Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Πες, όμως, ότι το 2017 προσήλθε κόσμος ελπίζοντας ότι το κόμμα που έβαλε πλάτη στην ανάκαμψη της χώρας θα συνέχιζε, με λόγο μεστό και καθαρό, να συμβάλλει στην ομαλότητα, επαναπροσδιορίζοντας ταυτόχρονα το χώρο της Κεντροαριστεράς, με προσήλωση στην ευρωπαϊκή μεταρρυθμιστική πολιτική.

Τέτοιο πράγμα όχι μόνον δεν συνέβη αλλά το κόμμα αντέγραψε και την τακτική της… Μονής Εσφιγμένου. Κλειδαμπαρώθηκε η αρχηγός μην τυχόν και χάσει τη σφραγίδα. Και το κόμμα πλευροκοπήθηκε και από τις δύο μπάντες: Μιζέριασε και δεν είπε να πάρει επάνω του. Ως αμοιβάς πορεύτηκε.

Πόσοι θα ψηφίσουν φέτος; Α! Εξαρτάται όχι από το πόσοι θα προσέλθουν, αλλά από εκείνους που έστρεψαν οριστικά τα νώτα τους. Ητοι, η διαδικασία δεν θα τους αφορά και θα μείνουν απαθείς.

Μετά την απομάκρυνση του Βαγγέλη Βενιζέλου -και ειδικά με τον ανοίκειο τρόπο με τον οποίο αυτή επετεύχθη- ένα ουσιαστικό ποσοστό πολιτών που πίστευαν ότι ο χώρος της Κεντροαριστεράς θα αποτελούσε μια σταθερά, γύρισαν την πλάτη τους. Βέβαιον είναι ότι αυτό το ποσοστό δεν ψήφισε ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ στις εκλογές του 2019 και κατέφυγε στην ασφάλεια της πολιτικής παρουσίας Μητσοτάκη. Το ακόμη βεβαιότερο είναι ότι δεν πρόκειται να επανέλθει.

Αλλά η πολιτική απώλεια του Βενιζέλου είναι ανυπολόγιστη για το ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ. Ο λόγος του στη Βουλή έδινε στο κόμμα αξιοπιστία, σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ενδιαφέρον. Αν και κόμμα έλασσον, το πολιτικό εκτόπισμα του Βαγγέλη Βενιζέλου το αναβίβαζε στην τάξη των μεγάλων κομμάτων. Και να πεις ότι ο Βενιζέλος είχε φιλοδοξία να επανέλθει στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚΙΝΑΛ ή ότι δεν υπηρετούσε με εντιμότητα το χώρο; Το μέγεθός του ήταν που τρόμαζε την εκλεγμένη ηγεσία. Η σύγκριση…

Οσο κι αν η κυρία Γεννηματά υποστήριζε, στην τετραετία που διήλθαμε, ότι το κόμμα της θα μεγαλώσει, η εικόνα του μικρού και μίζερου, που σπρώχνει πότε δεξιά και πότε αριστερά για να κάνει χώρο, έτσι χωρίς σχέδιο και στρατηγική, έχει παγιωθεί. Οι ελπίδες που επενδύθηκαν το 2017 εξέπεσαν στα τέσσερα χρόνια εξαιτίας του μικρομεγαλισμού στα λόγια και στις πράξεις. Παρακολουθώντας τη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής δεν θα την έκρινα ούτε θυελλώδη ούτε νεφελώδη, όπως γράφτηκε. Θα έλεγα ότι υπήρξε διάχυτη η αγωνία της νυν ηγετικής ομάδας μήπως και το ποσοστό που θα συγκεντρώσει στην επερχόμενη αναμέτρηση την καταστήσει εξαρχής αμφισβητούμενη.

Αραγε, σκέφτεται κανείς από τους Ηρακλείς ότι το αποτέλεσμα της εσωκομματικής αναμέτρησης μπορεί να οδηγήσει… σ’ ένα πουκάμισο αδειανό για μιαν Ελένη;

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr