Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*

Μετά ήρθαν η προσμονή και η γλύκα της εξουσίας. Και ο πρωθυπουργός πλέον Αλέξης Τσίπρας και σε εκκλησία μπήκε και στα Ιεροσόλυμα για την αναστήλωση του Πανάγιου Τάφου έφθασε. Τα Μνημόνια, αντί να τα σκίσει, τα υπέγραψε, με την Ανγκελα Μέρκελ έγιναν φιλαράκια και το μόνο που έμεινε από το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης ήταν το πρωθυπουργικό παράρτημα για τους ψηφοφόρους της Βορείου Ελλάδος. Γιατί τα θυμόμαστε όλα αυτά; Μας τα θύμισε ο ίδιος με τη χθεσινή του παρουσία στα εγκαίνια της έκθεσης «Νίκος Μπελογιάννης» στην Αμαλιάδα.

«Ενας ήρωας που παρέμεινε πιστός στις ιδέες και τις αρχές του», είπε για το ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ, υψώνοντας με έμφαση τη γροθιά του και κάνοντας τον Δημήτρη Κουτσούμπα που στεκόταν δίπλα να ανατριχιάσει. Το καυστικό σχόλιο όμως ήρθε από τον πρώην σύντροφό του, τον Παναγιώτη Λαφαζάνη, που μίλησε για το θράσος του Αλ. Τσίπρα να μετατρέπει σε επικοινωνιακή φιέστα για τον εαυτό του και την κυβέρνηση του τα εγκαίνια αυτής της έκθεσης. Πράγματι, είναι αξιοθαύμαστη η χαμαιλεόντια προσαρμοστικότητα του πρωθυπουργού. Σαν να πάσχει από σύνδρομο πολλαπλής πολιτικής προσωπικότητας, πηγαίνει από το Σκοπευτήριο της Καισαριανής στα Ιεροσόλυμα και από τον Μπελογιάννη στις Βρυξέλλες χωρίς ανάσα.

Σε αυτά τα δύο χρόνια που ο Αλέξης Τσίπρας είναι πρωθυπουργός κατάφερε όχι να κάνει την υπέρβαση, αλλά να τα κάνει όλα. Ο,τι χρειαστεί για να χαϊδέψει τα αυτιά των ψηφοφόρων, ό,τι απαιτείται για να ηρεμήσει τους συντρόφους, ό,τι μπορεί για να κερδίσει την κοινοβουλευτική ψήφο των αντιπάλων. Υπόσχεται τα πάντα εκμεταλλευόμενος την απελπισμένη ανάγκη των πολιτών να πιστέψουν ακόμα και σε ένα ψέμα. Εμπαίζει τους συνομιλητές του για να κερδίσει χρόνο στην εξουσία, βαφτίζει ως ηρωική διαπραγμάτευση κάθε κυβερνητική ανακολουθία και εξακολουθεί να μιλά για αρχές, αξίες και ιδεολογική καθαρότητα. Πότε Βούδας, πότε Κούδας, πότε Ιησούς και Ιούδας ανάλογα με τις ανάγκες της στιγμής.

Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου