Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η απόφαση για κοινή αγορά φυσικού αερίου, υγροποιημένου αερίου (LNG) και υδρογόνου από την Ε.Ε. -όπως είχε γίνει και με τα εμβόλια στην πανδημία-συμπεριλαμβάνεται στις μεθαυριανές αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής. Η απόφαση αφορά τον επόμενο χειμώνα, αλλά μπορεί να λειτουργήσει άμεσα, αλλάζοντας και την ψυχολογία -που παίζει μεγάλο ρόλο στην οικονομία-, αλλά δίνοντας και ένα σαφές μήνυμα ότι η Ευρώπη κινείται. Και κινείται στην κατεύθυνση της ενεργειακής απεξάρτησης από τον «ταραξία Ρωσία», αλλά και ενίσχυσης των ευρωπαϊκών χωρών-μελών.

ΜΑΖΙ με αυτήν την απόφαση είναι πολύ πιθανόν να ληφθεί και η απόφαση για την έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών των ηλεκτροπαραγωγών εταιριών κι έτσι να προκύψει ένας διόλου ευκαταφρόνητος «κουμπαράς» για νέες στοχευμένες ενισχύσεις. Είναι γνωστό ότι όταν ο ΣΥΡΙΖΑ και άλλες δυνάμεις είχαν σκαρφαλώσει στα λεφτόδεντρα και «μοίραζαν» αβέρτα αυξήσεις, επιδόματα και μειώσεις φόρων, χωρίς να νοιάζονται για τον νέο ενδεχόμενο δημοσιονομικό εκτροχιασμό, η κυβέρνηση επέλεξε το δρόμο της κοινωνικής ευαισθησίας, αλλά και της σύνεσης. Αντί να μπει σε φτηνή πλειοδοσία, επέλεξε να στηρίξει με ρεαλισμό τους ευάλωτους, αλλά και να διαμορφώσει τεκμηριωμένες προτάσεις (τα 6 σημεία του Κ. Μητσοτάκη), οι οποίες, όπως φαίνεται, βρίσκουν πρόσφορο ευρωπαϊκό έδαφος.

Η κυβέρνηση συνειδητοποίησε εξαρχής ότι τα προβλήματα που δημιούργησαν ο πόλεμος και η ενεργειακή κρίση και πήραν τη μορφή ανεξέλεγκτου πληθωρισμού και ανατιμήσεων δεν μπορούσαν να αντιμετωπιστούν μόνο με εθνικά μέτρα. Με ασπιρίνες δεν μπορούσε να αντιμετωπιστεί ο καρκίνος. Γι αυτό και βρέθηκε στην πρωτοπορία, μαζί με άλλες ευρωπαϊκές χώρες και τον ευρωπαϊκό Νότο, για τη διαμόρφωση της «ευρωπαϊκής απάντησης». Μια απάντηση που παίρνει σάρκα και οστά. Αντί για κοντόθωρες και πολιτικάντικες «γαλαντομίες» επέλεξε και πέτυχε να γίνει συνδιαμορφωτής των «μεγάλων λύσεων». Της δημιουργίας μιας ευρωπαϊκή ομπρέλας, η οποία, όπως και στην πανδημία, αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματική, αλλά και σωτήρια για την Ευρώπη και τους πολίτες της.

ΒΡΕΘΗΚΕ πάλι δηλαδή στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Στην πλευρά των έργων και όχι του ανέξοδου βερμπαλισμού. Της αποτελεσματικότητας και όχι της επιπόλαιης πλειοδοσίας. Κι αυτό, όσο κι αν η ακρίβεια ροκανίζει αχόρταγα το εισόδημα, διασφαλίζει ότι αυτό το βασανιστήριο έχει ημερομηνία λήξεως. Οτι μπροστά μας δεν υπάρχει μόνο μαύρο σκοτάδι. Αρκεί να σκεφτεί κανείς το μικρό καράβι της Ελλάδας, μέσα σε αυτή τη θύελλα, με καπετάνιο κάποιον που δεν ξέρει τα θαλάσσια σύνορα και μάλιστα μέσα σε μια τέτοια τρικυμία. Κάποιον που δεν έχει τη γνώση και το κύρος να επηρεάσει τις ευρωπαϊκές αποφάσεις. Και κάποιον που έχει στο πολιτικό DNA του το λαϊκισμό…

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΣΟΣ

Το σκέφτηκα και τρίτη και τέταρτη φορά, βλέποντας τον William Thomas να γίνεται Lia Thomas. Και από κει που ως κολυμβητής ήταν Νο462 στην κατάταξη, να γίνεται Νο1 ως κολυμβήτρια. Ο ίδιος άνθρωπος. Τα δικαιώματα της παγκόσμιας ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας είναι απολύτως σεβαστά και άξια της υποστήριξης κάθε πολιτισμένου ανθρώπου. Αλλά μπορούν τα δικαιώματα μιας κοινότητας να καταπατούν τόσο βάναυσα τα δικαιώματα ενός φύλου, εν προκειμένω των γυναικών; Πώς μια γυναίκα να νικήσει στην κολύμβηση έναν «άνδρα» που αποφάσισε να γίνει «γυναίκα»; Ο οποίος, π.χ., λόγω ορμονών έχει άλλη μυϊκή μάζα; Στην ιδιωτική του ζωή μπορεί να κάνει απολύτως ό,τι θέλει. Αλλά μέσα στην πισίνα ο αγώνας είναι άνισος. Παράλογος. Οπως είναι και σε άλλα αθλήματα. Γιατί άραγε στην πάλη ή την άρση βαρών υπάρχουν κατηγορίες και στο ίδιο φύλο. Δεν παλεύει, π.χ., ένας παλαιστής που είναι 100 κιλά με κάποιον που είναι 65 κιλά. Ούτε μια αρσιβαρίστρια που είναι 60 κιλά συναγωνίζεται με μια συναθλήτριά της που είναι 80 κιλά. Αγωνίζονται όλοι και όλες στην κατηγορία τους. Και δεν υπάρχει κάποιο επίσημο πρωτάθλημα σε οποιοδήποτε ομαδικό ή ατομικό άθλημα στο οποίο να αγωνίζονται άνδρες με γυναίκες. Κάπου υπάρχει ένα μπέρδεμα, λοιπόν. Το οποίο, εκτός της καταφανούς ανισότητας που δημιουργεί, δημιουργεί και μια τεράστια αδικία σε βάρος των γυναικών. Σιγά-σιγά καταπατώνται βασικά δικαιώματα των γυναικών. Ασφαλώς και ο πολιτισμένος κόσμος έχει υποχρέωση να επιτρέψει σε κάποια πλάσματα να νιώσουν ευτυχισμένα. Αρκεί αυτή η ευτυχία να μην είναι κλεμμένη ευτυχία από τη ζωή των άλλων. Των γυναικών εν προκειμένω.

Φαντάσματα…

Φαντάσματα βλέπουν στην Κουμουνδούρου πίσω από την τροπολογία που κατέθεσε η κυβέρνηση για τις εφημερίδες. Και πρέπει να είναι τόσο τρομακτικά, ώστε να βάζει τα στήθη της ακόμα και μπροστά από το «Μακελειό», μήπως και πειραχτεί το ιερό τοτέμ των fake news που τη διακονεί. Αραγε ποιες και πόσες εφημερίδες, οι οποίες δεν είναι «σκοτεινές», έχουν να φοβηθούν κάτι από την τροπολογία; Καμία. Πόσοι ιδιοκτήτες κρύβονται; Ελάχιστοι. Κατά τα άλλα είναι κακό οι διευθυντές και οι διευθυντές Σύνταξης των εφημερίδων να είναι υποχρεωτικά δημοσιογράφοι και όχι μπακάληδες ή κομπραδόροι; Η ουσία είναι μία: Δεν μπορεί οποιαδήποτε εφημερίδα να διακινεί ψεύδη, να εκτελεί «συμβόλαια» ή να συκοφαντεί και οι θιγόμενοι να πηγαίνουν στα δικαστήρια, να δικαιώνονται, αλλά μετά να μην υπάρχει κάποιος να τους αποζημιώσει!

Καμπάνες… για τον «παρατρεχάμενο»

Εγραφα χθες για τον «παρατρεχάμενο δικηγόρο» που μπαινοβγαίνει σε γραφεία ανώτατων δικαστικών και ενεργεί «εξ ονόματος». Δεν περίμενα ότι τόσοι πολλοί ήξεραν για τη δραστηριότητα του πολυπράγμονος και ευσεβούς δικηγόρου. Αλλά τα τηλεφωνήματα που πήρα ήταν πολλά. Η δράση του «παρατρεχάμενου» είχε επισημανθεί από αρκετούς. Το ενδιαφέρον, όπως μαθαίνω, είναι ότι χτύπησαν και τα καμπανάκια εκεί που έπρεπε. Οπότε ευλόγως αναμένεται να σταματήσει ο μπιζιμποντισμός του δικηγόρου.

ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ Ο «ΛΥΜΠΕΡΟΠΟΥΛΙΣΜΟΣ»;

Εκλογές έχει ο ΣΑΤΑ στις 8-9-10 Απριλίου και, όπως λένε οι πληροφορίες, αυτές οι εκλογές αναμένεται να σημάνουν το τέλος για την νοοτροπία του «Λυμπεροπουλισμού», η οποία επικράτησε για περισσότερα από 15 χρόνια στον κλάδο του ταξί. Οι ίδιες πηγές λένε ότι φαβορί για τη νίκη -και με άνεση- είναι η Ενωτική Κίνηση Ταξί ΔΑΜΚΕ υπό τον νυν πρόεδρο της Ομοσπονδίας Ταξί Β. Μαραγκάκη. Ο «κόκκινος Θύμιος», που είχε μετατρέψει τα ταξί σε «εκλογικά κέντρα του ΣΥΡΙΖΑ», καταβάλλει φιλότιμες προσπάθειες με τη συνδρομή του πρώην υπουργού Μεταφορών επί ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μέχρι στιγμής δεν έχει μαζέψει ούτε τις μισές από τις υποψηφιότητες που έχει μαζέψει ο Β. Μαραγκάκης. Ο οποίος φέρεται να έχει και το πλεονέκτημα της δυνατότητας συνεργασίας με τους επικεφαλής άλλων δύο σημαντικών παρατάξεων, τους Κ. Χατζάρα και Δήμου. Παράγοντες του χώρου προεξοφλούν ότι έτσι μπορεί να σχηματιστεί «άνετη πλειοψηφία», η οποία δεν θα συμπεριλαμβάνει τον Θ. Λυμπερόπουλο. Οψόμεθα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr