Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Παλιά ο εχθρός της (Δυτικής) δημοκρατίας ήταν ο κομμουνισμός, αλλά οι αρχές του έχουν θολώσει ακόμη και εκεί όπου επίσημα εξακολουθεί να κυριαρχεί, στην Κίνα.

Κατά βάση ο πρόεδρος των ΗΠΑ χρησιμοποιεί ένα ιδεολογικό εργαλείο για γεωπολιτικούς σκοπούς -να απομονώσει Ρωσία, Κίνα-, διακινδυνεύοντας να του γυρίσει μπούμερανγκ. Για τον απλό λόγο ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί. Οταν ακόμη και μεγάφωνα του αγγλοσαξονικού καπιταλισμού, όπως ο λονδρέζικος «Economist», επικρίνουν τη σύνοδο του Μπάιντεν, προφανώς κάτι πάει πολύ στραβά.

Ας ξεκινήσουμε από τη λίστα των περίπου 110 «προσκεκλημένων». Εκεί ορθώς απουσιάζει η Τουρκία του Ερντογάν, έστω και η Ουγγαρία του Ορμπαν, αλλά, αν είναι έτσι, με ποια λογική καλούνται δύο πρωτεργάτες του «αντι-φιλελεύθερου παραδείγματος» του Βίσεγκραντ, όπως η Πολωνία και η Σλοβακία; Επίσης, τι δουλειά έχουν στο τραπέζι οι Φιλιππίνες του αιμοσταγούς σερίφη Ντουτέρτε και η Βραζιλία του «ψεκασμένου περιβαλλοντοκτόνου» Μπολσονάρου; Είπαμε, να κάνουμε τα στραβά μάτια για τους συμμάχους μας, αλλά όχι κι έτσι.

Το χειρότερο είναι ότι οι ΗΠΑ του Μπάιντεν το παίζουν τιμητές, την ώρα που έχουν τη φωλιά τους λερωμένη. Κατά το Διεθνές Ινστιτούτο για τη Δημοκρατία (IDEA), οι ΗΠΑ ανήκουν στις «υποχωρούσες δημοκρατίες» (backsliding democracies) λόγω της αμφισβήτησης των προεδρικών εκλογών, του αποκλεισμού μεγάλων στρωμάτων του πληθυσμού (κυρίως μαύρων) από το εκλογικό δικαίωμα, της απροκάλυπτης κομματικοποίησης του Ανωτάτου Δικαστηρίου, της ελλιπούς προστασίας ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.

Το καμπανάκι πλέον ξεκουφαίνει. Στην τελευταία έρευνα του Χάρβαρντ το 52% των ερωτηθέντων Αμερικανών 18-29 ετών υποστηρίζουν ότι η δημοκρατία στη χώρα τους αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα, και μόνο το 7% πιστεύουν ότι λειτουργεί υγιώς. Στο χέρι τους είναι να το αλλάξουν!