Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη*
Θα ήταν μάλιστα ακόμα πιο συγκινητική, αν επεδείκνυε αυτή την ευαισθησία και όταν ασκούσε τον υπεύθυνο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι ήταν αυτό λοιπόν που ερέθισε τα κοινωνικά αντανακλαστικά της κυβέρνησης, έτσι όπως το εξέφρασε η αναπληρώτρια υπουργός Εργασίας Ράνια Αντωνοπούλου;
Μα τα στοιχεία του ΙΝΕ ΓΣΕΕ που δείχνουν πως η κρυφή ανεργία το γ’ τρίμηνο του 2016 αγγίζει το 30%. Είπε λοιπόν η αν. υπουργός ότι σε τέτοια θέματα θα πρέπει να αποφεύγεται οποιαδήποτε κινδυνολογία και να μη χρησιμοποιούν τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιλεκτικά στοιχεία για να δημιουργούν αναστάτωση και απελπισία στον κόσμο. Κανείς, κατέληξε, δεν πρέπει να πολιτικολογεί γύρω από τέτοιου είδους θέματα.
Από την γκαρσονιέρα ως τη βίλα…
Ας δούμε λοιπόν πόσο εθνικά και υπεράνω (δεν) πολιτικολογούσε τον Ιούλιο του 2013 ο ΣΥΡΙΖΑ. Τότε, 41 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έκαναν λόγο για «κοινωνική γενοκτονία», «αδίστακτα ταξικά μέτρα», «κοινωνικό κανιβαλισμό», «μνημονιακή κουστωδία» και άλλα τρυφερά. Αιτία για όλα αυτά ήταν το ύψος της κρυφής και μη στατιστικά καταγεγραμμένης ανεργίας που υπολογιζόταν για το πρώτο τρίμηνο του ’13 σε ποσοστό άνω του 30%.
«Το ύψος της ανεργίας στη χώρα μας δεν έχει ιστορικό προηγούμενο και σημειώνει συνεχή άνοδο», έλεγαν και έδιναν την εξήγησή τους, που ούτε πανεθνική ήταν ούτε διάθεση συνεννόησης έδειχνε: «Αυτός ο αριθμός των ανέργων στην Ελλάδα δεν είναι φυσιολογικός, ούτε αναμενόμενος. Υποδηλώνει μια βαθύτερη διεργασία εν εξελίξει, μια μαζική εκκαθάριση της εργασίας στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης, ώστε να συμπιεστούν οι απαιτήσεις της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας και να αυξηθούν τα κέρδη του κεφαλαίου».
Παρ’ όλα αυτά, θα συμφωνήσουμε με την κ. Αντωνοπούλου γιατί ένα λάθος δεν διορθώνει ένα άλλο λάθος. Ούτε η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ δικαιούνταν να υποτιμούν το θηρίο της ανεργίας όσο ήταν στην κυβέρνηση ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ να καμώνεται πως το εξημερώνει μετά από δύο χρόνια στην εξουσία. Αλλά αυτό ήταν πάντα το λάθος: Ο πόλεμος εξαντλείται ανάμεσα στο κυβερνητικό στρατόπεδο και το αντίπαλο, όταν ο πραγματικός εχθρός δεν είμαστε «εμείς» ή «οι άλλοι», αλλά η ανεργία.
*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου
Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου