Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές, που έχουν… μπλέξει και έχουν γίνει μία! Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και ας δούμε -για μια ακόμη φορά- τι συμβαίνει.

ΤΟ πρόβλημα της ατμοσφαιρικής ρύπανσης έχει αντιμετωπιστεί σε σημαντικό βαθμό. Η πλειοψηφία των αυτοκινήτων, αν και δεν είναι μικρής ηλικίας, είναι αντιρρυπαντικής τεχνολογίας. Τώρα, αν θέλουμε να πάμε σε ένα μοντέλο πραγματικά «πράσινου Δακτυλίου» με ηλεκτρικά, υβριδικά και λοιπά αυτοκίνητα, είναι κάτι διαφορετικό. Είναι εξαιρετικό σαν ιδέα. Αλλά απέχουμε πολύ από το να έχουν οι περισσότεροι πολίτες τέτοιας «πράσινης» τεχνολογίας Ι.Χ. Αρα, γίνεται κατανοητό εύκολα πως μιλάμε για κάτι αρκετά μελλοντολογικό.

ΜΠΟΡΕΙ να διευρυνθούν τα όρια του Δακτυλίου χωρίς να επιβαρυνθεί η «περιφερειακή» κίνηση; Είναι σχεδόν απίθανο. Το βασικό κυκλοφοριακό πρόβλημα της πόλης δεν βρίσκεται πια στους δρόμους του κέντρου, αλλά έχει μεταφερθεί εδώ και χρόνια σε οδικούς άξονες όπως ο Κηφισός, η Κατεχάκη, ο Καρέας, η Κηφισίας, η Ποσειδώνος, η Θηβών και το λιμάνι του Πειραιά. Οπότε μια διεύρυνση του Δακτυλίου, απλά, θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο αυτούς τους δρόμους.

ΕΙΝΑΙ δυνατόν να μπουν διόδια, όπως σε κάποιες πόλεις του εξωτερικού; Αυτό κι αν μοιάζει με όνειρο μακρινό. Ας υποθέσουμε ότι ένας οδηγός έχει πληρώσει διόδια για να μπει στο κέντρο της πόλης. Τι θα συμβεί αν πέσει πάνω σε μια διαδήλωση και βρεθεί κολλημένος για μία ώρα στη Σταδίου; Και εδώ μιλάμε για κάτι σύνηθες, που συμβαίνει σχεδόν κάθε μέρα. Θα του επιστραφούν τα χρήματα;

ΙΣΩΣ θα ήταν καλύτερα να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Γιατί εδώ κινδυνεύουμε να φτιάξουμε Δακτύλιο ανάλογα με τα καιρικά φαινόμενα. Τις μέρες που έχει καταιγίδες να μην μπορεί να κυκλοφορήσει κανένα αυτοκίνητο στους δεκάδες δρόμους που πλημμυρίζουν. Οπότε, ας προσπαθήσουμε να λύσουμε πιο απλά προβλήματα πριν περάσουμε στα πιο σύνθετα.

Η πραγματική λύση για το κυκλοφοριακό είναι ο συνδυασμός της κατασκευής αρκετών γραμμών μετρό, της επέκτασης της Αττικής Οδού και της δημιουργίας ανισόπεδων κόμβων στους μεγάλους οδικούς άξονες για να καταργηθούν δεκάδες φωτεινοί σηματοδότες.

Π.χ. μήπως θα έπρεπε να ασχολούμαστε με τη Βουλιαγμένης και την Ποσειδώνος, οι οποίες όταν ολοκληρωθεί το πάρκο του Ελληνικού θα έχουν ασύλληπτο φόρτο κίνησης;

ΟΤΑΝ γίνουν όλα τα παραπάνω, για τα οποία στην καλύτερη περίπτωση θα απαιτηθούν πολλές δεκαετίες, τότε μπορεί να διευρυνθεί ο Δακτύλιος, να γίνει και «πράσινος», να μπουν και διόδια και ό,τι άλλο θέλουμε…

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr