Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Ετσι απαίσια αισθάνθηκε χθες ο πατέρας του Αρθρου 50 των Ευρωπαϊκών Συνθηκών, που η μοίρα θέλησε να είναι Βρετανός. «Εγώ έφτιαξα τη συγκεκριμένη διάταξη για να χρησιμοποιηθεί από δικτατορικά καθεστώτα, όχι για να βγει η χώρα μου από την Ευρωπαϊκή Ενωση», δήλωσε συντετριμμένος ο λόρδος Τζον Κερ, την ώρα που η Τερέζα Μέι επέδιδε στον Ντόναλντ Τουσκ το φιρμάνι της εξόδου.

Βετεράνος διπλωμάτης που επεξεργάστηκε τους κανόνες εξόδου μιας χώρας από την Ε.Ε., ο σερ Τζον είπε ότι ποτέ δεν φαντάστηκε πως η Βρετανία θα έκανε χρήση τού μηχανισμού. Ως γενικός γραμματέας της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ενωση στις αρχές της δεκαετίας του 2000, έπαιξε κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση των ευρωπαϊκών συνταγματικών διατάξεων, συμπεριλαμβανομένου του -exit. Eίχε προηγηθεί μια λαμπρή καριέρα στο Φόρεϊν Οφις, με αποκορύφωμα τη θέση του Βρετανού πρέσβη στην Ουάσιγκτον.

«Δεν αισθάνομαι ενοχή για την επινόηση του μηχανισμού, αλλά βαθιά θλίψη που τον χρησιμοποιεί η χώρα μου», τόνισε ο Κερ στην αμερικανική ιστοσελίδα Politico.

Ουσιαστικά το Αρθρο 50 ήταν φωτογραφική διάταξη για την Αυστρία του ακροδεξιού Γιοργκ Χάιντερ, που οι δημοκρατικές χώρες της Ε.Ε. είχαν θέσει σε καραντίνα, αφήνοντάς της και μια ανοιχτή πόρτα εξόδου σε περίπτωση που εκτροχιαζόταν εντελώς.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι με το Αρθρο 50 ο σερ Τζον θέλησε μεταξύ άλλων να αποκρούσει τη θεωρία των Βρετανών ευρωσκεπτικιστών ότι το Ηνωμένο Βασίλειο είναι εσαεί «φυλακισμένο» στην Ε.Ε. Ο διπλωμάτης τρέφει ακόμη ελπίδες αντιστροφής του Brexit, όσο κι αν η Τερέζα Μέι το απέκλεισε κατηγορηματικά. «Οι κανόνες του παιχνιδιού στην Ε.Ε. λένε ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να αλλάξεις γνώμη», δήλωσε στη λογική του dum spiro spero. Προφανώς αυτό τον κάνει να νιώθει καλύτερα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου