Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Γιατί; Επειδή το κράτος είναι ο εργοδότης τους. Το ζήτημα όμως είναι, όπως μου το ανέλυσε αρμόδιος υπουργός, υπάρχει φόβος ο υποχρεωτικός εμβολιασμός… να διαλύσει τις υπηρεσίες. Δηλαδή τι μου είπε; Οτι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό υπαλλήλων ανεμβολίαστο που αν αποφασιστεί να μην προσέρχεται στην εργασία του, τότε θα υπάρξει επιβράδυνση, την ώρα που η ανάπτυξη με τον τομέα των επενδύσεων δίνουν εξαιρετικά αισιόδοξα αποτελέσματα.

Υπάρχει μία ακόμη παράμετρος: Η κυβέρνηση για να στηρίξει τους πάντες – αυτό ακριβώς έκανε!- έχει δαπανήσει περισσότερο από 42,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Ιλιγγιώδες ποσό που τον Γενάρη του 2020 δεν το υπολόγιζε κανείς. Στήριξε επαγγελματίες, επιχειρηματίες, καλλιτέχνες, δημιουργούς, αγρότες, άνεργους και φυσικά δημοσίους υπαλλήλους, συνταξιούχους.

Πιστεύω ακράδαντα ότι άλλη κυβέρνηση, από την κοινοβουλευτική αντιπολίτευση, δεν μπορεί να έκανε αποτελεσματικότερο χειρισμό, ενώ ταυτόχρονα αντιμετώπιζε το ΕΣΥ που της παραδόθηκε υπό κατάρρευση και την επέλαση κατά των συνόρων μας των «απεσταλμένων» του Ερντογάν.

Μετά από ενάμιση χρόνο σκληρής δοκιμασίας, η κυβέρνηση εργάζεται λες και βρίσκεται σε κανονικές συνθήκες, επιδιώκοντας να μη σημειωθούν παρεκκλίσεις από το πρόγραμμά της. Δεν λέω πως δεν υπάρχουν ορισμένοι τομείς στους οποίους πρέπει να εντατικοποιηθεί η δουλειά, ώστε να υπάρξουν απτά αποτελέσματα. Πιστεύω, όμως, ότι ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε κανένα άλλο κόμμα μπορεί να υποστηρίξει, με αξιοπιστία, ότι αν είχε την εξουσία μπορούσε να έχει τη δυναμική της κυβέρνησης Μητσοτάκη στην επίλυση των μυριάδων προβλημάτων που δημιούργησε η πανδημία.

Κάμνοντας ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ όμοια σαν ηθοποιός, άλλαξε φορεσιά Ανδρέα Παπανδρέου, λες και αυτή από μόνη της και μαγικά θα λύσει τα προβλήματα του κόσμου και πάντως όχι το δικό του: Ακόμη δεν έχει απαντήσει, μετά την τριπλή ήττα του, στο καίριο ερώτημα: Γιατί επέλεξε αριστερός πρωθυπουργός να συμπράξει με τη λαϊκή δεξιά κι ενώ απέτυχε στην οικονομία, στις υποδομές, στην Παιδεία, στον πολιτισμό, στην ασφάλεια, στην εθνική άμυνα, στην παρουσία της χώρας στους διεθνείς οργανισμούς, στις διμερείς σχέσεις, στην αξιοπιστία της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση, τολμά να εμφανίζεται στην περιφέρεια ως να προήλθε από πολιτική παρθενογένεση; Υπόσχεται όσα υπεσχημένα δεν έκανε επί 4,5 χρόνια και γελοιοποιείται.

Το κωμικό είναι ότι ενώ διέλυσε τα πάντα από ιδεοληπτική εμπάθεια κι άφησε πίσω του, στις δημόσιες υπηρεσίες, εγκάθετα κομματικά στελέχη του για να βάζουν εμπόδια στο έργο της κυβέρνησης -ως πολιτικάντης του ´60-, εμφανίζεται ως έτοιμος να αναλάβει πάλι την εξουσία. Καλά, βρε αδελφέ, κι εγώ θα ήθελα να είμαι η Σίντι Κρόφορντ -στη νεότητά της-, αλλά λέμε τώρα…

Υστερόγραφο

Για προσωπικούς λόγους θα απουσιάσω τις επόμενες μέρες.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου