 58,5% (της δε Λεπέν στο 30%), ενώ σε περίπτωση που μετρούσε στο τελικό αποτέλεσμα και η αποχή των εγγεγραμμένων (12,1 εκατομμύρια) τότε ο Μακρόν απλώς… δεν θα εκλεγόταν. Θα έπαιρνε 43,6% έναντι 22,4% της αντιπάλου του.

Μέγα πονοκέφαλο του 39χρονου προέδρου αποτελεί η ταύτιση με τον σοσιαλδημοκρατικό χώρο που υπηρέτησε ως υπουργός λαμβάνοντας αντιδημοφιλή μέτρα. Ετσι οι πολυάριθμοι εχθροί του Ολάντ στα social media απλώς άλλαξαν στόχο. Ο λογαριασμός «Hollande, degage!» (Ολάντ, δίνε του!) μετονομάστηκε σε «Macron, degage!» κι έχει 800.000 ακολούθους στο facebook. Σωρεία τέτοιων περιπτώσεων απαντώνται στη γαλλική blogόσφαιρα. «Ακόμη πέντε χρόνια. Ο εφιάλτης Ολάντ συνεχίζεται». «Φρανσουά Ολάντ, σεζόν 2». Το «Ολάντ, παραιτήσου» έγινε «Μακρόν, παραιτήσου» κ.ο.κ.

Ακόμη και ο ηγέτης του φιλικού συνδικάτου CFDT, Λοράν Μπερζέ, προειδοποίησε χθες τον Μακρόν ότι «δεν θα έχει την παραμικρή περίοδο χάριτος». Οσο για τα αριστερά συνδικάτα FO και CGT, τον περιμένουν ήδη στα χαρακώματα. Εκτός κι αν ο νέος πρόεδρος υποκύψει στο… τελεσίγραφο που θα του απευθύνει την επόμενη εβδομάδα στο Ελιζέ ο ηγέτης του FO, Ζαν-Κλοντ Μαϊγί, «να διορθώσει την πορεία του(!!!)». Ουδείς σεβασμός στον ηγέτη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου