Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Εδιναν την εντύπωση ότι είτε δεν ενημερώνονται για τις τουρκικές θέσεις είτε αδιαφορούν. Πιθανότατα να θεωρούν τις απειλές άνευ αντικρίσματος. Αλλά είναι υπαρκτές και γίνονται… υπαρκτότερες. Πχ. το ζήτημα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών, σε σχέση με την ελληνική κυριαρχία…

Ο Μητσοτάκης δεν έπρεπε να θωρακίσει την άμυνα της χώρας; Επρεπε να καταφεύγει στην αυλή της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο ΝΑΤΟ, στον Μπάιντεν και -ως πρόσφατα- στη Μέρκελ, παραπονούμενος κάθε φορά που οι γείτονες απειλούν, ή να αποφασίσει για τη θωράκιση του σπιτιού μας; Δεν λέω, άριστος ο αγιασμός, αλλά η γάτα -των φρεγατών και των Ραφάλ- απαραίτητη!

Την τετραετία 2015-2019, με κλεισμένες τράπεζες που παίρναμε το «βοήθημα» από την αποταμίευσή μας -το θυμίζω στον Βαρουφάκη που όσα είπε ούτε ειρμό είχαν ούτε σχέση με την πραγματικότητα-, είχε στρατηγικό σχεδιασμό ο Αλέξης αγοράς πολεμικού υλικού; Εδώ, μετά βίας πλήρωναν μισθούς, συντάξεις… Επειδή διαβάζαμε τους εξοπλισμούς της Τουρκίας, κάναμε τον σταυρό μας πιστεύοντας ότι οι Ενοπλες Δυνάμεις μας έχουν βαθιά ψυχή!

Η απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη να ανακτήσει η Ελλάδα τη θέση της στην Ανατολική Μεσόγειο δεν ήταν απλώς επιβεβλημένη. Ηταν ζωτικής σημασίας. Ολοι οι Ελληνες κατάλαβαν την αξία της ελληνογαλλικής αμυντικής συμμαχίας. Λειτουργεί αποτρεπτικά, αν θερμοκέφαλοι της αντίπερα όχθης σκέφτονται να πραγματοποιήσουν τις απειλές τους; Μπορεί. Αλλά ένα είναι το βέβαιο: Δεν θα είμαστε μόνοι μας. Η Γαλλία είναι η μόνη μεγάλη αξιόμαχη δύναμη στην Ευρώπη. Μια γεύση για το τι σημαίνει γαλλικός στόλος πήρε ο Ερντογάν πέρυσι, όταν βγήκε με τις φρεγάτες του βόλτα στο Αιγαίο…

Αποφεύγω να χαρακτηρίσω τα όσα ειπώθηκαν και παραβλέπω τις οικτρές δικαιολογίες που επιστρατεύθηκαν για να καλύψουν την άρνησή τους. Δηλαδή, ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ, ο ΓιάΝης δεν θέλουν η Ελλάδα να μπορεί να αμύνεται αποτελεσματικά; Ποιες αντιλήψεις έχουν για τη διαφύλαξη της ειρήνης και την ευημερία των Ελλήνων;

Διάβασα την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του προέδρου της Βουλής στην κυριακάτικη «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ»:

-Τι θα θέλατε να πουν για σας, μετά από εκατό χρόνια; τον ρώτησε ο δημοσιογράφος.

-Οτι ήταν ένας σοβαρός άνθρωπος, απάντησε.

Σκεφθείτε πόση απόσταση χωρίζει τον ευπατρίδη Κώστα Τασούλα από τους αρνητές να ψηφίσουν υπέρ της άμυνας της χώρας. Για αυτούς δεν θα ειπωθεί ποτέ ότι ήταν σοβαροί.