Γράφει η Αλίκη Κοτζιά

Υστερα από τις μεγάλες μάχες του καλοκαιριού του 2020, η μεταβατική κυβέρνηση που σχηματίστηκε με την αιγίδα του ΟΗΕ προσπαθεί να ξετυλίξει το κουβάρι και να διοργανώσει τις διπλές εκλογές που θα επιβεβαιώσουν την επιστροφή της χώρας στη νομιμότητα.

Αν όλα πάνε καλά, σε έξι εβδομάδες θα ανοίξουν οι κάλπες στη χώρα για τις προεδρικές και τις βουλευτικές εκλογές. Προς το παρόν, αυτή η προοπτική φαντάζει σχεδόν αδύνατη λόγω των βασικών ζητημάτων διεξαγωγής και διασφάλισης των εκλογών, που δεν έχουν επιλυθεί.

Η προεκλογική εκστρατεία δεν έχει αρχίσει, καθώς οι πολιτικές ομάδες και οι επικεφαλής των φυλών διαφωνούν ακόμη για τον τρόπο και το χρόνο διεξαγωγής των εκλογών. Αν και όλα παραμένουν στον αέρα, δύο από τις υποψηφιότητες για την προεδρία της Λιβύης έχουν ήδη συζητηθεί πολύ -αυτή του μεγαλύτερου γιου του Καντάφι, Σάιφ αλ Ισλάμ, και εκείνη του στρατάρχη Χαλίφα Χαφτάρ.

Ο Σάιφ αλ Ισλάμ Καντάφι, που είχε εξαφανιστεί μετά την πτώση του καθεστώτος του πατέρα του (στο οποίο συμμετείχε και ο ίδιος), επέστρεψε στη Λιβύη, παρά την καταδίκη του από εθνικό δικαστήριο και το ένταλμα σύλληψης που εκκρεμεί σε βάρος του από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο του ΟΗΕ. Ο ίδιος θεωρεί ότι τώρα μπορεί να διεκδικήσει και πάλι πολιτικό ρόλο.

Το ίδιο πιστεύει -με μεγάλες, φυσικά, δυνατότητες και ερείσματα- ο ισχυρός στρατάρχης Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει την Ανατολική Λιβύη.

Ακόμη κι αν τελικά διεξαχθούν οι εκλογές, ελλοχεύει ο κίνδυνος να μη γίνουν αποδεκτά τα αποτελέσματα από τις ένοπλες ομάδες.

Δέκα χρόνια μετά την πτώση του Καντάφι, η σταθερότητα και η ανεξαρτησία της χώρας από τις εξωτερικές δυνάμεις παραμένουν μακρινό όνειρο στη Λιβύη, καθώς εδρεύουν σε διάφορες περιοχές στρατεύματα μισθοφόρων που χρηματοδοτούνται από ξένα κράτη.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr