Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Θα μπορούσα με μια μικρή έρευνα να αποδείξω ότι οι δολοφονίες γυναικών, ό,τι καλούμε σήμερα γυναικοκτονία, δεν εμφανίζεται από το πουθενά στην τελευταία δεκαετία. Εχει  εκατοντάδες τραγικές σελίδες στην ιστορία της πατριαρχικής αντίληψης της κοινωνίας, που καλά κρατούσε ακόμη και ως τις τελευταίες δεκαετίες του 20ού αιώνα.

Σημειώνω, σχεδόν επιτακτικά, ότι δεν αφορά μόνον στην Ελλάδα αλλά και στις άλλες χώρες περί τη Μεσόγειο. Για την κοινωνική εκτίμηση και τη θέση της γυναίκας, πέραν της γυναικτονίας, πρέπει να συνεκτιμήσουμε και την αντίληψη περί των γυναικών: Πόσα χρόνια είναι που γυναίκες κατέχουν σημαντικές θέσεις στις ιδιωτικές εταιρίες, θέσεις ευθύνης στον τραπεζικό τομέα ή στο Δημόσιο ή ποιο είναι το ποσοστό γυναικών που κάθεται στα βουλευτικά έδρανα. Ολα αυτά αποτελούν κεφάλαια της ιστορίας που σήμερα γίνεται πρωτοσέλιδο και χιλιάδες σελίδες στο Διαδίκτυο.

Αλλά, επειδή δεν πρέπει να έχουμε παρωπίδες για το θέμα, ακόμη και σήμερα που δείχνουμε όλοι ξαφνικά να έχουμε ευαισθητοποιηθεί για τους συνεχείς φόνους γυναικών, είτε από συζύγους είτε από συντρόφους είτε από εγκαταλειμμένους εραστές και ό,τι βάλει ο νους μας, η περιγραφή της δολοφονίας περιλαμβάνει και όλα τα «γαργαλιστικά» εκείνα τα οποία υπονομεύουν το θύμα και διακριτικά ξεπλένουν το θύτη.

Πώς γίνεται δηλαδή οι περισσότερες δολοφονημένες της νεαρής ηλικίας να παρουσιάζονται με… μαγιό, με μίνι φούστες, με αβυσσαλέα ντεκολτέ και οι μεγαλύτερες ενδεδυμένες κατά τρόπο νεάζοντα; Πώς γίνεται να υπάρχει αναλυτικά η προσωπική ιστορία κάθε θύματος με αφηγήσεις για φίλους, γνωστούς και γείτονες, ενώ οι θύτες δεν ενδιαφέρουν τόσο το φιλοθεάμον ιντερνετικό κοινό και συνήθως οι πιο πολλοί από τους ερωτώμενους για τους δολοφόνους βρίσκονται πεσμένοι από τα σύννεφα;

Πώς γίνεται και όλοι οι δολοφόνοι γυναικών δηλώνουν εξοργισμένοι, βρέθηκαν στην κακιά ώρα, είναι βαθέως ερωτευμένοι και σκοτώνουν το αντικείμενο του πόθου τους, ενώ οι δικηγόροι τους ζητούν ψυχιατρική αξιολόγηση; Δεν το έχω καταλάβει ποτέ. Εχουμε και κάτι γελοίους ΣΥΡΙΖΑίους που νομίζουν ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη πρέπει είτε να έχει έναν αστυφύλακα έξω από κάθε σπίτι είτε να μάθουμε όλες πολεμικές τέχνες.

Ευχαριστούμε ειλικρινά τη συνάδελφο Αννέτα Καββαδία, που από το μετερίζι της βουλευτού έβαλε στη θέση του τον Σπίρτζη εκ μέρους όλων μας: «Πόσες ακόμη πρέπει να θυσιαστούν, έγραψε ο ρέκτης Σπίρτζης για να αντιληφθούν ότι η πολιτική Μητσοτάκη πρέπει να αλλάξει». Πήρε τη δέουσα απάντηση από την Αννέτα Καββαδία: «Η χονδροειδέστατη απόπειρα εργαλειοποίησης μιας ακόμη γυναικοκτονίας μάς προσβάλλει βαθύτατα και ως γυναίκες και ως αριστερές». Σας βεβαιώ ότι κι εμείς ως συντηρητικές, κεντρώες, κεντροδεξιές έχουμε την ίδια ευαισθησία, πολλώ δε μάλλον όταν ο κάθε Σπίρτζης επιλέγει να κάνει τέτοιου πανάθλιου είδους αντιπολίτευση στα ου παικτοίς…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr