Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Αυτό γίνεται με τη βοήθεια Βρετανών και άλλων αετονύχηδων του χρηματοοικονομικού τομέα, ειδικών σε αυτές τις βρόμικες δουλειές.

Από την πρώτη στιγμή της «εξέγερσης του υγραερίου», τόσο η αυταρχική κυβέρνηση του Καζακστάν όσο και η Μόσχα έσπευσαν να αναπαραγάγουν το στερεότυπο των «έγχρωμων επαναστάσεων» δαιμονιοποιώντας τις δυτικές δυνάμεις που προσπαθούν να αποσταθεροποιήσουν το μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας. Εν αντιθέσει, όμως, με την Ουκρανία και τη Λευκορωσία, εδώ κάτι δεν κολλάει καλά.

Είναι αλήθεια ότι το Καζακστάν ανήκει στη ρωσική σφαίρα επιρροής και στον Οργανισμό Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO) που δικαιολόγησε τη στρατιωτική επέμβαση της Ρωσίας και των άλλων μελών του (Λευκορωσία, Αρμενία, Κιργιζία, Τατζικιστάν). Πλην όμως το Ελ Ντοράντο του υπεδάφους του (κυρίως πετρέλαιο, αέριο, ουράνιο, αλλά και χρυσός, μαγγάνιο, χρώμιο, μόλυβδος, ψευδάργυρος) νέμονται επίσης αμερικανικές, ινδικές και κινεζικές εταιρίες, που συμπράττουν αρμονικά στη ληστεία του εθνικού πλούτου και στην εξαθλίωση του πληθυσμού – ο οποίος δεν άντεξε άλλο μετά την απότομη έκρηξη των τιμών.

To εκτός νόμου Σοσιαλιστικό Κίνημα του Καζακστάν έκανε λόγο για γνήσια λαϊκή εξέγερση με κοινωνικά αιτήματα (αυξήσεις μισθών, ακυρώσεις ιδιωτικοποιήσεων, αναστολή χιλιάδων απολύσεων, συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες) που επεκτάθηκε στις βιομηχανικές επαρχίες Μανγκιστάου και Ατιράου, ακόμη και σε εταιρίες πετρελαιοειδών-χαλυβουργίας, όπου την πλειοψηφία των μετοχών έχουν ο αμερικανικός κολοσσός Chevron και η ινδο-λουξεμβουργιανή ArcelorMittal.

Aυτοί, λοιπόν, είναι κατά βάση οι «εκπαιδευμένοι στο εξωτερικό τρομοκράτες» που βλέπουν η Μόσχα και η καζακική ηγεσία, στην προσπάθεια να συγκαλύψουν το κοινωνικό υπόστρωμα της εξέγερσης. Και σε αυτό συμπλέουν άτυπα με τους δυτικούς, που κατά τα άλλα κόπτονται για τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Καζακστάν.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr