Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Κάτι ανάλογο θα είπαν και τα στελέχη των Ανθρωποκτονιών που εξιχνίασαν την υπόθεση της Κυψέλης. Ενα 7χρονο παιδί δολοφονείται από τα χέρια του «πατριού» παρουσία της μητέρας του, το θάβουν σε μια ταράτσα και στη συνέχεια μεταφέρουν τα οστά του σε εργαλειοθήκη. Δεν χρειάζονται άλλες λεπτομέρειες, τόση φρίκη είναι αρκετή.

Οσο, όμως, και αν προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε αυτό το έγκλημα ως κάτι μεμονωμένο, όσο και αν παλεύουμε να το στριμώξουμε στην άκρη του μυαλού μας ως κάτι πρωτόγνωρο, η ζοφερή αλήθεια είναι πως έχει ξαναγίνει. Αλλάζουν οι θύτες και τα θύματα, αλλάζουν τα εργαλεία του εγκλήματος, τα κίνητρα και οι εποχές, αλλά η σκοτεινή ψυχή του πιο ειδεχθούς των εγκλημάτων, της παιδοκτονίας, παραμένει ίδια.

Το 1972 ο Βασίλης Λυμπέρης υπήρξε ο τελευταίος θανατοποινίτης. Εκτελέστηκε επειδή έκαψε ζωντανούς τη γυναίκα του, τα δύο παιδιά τους και την πεθερά του. Το 1993 η υπόθεση Δουρή συγκλονίζει το πανελλήνιο, αφού μετά την κακοποίηση και τη δολοφονία του 6χρονου Νικόλα και πριν ομολογήσει, έκλαιγε απελπισμένος μπροστά στις κάμερες. Το 1999 ο Γιώργος Μεταξάκης, για να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του, πνίγει τα τρία τους αγόρια στον Αλμυρό ποταμό στο Ηράκλειο, ενώ το 2014 μια μητέρα μαζί με το φίλο της μεταφέρουν νεκρό στο Κέντρο Υγείας Ηρακλείου ένα αγοράκι μόλις 2,5 ετών. Οπως αποδείχθηκε, του έριχναν βραστό νερό στην πλάτη για να το κάνουν να «ηρεμήσει».

Το ερώτημα λοιπόν δεν είναι αν για τις παιδοκτονίες φταίει η εποχή μας, διότι αυτό έχει απαντηθεί από τα χρόνια του Ευριπίδη. Το ερώτημα είναι τι μπορεί να κάνει μια προηγμένη κοινωνία με τα μέσα που διαθέτει πριν να είναι πολύ αργά. Πλέον έχουμε δομές προστασίας ανηλίκων που μερικές δεκαετίες νωρίτερα ούτε που φανταζόμασταν.

Εχουμε 4ψήφια νούμερα που μπορούμε ανωνύμως να καταγγείλουμε ένα κακοποιητικό περιβάλλον, έχουμε καλύτερη στελέχωση των διωκτικών Αρχών με επιστήμονες εξειδικευμένους στην εγκληματολογική/δικαστική ψυχολογία. Και όμως, ακόμα υπάρχουν γείτονες που γνωρίζουν αλλά δεν καταγγέλλουν, ακόμα υπάρχουν κενά στις υπηρεσίες του συστήματος, και το αποδεικνύει η υπόθεση της Κυψέλης.

Το Χαμόγελο του Παιδιού είχε παρέμβει το 2008 για τη 15χρονη -τότε- και ήδη έγκυο μητέρα, και το 2018 παρενέβη ξανά για το κοριτσάκι της! Το ένα παιδί σώθηκε, το αδελφάκι του όχι. Πρέπει να βρούμε τι πήγε λάθος ενδιάμεσα.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr