Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη
Οσο πιο γεμάτη η τσέπη τόσο πιο εύκολη η ανοχή. Οσο πιο άδεια τόσο πιο έντονη η απόγνωση. Δεν χρειάζεται να είμαστε ειδικοί, ούτε να πληρώσουμε καμία εταιρία για να αποδείξει με πίνακες και γραφήματα την ανθρωπογεωγραφία των πολιτών που ψάχνουν διαφορετικό πάροχο ενέργειας ή διαφορετική εταιρία κινητής τηλεφωνίας ή άλλη τράπεζα.
Είναι εκείνοι που κάνουν σύγκριση τιμών ακόμα και στα σούπερ μάρκετ της γειτονιάς και προσπαθούν να μετριάσουν τα έξοδά τους, γιατί ο μισθός δεν φτάνει για τον μήνα. Οι έχοντες και κατέχοντες απλά δεν ασχολούνται. Αυτό που κάνουν λοιπόν κάποιες εταιρίες, να προσπαθούν να βγάλουν τα σπασμένα της κρίσης από τους πολίτες που έχουν τη μεγαλύτερη ανάγκη, δεν λέγεται ελεύθερη αγορά, λέγεται επιχειρηματική κερδοσκοπία.
Η υπόθεση με παρόχους ενέργειας που τροποποιούν μονομερώς τις συμβάσεις (σύμφωνα με ρεπορτάζ της «Καθημερινής», 22.3.2022) δεν είναι καινούργια ως μέθοδος, ούτε εξαντλείται στο χώρο της ενέργειας. Είναι ένα νομότυπο μοτίβο που επαναλαμβάνεται, όπου υπάρχουν πολυσέλιδες ακατανόητες συμβάσεις και ψιλά γράμματα.
Ινάσιο Λούλα, ο «πρεσβευτής» του Καλού
Από ασφαλιστήρια μέχρι τραπεζικά δάνεια. Το μυστικό είναι απλό. Οσο πιο πολύπλοκα είναι τα κείμενα, όσο περισσότεροι νομικοί και οικονομικοί όροι στριμώχνονται σε σελίδες τις οποίες δεν καταλαβαίνει κανείς εκτός και αν είναι απόφοιτος του London School of Economics, τόσο πιο σίγουρο είναι ότι ο πολίτης-πελάτης κάποια στιγμή θα την πατήσει διά της… σιωπηλής συναίνεσης.
Υποτίθεται ότι όλες οι εποπτικές Αρχές, π.χ. η Τράπεζα της Ελλάδας ή η ΡΑΕ, και οι πολιτικοί θεσμοί όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση και φυσικά οι ενώσεις καταναλωτών, επιβάλλουν ή ζητούν την απλοποίηση των κειμένων και την εξήγηση με απλούς, κατανοητούς όρους των σημείων μιας σύμβασης πριν αυτή συμφωνηθεί από τα δύο μέρη. Στην πράξη, όμως, αυτό καταστρατηγείται.
Είναι δικαίωμα των καταναλωτών να παραλαμβάνουν απλούς και ευανάγνωστους λογαριασμούς, είναι υποχρέωση των εταιριών και των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων να καταρτίζουν συμβάσεις σύντομες και κατανοητές, είναι αυτονόητο ότι πρέπει οι πρακτικές προώθησης και πώλησης υπηρεσιών να είναι θεμιτές και μη επιθετικές. Αυτό που δεν είναι αυτονόητο είναι να την πληρώνουν οι ευάλωτοι.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr