Γράφει η Δρ Θεοδώρα Παπαδοπούλου Χαμουζά*

Ο Covid-19 άνοιξε το σάπιο ρήγμα της κοινωνίας αφήνοντας να φανεί  το άρρωστο πρόσωπο της που καλυπτόταν καλά μέσω μανιακών εκδηλώσεων που δεν άφηναν χώρο και χρόνο για σκέψη και αξιολόγηση της ποιότητας της ζωής μας. Μέσα στη δύνη των καθημερινών διασπάσεων δεν έμενε χρόνος για επένδυση στις πραγματικές μας  ανάγκες και της σχέσης μας με τον Άλλο. Όλα ευκαιριακά και επιφανειακά. Η επένδυση στον συνάνθρωπο αποτέλεσε απειλητικό αντικείμενο που απαιτεί κόπο και ευνουχισμό των ατομικών μας απολαύσεων. Πως μπορούσε ο σύγχρονος άνθρωπος να αντέξει να βάλει τις δικές του ανάγκες σε δεύτερη θέση προκειμένου να καταφέρει να συνδεθεί ουσιαστικά  με κάποιον;

Την βίαιη αλλαγή την έφερε η πανδημία που επέβαλε στον Άνθρωπο  τον απόλυτο ευνουχισμό  και τον ανάγκασε να σταματήσει και να έρθει αντιμέτωπος με τα ελλείματα του. Τον ανάγκασε  να δει ότι δεν γνωρίζει πραγματικά την οικογένεια του, τις ανάγκες του συντρόφου και των παιδιών του και το χειρότερο ότι δεν είναι αρκετά ισχυρός ο δεσμός μαζί τους τους ώστε να κρατηθεί γερά από αυτόν τις δύσκολες ώρες που είχαν έρθει.

Έτσι με σταθερό και γρήγορο ρυθμό γέμισε η ψυχή των ανθρώπων με θλίψη που γρήγορα μεταλλάχθηκε σε  θυμό. Ένας θυμός που έπρεπε να διοχετευτεί κάπου. Και βρήκε διέξοδο στον κάθε αδύναμο συνάνθρωπο μας.

Οι αξίες που δομούν  και στηρίζουν το ψυχικό σώμα κάθε ανθρώπου είχαν εκλείψει από καιρό. Ποιος είχε επενδύσει στη ψυχική ανθεκτικότητα για αντέξει ο άνθρωπος τόσες αλλαγές; Ποιο εκπαιδευτικό σύστημα  είχε ενσωματώσει δραστηριότητες που προωθούν τη συνεργατικότητα, τη ενσυναίσθηση και την έκφραση συναισθημάτων έτσι ώστε να μην μεγαλώνουμε ‘αγριεμένα’ παιδιά; Τι ακριβώς περιμένουμε από τις νέες γενιές όταν τις τελευταίες δεκαετίες ‘κατασκευάζουμε’ ανταγωνιστικά πλάσματα που βλέπουν την επιτυχία ως μια καθαρά ατομική υπόθεση που πρέπει να επιτευχθεί με κάθε τρόπο.

Πόσο ψεύτικο και υποκριτικό είναι να μας σοκάρουν οι καρποί των δικών μας προσπαθειών; Πόσο υποκριτικό είναι να γράφουμε λόγια συμπάθειας στα κοινωνικά δίκτυα για τα παιδιά που χάνουν τη ζωή τους γιατί τόλμησαν να διαφοροποιηθούν από την επιθυμία του Άλλου όταν εμείς οι ίδιοι  δεν έχουμε σπαταλήσει ένα λεπτό για να μάθουμε στα παιδιά μας να βλέπουν και να σέβονται το συνάνθρωπο;

Πόση θλίψη ένοιωσα για την υποκριτική  δημόσια χαρά μας όταν είδαμε τα παιδιά στο μουσικό γυμνάσιο να φορούν φούστες για να στηρίξουν τον αδικημένο και στοχοποιημένο από τον καθηγητή συμμαθητή τους. Φορώντας για άλλη μια φορά τη μάσκα της προοδευτικής κοινωνίας που θυμώνει στην αδικία, εκτονώσαμε την ανάγκη μας για αντίσταση στο κατεστημένο ποστάροντας ‘μεγάλα λόγια΄ συμπαράστασης  στα κοινωνικά δίκτυα. Πείσαμε τους εαυτούς μας ότι εμείς δεν είμαστε σαν τους άλλους. Αποδεχόμαστε τους διαφορετικούς, είμαστε ανοιχτόμυαλοι, στηρίζουμε τους αδύναμους και τους προσφέρουμε χείρα βοηθείας όταν πραγματικά μας χρειάζονται.

Εάν πραγματικά όμως είμασταν εμείς αυτό που υποδυόμαστε στα κοινωνικά μέσα δεν θα έχαναν τη ζωή τους τόσοι συνάνθρωποι μας. Γυναίκες, παιδιά και άτομα που τόλμησαν να δείξουν τη διαφορετικότητα τους. Εάν είμασταν εμείς αυτοί που δεν αντέχουν την αδικία δεν θα επιτρέπαμε στα παιδιά μας να χλευάσουν και να εκφοβίσουν συμμαθητές τους. Δεν θα επενδύαμε στη μανία και την παντοδυναμία αλλά στην ανθρωπιά και την ενσυναίσθηση.

Ο Άλκης και τόσο άλλοι δεν είναι τίποτε άλλο παρά αφορμές για εκδραμάτιση και συναισθηματική εκτόνωση.

Η πανδημία μας έδωσε ένα μεγάλο δώρο. Αυτό της ευκαιρίας να καθαρίσουμε τη βρωμιά, να βγούμε από το ψεύτικο και υποκριτικό τρόπο ζωής μας  και να επαναπροσδιορίσουμε τις αξίες μας και τη θέση μας.

Αρκετοί άνθρωποι έχασαν τη ζωής τους!  Αρκετά υποδυθήκαμε τους πολιτισμένους και τους προοδευτικούς. Καιρός λοιπόν για ριζικές και μόνιμες αλλαγές για να μπορέσουν τα παιδιά μας να αντέξουν να σχετιστούν και να συνυπάρξουν με τους Άλλους. Όσο η ίδια η κοινωνία ταΐζει το τέρας, αυτό θα καταβροχθίζει αδιάκριτα όποιον τολμά να είναι Άνθρωπος.

*Η Θεοδώρα Παπαδοπούλου είναι Διδάκτωρ Ψυχολογίας-Νευρογλωσσολόγος

H αναδημοσίευση του παραπάνω άρθρου ή μέρους του επιτρέπεται μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το ELEFTHEROSTYPOS.GR με ενεργό σύνδεσμο στην εν λόγω καταχώρηση.