Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

«Αφού ακόμη και στη γαλάζια Καστοριά ο λαός αντιδρά με αυτό τον τρόπο, είναι σαφές ότι αυτή η κυβέρνηση πρέπει να φύγει», ήταν το νόημα της ομιλίας του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή. Φανταστείτε η Νέα Δημοκρατία να μην είχε διψήφιο προβάδισμα και το Κίνημα Αλλαγής να μην πλησίαζε τον ΣΥΡΙΖΑ για τη δεύτερη θέση, τι άλλο θα έλεγε ο κ. Τσίπρας.

Ο ανένδοτος αγώνας του ΣΥΡΙΖΑ κατά της κυβέρνησης μοιάζει με ανέκδοτο και η αντιπολίτευση που ασκεί επινοώντας ή ελπίζοντας σε «αγανακτισμένους» παραπέμπει σε πολιτικές καρικατούρες. Το 2022 δεν είναι 2015, η καταστροφολογία δεν περνάει, ούτε έχουν αντίκρισμα στην κοινωνία οι μαγικές λύσεις που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ για την οικονομία.

Ο λογαριασμός της περήφανης διαπραγμάτευσης είναι ακόμη ανοικτός, δεν ξεχνιέται τόσο γρήγορα η περίοδος της υπερφορολόγησης από ένα κόμμα το οποίο διέλυσε τη μεσαία τάξη και έκανε τους οικονομικά αδύναμους φτωχότερους και περισσότερους.

Οσο για τους «αγανακτισμένους», ανήκουν πια στο παρελθόν, γιατί και αυτοί πλήρωσαν ακριβά το μάρμαρο. Ακόμη θυμόμαστε τα μέλη του κινήματος «Δεν πληρώνω», που υποκινήθηκε από τον ΣΥΡΙΖΑ και είχε ως κατάληξη κάποιοι εύπιστοι να φτάσουν στα δικαστήρια, με την κυβέρνηση της Αριστεράς να σφυρίζει αδιάφορα για την τύχη τους.

Το πολιτικό συμπέρασμα που προκύπτει από την προσπάθεια του Τσίπρα να κεφαλαιοποιήσει μία κατά φαντασίαν κατάσταση λαϊκής αγανάκτησης είναι η απόγνωση της Κουμουνδούρου. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παίζει το τελευταίο του χαρτί στις επόμενες εκλογές. Εάν το αποτέλεσμα είναι αρνητικό για το κόμμα του, δύσκολα θα κρατηθεί στη θέση του όταν θα έχει χαθεί το στοιχείο της διεκδίκησης εξουσίας, που σε κάθε κομματικό μηχανισμό λειτουργεί ως μέσο συσπείρωσης.

Για το λόγο αυτό ο ίδιος επέστρεψε στο πεδίο το οποίο γνωρίζει καλά. Εμφανίζεται ξανά ως αδικημένος από τα μέσα ενημέρωσης (όταν επί των ημερών του προσπάθησε να χειραγωγήσει τα κανάλια με το διαγωνισμό της Φλωρεντίας και το ύποπτο χρήμα του ΣΥΡΙΖΑ Channel), του φταίνε οι στημένοι δημοσκόποι (από τους οποίους ζήτησε συγγνώμη μετά τις εκλογές του 2019), υπόσχεται μείωση φόρων που ο ίδιος εκτίναξε στα ύψη, καταγγέλλει θεσμικές παρεμβάσεις όταν ορέγεται την κατάληψη όλων των αρμών της εξουσίας και υπουργοί του ελέγχονται για την πρωτοφανή δικαστική σκευωρία σε βάρος 10 πολιτικών του αντιπάλων.

Ο Τσίπρας δεν αντέχει την κανονικότητα, βλέπει ότι η χώρα προχωρά μπροστά, η οικονομία αναπτύσσεται και η κυβέρνηση, παρά τα λάθη της, διατηρεί την κυριαρχία των κινήσεων και τυγχάνει της εμπιστοσύνης των πολιτών.

Ζητώντας διαρκώς εκλογές ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε φάση εσωστρέφειας, ο πρόεδρός του διατυμπανίζει την πολιτική του αδυναμία, ελπίζοντας ότι θα αναγεννηθεί μέσα από συνθήκες κοινωνικής αναταραχής. Οι πολίτες γνωρίζουν, όμως, ότι το καλοκαίρι του 2015 βρεθήκαμε ένα βήμα πριν από την έξοδο από το ευρώ, η οποία, εάν σημειωνόταν, πράγματι θα είχαμε διαδηλώσεις όπως αυτές που βλέπουμε στην Τουρκία, γιατί ο πληθωρισμός με τη δραχμή θα ήταν 50% και όχι 5% όπως σήμερα, που γκρινιάζουμε βλέποντας τις τιμές στα καύσιμα και στα τρόφιμα.

Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, όσοι το επιδιώκουν κινούνται στα όρια της πολιτικής φάρσας.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr