Γράφει ο Γιάννης Ευαγγελίδης

Η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝ.ΕΛ. έχει ήδη δεχθεί και τα πρωτογενή πλεονάσματα του 3,5% για τα επόμενα χρόνια, καθώς επίσης τη μείωση του αφορολόγητου ορίου κάτω από τις 6.000 ευρώ και τις περικοπές στις συντάξεις μέσω της κατάργησης της λεγόμενης προσωπικής διαφοράς. Δηλαδή, παρά τις περιβόητες «κορόνες» του Μαξίμου και των υπουργών, κατάφεραν και πάλι να περιορίσουν δραστικά το εισόδημα των εργαζομένων και των συνταξιούχων. Και το ερώτημα που εύλογα τίθεται από τον πολίτη που θα κληθεί να πληρώσει από τις άδειες τσέπες του είναι: Αλήθεια, τι ακριβώς διαπραγματεύονται τόσον καιρό με την τρόικα;
Ολοι όμως έχουν αντιληφθεί πλέον ότι οι άνθρωποι απλά κοροϊδεύουν. Και ότι καθυστερούν το κλείσιμο της αξιολόγησης για να δώσουν την εντύπωση ότι διαπραγματεύονται, χωρίς να ενδιαφέρονται για το κατά πόσο τα τερτίπια τους ανεβάζουν το λογαριασμό των μέτρων. Αλλωστε, μήπως αυτοί θα κληθούν αυτή τη φορά να τα εφαρμόσουν; Εφόσον υλοποιηθούν όλα αυτά από το 2019, είναι δεδομένο ότι θα πρέπει να προωθηθούν από την κυβέρνηση της Ν.Δ., η οποία είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα κερδίσει άνετα τις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, πολύ πιθανό και με αυτοδυναμία.

Με άλλα λόγια, ο Αλ. Τσίπρας δεσμεύει την επόμενη κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη για συγκεκριμένες κινήσεις στις οποίες θα είναι υποχρεωμένη να προχωρήσει. Αυτό είναι προφανές ότι δυσκολεύει το σχεδιασμό και την εφαρμογή του κυβερνητικού προγράμματος της Νέας Δημοκρατίας. Είναι βέβαιο, ωστόσο, ότι δεν αναιρεί τη βασική φιλοσοφία του προγράμματος διακυβέρνησης της Ν.Δ., το οποίο, μεταξύ άλλων, προβλέπει τη μείωση των φόρων, την περιστολή των δημόσιων δαπανών, την προσέλκυση επενδύσεων και τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Υπάρχουν ρεαλιστικοί τρόποι για να αλλάξει το καταστροφικό μίγμα οικονομικής πολιτικής που επέλεξε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου της Κυριακής