Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Οι κάλπες δεν είναι φιστίκια για να περνάει η ώρα, ούτε η Ελλάδα έχει περιθώρια για μεγάλο χρονικό διάστημα ακυβερνησίας, ακόμη και οι δεύτερες εκλογές, λόγω της απλής αναλογικής που θέσπισε ο ΣYΡΙΖΑ για να μπλοκάρει την κυριαρχία της Νέας Δημοκρατίας, μοιάζουν με πολυτέλεια για ένα κράτος που, καλώς ή κακώς, παραλύει όταν δεν έχει ισχυρή εκτελεστική εξουσία για να το καθοδηγεί.

Η αίσθηση που καλλιεργείται από ορισμένους ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα βρεθεί λύση, ακόμη κι αν ο ελληνικός λαός πηγαινοέρχεται διαρκώς στις κάλπες μέχρι να βρεθεί κυβερνητικό σχήμα, είναι λάθος για τρεις βασικούς λόγους:

Ο πρώτος είναι ότι το πολιτικό παιχνίδι σε μεγάλο βαθμό θα κριθεί από το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης. Εκεί θα φανούν οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων και θα φανεί ποιος έχει τον πρώτο λόγο για τις επόμενες κινήσεις. Εάν η Νέα Δημοκρατία προσεγγίσει το ποσοστό των εκλογών του 2019, που σημαίνει ότι και ο ΣΥΡΙΖΑ θα υποστεί υποχώρηση των ποσοστών του λόγω της κινητικότητας στο ΠΑΣΟΚ, τότε ο Μητσοτάκης ως καθαρός νικητής θα έχει την απόλυτη ευχέρεια να ζητήσει δεύτερες εκλογές για ισχυρή αυτοδυναμία, εξέλιξη που δεν θα είναι αποτέλεσμα τακτικισμών, αλλά η μοναδική εφικτή λύση.

Δεύτερον, το ΠΑΣΟΚ είναι σχεδόν βέβαιο ότι μετά το αποτέλεσμα της πρώτης κάλπης δεν θα συντρέξει σε κυβέρνηση συνεργασίας με τη Νέα Δημοκρατία για να χαρίσει το χώρο της αξιωματικής αντιπολίτευσης στον ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, η διαφορά του ΠΑΣΟΚ από τον ΣΥΡΙΖΑ μειώνεται και εάν αυτό αποτυπωθεί στις κάλπες, τότε ο Ανδρουλάκης μάλλον θα επιθυμεί και δεύτερες κάλπες, προσδοκώντας πρόσθετα οφέλη από τους απογοητευμένους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ.

Τρίτον, οι κάλπες κερδίζονται με θέσεις για το αύριο και καθαρά διλήμματα και όχι με ευχολόγια ή αφορισμούς. Ο Τσίπρας είχε θέσει το δίλημμα «δεξιά ή προοδευτική συμπαράταξη», το οποίο κατέρρευσε σχεδόν αμέσως μετά με τη διατύπωσή του. Ολοι αντιλαμβάνονται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί και ο σχηματισμός κυβέρνησης χωρίς το πρώτο κόμμα είναι αδύνατος με κάθε εκλογικό σύστημα. Αντιθέτως, ο Μητσοτάκης προέβαλε το δίλημμα «κυβέρνηση ή ακυβερνησία», έχοντας ως ατού την ισχυρή πρωτιά της Νέας Δημοκρατίας και το διευρυνόμενο προβάδισμα από τον ΣΥΡΙΖΑ. Επ’ αυτού θα κληθούν να τοποθετηθούν οι πολίτες, εάν δηλαδή θέλουν κυβέρνηση ή μία αέναη πολιτική περιπέτεια, που θα χτυπήσει την οικονομία και τις τσέπες τους.

Αλλωστε, εάν διακινούνται σενάρια για τρίτη κάλπη, εύλογο είναι το ερώτημα γιατί να μην υπάρξει τέταρτη ή και πέμπτη; Στην πράξη το αποτέλεσμα της πρώτης θα κρίνει την κυβέρνηση που θα προκύψει στις δεύτερες εκλογές. Τόσο απλά.

ΟΙ ΟΡΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΧΑΓΗ

Μία ενδιαφέρουσα παράμετρο για το θέμα της προσφυγής στη Χάγη σχετικά με τις ελληνοτουρκικές διαφορές θέτει ο τέως πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, στο νέο βιβλίο του «Το καθεστώς των Θαλάσσιων Ζωνών της Ελλάδας κατά το Διεθνές Δίκαιο», που εξέδωσε δίγλωσσα η ΑXEPA/HELLAS. Συγκεκριμένα, ο κ. Παυλόπουλος αναφέρει ότι σε μία ενδεχόμενη προσφυγή στη Χάγη δεν είναι νομικώς δυνατό -αφού αποτελούν μέρος του «σκληρού πυρήνα» της εθνικής μας κυριαρχίας- ν’ αχθούν προς επίλυση π.χ. ζητήματα σχετικά με το Εδαφος, τον Εναέριο Χώρο και την Αιγιαλίτιδα Ζώνη.

Η Ελλάδα διατηρεί, στο ακέραιο, το δικαίωμά της να επεκτείνει, μονομερώς και όποτε το κρίνει σκόπιμο, την Αιγιαλίτιδα Ζώνη της από τα 6 ναυτικά μίλια στα 12 ν.μ. Και με βάση την τακτική της Τουρκίας είναι σκόπιμο η Ελλάδα να προσανατολίζεται περισσότερο προς την προοπτική πλήρους άσκησης του ως άνω δικαιώματός της για την ολοκληρωμένη επέκταση της Αιγιαλίτιδας Ζώνης στα 12 ν.μ., παρά ν’ αγωνίζεται μόνο για την άρση του παντελώς αυθαίρετου «casus belli» της τουρκικής Εθνοσυνέλευσης της 8^ης Ιουνίου 1995, αμέσως μετά την έναρξη ισχύος του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας κατά τη Σύμβαση του Montego Bay του 1982.

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr