Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΜΕΣΑ σε αυτή την τριετία η ανθρωπότητα έχει βιώσει πρωτοφανείς καταστάσεις. Αρχικά ήταν η πανδημία και τα lockdowns, τώρα η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.

ΤΟ μόνο σίγουρο είναι πως έχουμε μπει σε μια εποχή αβεβαιότητας. Το πρώτο χτύπημα για τη Δύση ήταν η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Στη χώρα μας το βιώσαμε ακόμα πιο έντονα με τη χρεοκοπία και τη δεκαετία των Μνημονίων.

ΓΙΑ πρώτη φορά μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο γκρεμίστηκε μια σημαντική βεβαιότητα για την Ευρώπη και τους πολίτες της. Το βιοτικό επίπεδο έπεσε. Δεν ήταν πλέον δεδομένο ότι οι επόμενες γενιές θα ζήσουν σε καλύτερες οικονομικές συνθήκες από τις προηγούμενες. Χάθηκε η ασφάλεια που νιώθαμε γύρω από την οικονομική ζωή.

ΜΕ την πανδημία χάθηκε και η αίσθηση της υγειονομικής ασφάλειας, κάτι επίσης πρωτόγνωρο για τις Δυτικές κοινωνίες.

ΚΑΙ τώρα έχουμε πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Εχει ταρακουνηθεί και το αίσθημα της ασφάλειας όσον αφορά στην ειρήνη. Οι αλλαγές είναι τεκτονικές. Είναι τόσο βίαιες. Τα πάντα τρέχουν με τέτοια ταχύτητα που τόσο οι πολίτες όσο και οι πολιτικοί δυσκολεύονται να ακολουθήσουν.

ΤΟ διακύβευμα των επόμενων εκλογών δεν έχει ακόμα πλήρως διαμορφωθεί. Είναι πάντως σχεδόν βέβαιο πως τα εύκολα λόγια περί ανάπτυξης και ευημερίας θα είναι δύσκολο να εκστομιστούν. Το ράλι των τιμών στην ενέργεια δημιουργεί ένα πρωτοφανές πληθωριστικό κύμα σε όλα τα προϊόντα και τις υπηρεσίες. Το σκηνικό είναι απόλυτα ρευστό. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις θα δοκιμαστούν σε πολύ μεγάλο βαθμό. Το ίδιο και τα δημοσιονομικά της χώρας. Οι αντοχές δεν είναι μεγάλες ύστερα από τη μνημονιακή δεκαετία.

ΤΟ ζητούμενο είναι πώς θα δημιουργηθεί ένα ρεαλιστικό σχέδιο, ώστε να αμβλυνθούν όσο είναι δυνατόν οι συνέπειες αυτής της νέας παγκόσμιας κρίσης.

ΟΙ αλήθειες, όσο σκληρές κι αν είναι, θα πρέπει να ειπωθούν. Μόνο έτσι θα μπορέσει η χώρα να αντιμετωπίσει την επώδυνη πραγματικότητα.

ΣΕ συνθήκες κρίσης ευδοκιμεί ο λαϊκισμός. Το βιώσαμε την περίοδο 2012-2015. Τότε, που ο Αλέξης Τσίπρας και οι σύντροφοί του εκμεταλλευόμενοι τον ταλαιπωρημένο λαό, υποσχέθηκαν φαντασιακές λύσεις με σκίσιμο Μνημονίων, κατάργηση μέτρων, αύξηση εισοδημάτων, μέχρι και τύπωμα… δραχμών στη Ρωσία! Ολα αποδείχθηκαν ψευδοαφηγήματα.

ΤΟ μάθημα του καταστροφικού 2015 ήταν σκληρό. Ισως, όμως, και να ήταν αναγκαίο. Κανείς πια δεν μπορεί εύκολα να… εξαπατηθεί από λαϊκιστικές υποσχέσεις.

Η κυβέρνηση οφείλει να κινηθεί σε δύο άξονες. Από τη μια να λάβει όσο το δυνατόν πιο ισχυρά μέτρα στήριξης για τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις και από την άλλη να παρουσιάσει με ειλικρίνεια τη δυσκολία της κατάστασης που δημιουργεί σε όλη την Ευρώπη η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου