Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Οπως θυμόμαστε όλοι, το Ταμείο μπήκε στη ζωή των Αργεντινών μετά τη χρεοκοπία του 2001 και χρόνια αργότερα η σκιά του πλανιόταν πάνω από τον εμβληματικό πόλεμο με αμερικανικά funds-«γύπες», τα οποία αρνούνταν να πληρώσει η τότε πρόεδρος, Κριστίνα Φερνάντες-Κίρχνερ (απλή συνωνυμία με τον σημερινό), οδηγώντας τη διένεξη στα χέρια ενός Αμερικανού δικαστή.

Τώρα, που ο κόμπος έφτασε και πάλι στο χτένι, με την Αργεντινή να έπρεπε να έχει εξοφλήσει ένα χρεολύσιο 700 εκατ. δολαρίων την προηγούμενη Παρασκευή και το σύνολο των ληξιπρόθεσμων οφειλών της στο ΔΝΤ μέσα στο 2022 να ανέρχεται σε 19 δισ. δολάρια, ο Φερνάντες υποστήριξε ότι πέτυχε μια πολύ καλύτερη συμφωνία από εκείνες των προκατόχων του. Ναι μεν η Αργεντινή θα υπογράψει ένα «Μνημόνιο Κατανόησης» στο πλαίσιο της αναδιάρθρωσης χρέους (το αναπόφευκτο τίμημα…), αλλά χωρίς «αντιαναπτυξιακούς» όρους.

Το Μπουένος Αϊρες δεσμεύτηκε να μειώσει σταδιακά το δημόσιο έλλειμμα από 3% σε 0,9% το 2024, χωρίς να λάβει πρόσθετα μέτρα λιτότητας ή να μειώσει τις δημόσιες δαπάνες. Γι’ αυτά είχε… φροντίσει ο προηγούμενος, νεοφιλελεύθερος πρόεδρος, Μαουρίσιο Μάκρι, που σύναψε ένα δάνειο-«μαμούθ» 57 δισ. δολαρίων με το ΔΝΤ το 2018, το οποίο ο Φερνάντες κατόρθωσε να περιορίσει στα 44 δισ.

Ούτως ή άλλως, ο λαός της Αργεντινής έχει μπροστά του ένα νέο γολγοθά, καθώς ο υπουργός Οικονομικών, Μαρτίν Γκουζμάν, προειδοποίησε ότι επίκεινται δύσκολες τεχνικές συνομιλίες για τις λεπτομέρειες της συμφωνίας – στις οποίες κρύβεται συνήθως ο διάβολος.

Στην καλύτερη περίπτωση, η Αργεντινή θα βάλει «ζεστά» 5 δισ. δολάρια στο (σχεδόν άδειο) ταμείο συναλλαγματικών αποθεμάτων, με αντάλλαγμα να κλοτσήσει το τενεκεδάκι των μεγάλων δόσεων 4-6 χρόνια παρακάτω.