Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Οι οποίοι παρεμπιπτόντως είναι και αχόρταγοι, αφού επιθυμούν τον «κανιβαλισμό της Επιχείρησης», σύμφωνα με τον μπροστάρη του αγώνα, Πάνο Σκουρλέτη. Μπροστά στο αφορολόγητο και τα εργασιακά που χάνονται, η περίπτωση της ΔΕΗ θα χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση ως πολιτικός αντιπερισπασμός μιας ακόμα ηρωικής διαπραγμάτευσης και από τα στελέχη της ως το τελευταίο προπύργιο της μάχης με τους θεσμούς.

Χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος είπε με περηφάνια πως τα σχέδια της προηγούμενης κυβέρνησης για τη «μικρή ΔΕΗ» και για την πώληση του 66% του ΑΔΜΗΕ ανατράπηκαν από την παρούσα. Συνέχισε λέγοντας πως η τελική συμφωνία θα κριθεί σε σχέση με αυτά που είχε συμφωνήσει η Ν.Δ., με αυτά που απαιτούσαν οι δανειστές κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης και, φυσικά, με τις προγραμματικές θέσεις της ίδιας της κυβέρνησης. Πολύ ωραία.

Ας θυμηθούμε όμως τι έγινε με την ΤΡΑΙΝΟΣΕ. Το 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ κατήγγειλε ως ξεπούλημα τα 300 εκατομμύρια ευρώ που ζητούσε η τότε κυβέρνηση. Δύο χρόνια αργότερα, θεωρούσε επιτυχία την πώληση της επιχείρησης στους Ιταλούς έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ, δηλαδή στο ένα έβδομο του αρχικού τιμήματος. Τι άλλαξε; Οτι το κόμμα της Κουμουνδούρου από αντιπολίτευση έγινε κυβέρνηση και ότι η διαπραγμάτευση που θα πετύχαινε, απέτυχε. Ας μη θυμηθούμε την άλλη ηρωική 17ωρη διαπραγμάτευση του Αλέξη Τσίπρα που κατέληξε στην υπογραφή του τρίτου Μνημονίου.

Επί του παρόντος η ΔΕΗ -για την οποία αυτή η κυβέρνηση υπέγραψε να περιορίσει το μερίδιό της από το 95% στο 50% μέχρι το 2020- βρίσκεται στα όρια οικονομικής ασφυξίας. Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι στα όρια οικονομικής ασφυξίας βρίσκονται και οι πελάτες της, οι πολίτες δηλαδή αυτής της χώρας, που υφίστανται την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης. Που δεν είναι ακριβώς πολιτική. Είναι διαπραγμάτευση. Που δεν είναι ακριβώς διαπραγμάτευση. Είναι παζάρι που καταλήγει στο αφεντικό που τρελάθηκε και πουλάει όσο όσο.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου