Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Στην ερώτηση αν είναι φεμινίστρια, που της απηύθυναν το 2017, η συνήθως ψύχραιμη καγκελάριος έχασε τα λόγια της και ουσιαστικά δεν απάντησε. Οταν, στις αρχές Σεπτεμβρίου, η ερώτηση επαναλήφθηκε από τη Νιγηριανή συγγραφέα Τσιμαμάντα Ενγκόζι Αντίτσι, η Ανγκελα δεν κόλλησε.

«Ναι, είμαι φεμινίστρια», απάντησε μηχανικά, χωρίς να το πιστεύει. Παραδέχθηκε πως η ερώτηση τη φέρνει σε αμηχανία και την ταύτισε με το δίλημμα αν πιστεύει στην ισότητα ανδρών-γυναικών, όπου η απάντηση είναι φυσικά «Ναι». Ομως δεν βρίσκεται εκεί το ζήτημα.

Ακόμη κι όταν ο Χέλμουτ Κολ την αποκαλούσε «το κοριτσάκι μου», η νεαρή φυσικός από την Ανατολική Γερμανία δεν ήταν ερωτεύσιμη, όμορφη, ούτε καν γοητευτική, όπως π.χ. η μακαρίτισσα Μπεναζίρ Μπούτο, η Ιντιρα Γκάντι, η Κριστίνα Φερνάντες, η Δανέζα πρωθυπουργός Χέλε Τόρνινγκ Σμιντ (που έκανε τη Μισέλ Ομπάμα να σκάσει από ζήλια), ακόμη και η Μάργκαρετ Θάτσερ με τον τρόπο της.

Ομως η Ινές Κάπερτ, επικεφαλής του φεμινιστικού Ινστιτούτου «Γκούντα Βέρνερ» του Βερολίνου, δεν την κατηγορεί γι’ αυτό. Της προσάπτει ότι 16 χρόνια καγκελάριος δεν κατάφερε να κλείσει το μισθολογικό χάσμα ανδρών-γυναικών στη Γερμανία, που παραμένει ένα από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, επειδή η φορολογική νομοθεσία εξωθεί τις εργαζόμενες μητέρες να δουλεύουν part time.

Aπό γυναίκες σε πολιτικά αξιώματα η Γερμανία, δόξα τω Θεώ έχει αφθονία. Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, Ανεγκρέτ Κραμπ-Καρενμπάουερ, Αναλένα Μπέρμποκ, υπουργίνες, πρωθυπουργοί κρατιδίων… Στα δικαιώματα, όμως, των γυναικών των μεσαίων και λαϊκών τάξεων χωλαίνει αδικαιολόγητα σε σχέση με την οικονομική της ισχύ. Κι αυτό είναι ευθύνη και της Μέρκελ.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr