Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ενόχληση που προκάλεσε το άρθρο του Στ. Κούλογλου αποδεικνύεται από το συντεταγμένο μπαράζ επιθέσεων που δέχθηκε από πρωτοκλασάτα στελέχη του κόμματος (Πολάκης, Παπαδημούλης και πλήθος βουλευτών). Αποδεικνύεται από την άκρως επιθετική στάση των φιλικών προς τον ΣΥΡΙΖΑ ΜΜΕ απέναντι στον ευρωβουλευτή του κόμματος. Και αποδεικνύεται από τη λυσσαλέα αντίδραση του διαδικτυακού στρατού των «συριζοτρόλ», ο οποίος δημιούργησε μέχρι και χάσταγκ «#Κούλογλου_παραιτήσου».

ΤΟ ΚΕΡΑΣΑΚΙ στην τούρτα όμως και το πιο αποκαλυπτικό όλων για το τι ενόχλησε πραγματικά την Κουμουνδούρου ήταν το περιεχόμενο της ολιγόλογης «δήλωσης μετανοίας» του Στ. Κούλογλου, στην οποία πιέστηκε να προβεί ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Το ότι την έκανε στην «Αυγή» έχει τη σημασία του, αλλά δεν είναι το σημαντικότερο. Τι είπε στη δήλωσή του ο Στ. Κούλογλου μετά τον «κακό χαμό» που έγινε; «Σήμερα παρά ποτέ, αποτελεί αναγκαιότητα να προκύψει από τη λαϊκή ετυμηγορία μια προοδευτική κυβέρνηση ΜΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ». (Σ.σ.: Η υπογράμμιση είναι δική μου, παρ’ ότι και στην ανάρτηση της «Αυγής» είναι υπογραμμισμένη η φράση…)

ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ είχε γράψει ο Στ. Κούλογλου στο επίμαχο άρθρο του; Αναλύοντας την «ισοπαλία» και γιατί η συνέντευξη του Α. Τσίπρα δεν έβγαλε «είδηση», είχε γράψει επί λέξει: «Θα ήταν διαφορετικό αν, παραδείγματος χάριν, στην ερώτηση για το πρόσωπο του πρωθυπουργού, σε περίπτωση προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας, άφηνε ΑΝΟΙΧΤΟ (σ.σ.: η υπογράμμιση όλη δική μου) ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Σε αυτήν την περίπτωση η στρατηγική για την “προοδευτική διακυβέρνηση” θα ερχόταν στο προσκήνιο των συζητήσεων και της επικαιρότητας». Με απλά και καθαρά λόγια ο Στ. Κούλογλου έθεσε θέμα ποιος πρέπει να επικεφαλής σε ενδεχόμενο «προοδευτικής κυβέρνησης». Καθαρά και ξάστερα είπε ότι ίσως πρέπει να είναι κάποιος άλλος και όχι ο Α. Τσίπρας. Κάτι που με τη σειρά του παραπέμπει πάλι στην αρχική αμφισβήτηση που υπάρχει ήδη στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ.

ΔΕΝ ήταν η «ισοπαλία» λοιπόν που ενόχλησε. Το να ανοίγει δημοσίως ένα θέμα που το συγκρατούν με τα χίλια ζόρια «κλειστό» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ήταν αυτό που έκανε τσάταλο τα νεύρα του Α. Τσίπρα και δοκίμασε τις αντοχές του. Το να ανοίγει με αυτόν τον τρόπο το ουσιαστικά ανοιχτό θέμα ηγεσίας που υπάρχει στον ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι τυχαίο ότι οι πιέσεις χτύπησαν κόκκινο όταν ο Ε. Τσακαλώτος έσπευσε να υπερασπιστεί τον Στ. Κούλογλου, λέγοντας: δεν είμαστε σταλινικό κόμμα – εκφραζόμαστε ελεύθερα. Οι «ταλιμπάν των προεδρικών» φοβήθηκαν, όπως λέγεται, ότι βρίσκεται σε εξέλιξη κάποιου είδους «κίνημα ανατροπής» του Α. Τσίπρα. Οι πληροφορίες πως ο Στ. Κούλογλου απειλήθηκε μέχρι και με διαγραφή προκειμένου να ανασκευάσει υπάρχουν, αλλά δεν είναι απολύτως διασταυρωμένες. Η ουσία όμως δεν αλλάζει: Ο Στ. Κούλογλου έκανε δήλωση, κι όλοι εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ κατάλαβαν γιατί υπήρξε τέτοια υπερευαισθησία και υπεραντίδραση εκ μέρους της Κουμουνδούρου. Ο ευρωβουλευτής είπε δημοσίως αυτό που συζητείται κρυφά και μυστικά εντός των τειχών. Κι αυτό που είναι το μεγαλύτερο προσωπικό πρόβλημα του Α. Τσίπρα, αλλά και το μεγάλο πολιτικό πρόβλημα του ΣΥΡΙΖΑ: Ο Α. Τσίπρας ξέρει πως πλέον δεν είναι υπεράνω κριτικής και στο απυρόβλητο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ξέρει ότι με τον Α. Τσίπρα οδηγείται σε νέα ήττα.

ΚΙ ΑΥΤΟ φάνηκε και από κάτι ακόμα: Ο Α. Τσίπρας με την ακατάσχετη 4ωρη φλυαρία του στη ΔΕΘ κατάφερε και… άλλαξε την ατζέντα: Αντί να «γυρίσει το ματς», κατάφερε να φέρει στο προσκήνιο τη Βαβέλ που επικρατεί στο κόμμα του…

ΕΤΣΙ Ε, κύριε ΜΑΡΑΤΖΙΔΗ;

Το σκέφτηκα και τρίτη και τέταρτη φορά αν θα έπρεπε να ασχοληθώ με το άρθρο του κ. Μαρατζίδη στην «Καθημερινή της Κυριακής». Ασχολούμενος κάποιος με ένα άρθρο, εξ αντικειμένου τού προσδίδει υπεραξία. Και το άρθρο του κ. Μαρατζίδη με τίτλο «Γιατί οι άνθρωποι να νοιώθουν να αντιπαθούν τον πρωθυπουργό προσωπικά» δεν έχει κάποια ιδιαίτερη αξία. Εχει όμως κάτι άλλο. Κι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο τελικά το σχολιάζω.

Κάτω από τη γνωστή καλλιέπεια και τον ιδιότυπο κοσμοπολιτισμό των γραφομένων του κυρίου καθηγητή κρύβεται -όχι επαρκώς- μια ύπουλη και επομένως επικίνδυνη σκέψη. Με μια σειρά «λόγων», που παραθέτει «φύρδην μίγδην», εξηγεί την αντιπάθεια στον Κ. Μητσοτάκη. Κι αν και επιφανειακά διαφωνεί στην ουσία αντιλαμβάνεται, γιατί «το κοινωνικό υπόβαθρο του Μητσοτάκη έγινε πολιτικό ζήτημα, δηλαδή στοιχείο της δημόσιας αντιπαράθεσης». Αν και κάνει λόγο για «έντονο αθυρόστομο χαρακτήρα των συνθημάτων που εκφέρονται εναντίον του Μητσοτάκη (…) θεωρούνται απαράδεκτα», δεν παύει να μιλάει για το χάσταγκ των πυρκαγιών. Τη γνωστή αθλιότητα του «Μητσοτάκη_γ@μι@σ@ι», αποδεχόμενος -γι’ αυτό και το συζητάει- ότι είναι «στοιχείο της δημόσιας αντιπαράθεσης»!

Η αποδοχή από μόνη της εκτός από ύποπτη είναι και επικίνδυνη. Γιατί ανοίγει το δρόμο για την έμμεση δικαιολόγηση της αθλιότητας, στο όνομα προφανώς της «πολυφωνίας» και του «δημοκρατικού διαλόγου»… Καθηγητικά και διά περιστροφών. Με περίσσεια σπουδαιοφάνειας, υποκρισίας και αμφιλεγόμενης σοβαρότητας για ένα τόσο σοβαρό θέμα.

ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ 1…

Ηταν βράδυ της 7ης Οκτωβρίου 2016. Το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν προς το τέλος των εργασιών του και πιο συγκεκριμένα στη διαδικασία των ψηφοφοριών για τις αποφάσεις. Ο Α. Τσίπρας, τότε, ήταν ακόμα στα «επάνω του». Αδιαμφισβήτητος στην κυβέρνηση και στο κόμμα του. Απόλυτος άρχων και «χαρισματικός». Τότε ακριβώς η πλειοψηφία των συνέδρων έκανε ένα… λάθος. Ψήφισε μια απόφαση αντίθετη με την εισήγηση του τότε πρωθυπουργού και αρχηγού του κόμματος. Η ψηφοφορία αφορούσε την εξαίρεση των βουλευτών από την ποσόστωση για τη συμμετοχή στην 150μελή Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.

Σε ένα κανονικό κόμμα θα γινόταν η σχετική συζήτηση-βαβούρα για τη μη έγκριση της εισήγησης του προέδρου και θα περνούσαν στην επόμενη ψηφοφορία. Ομως στον ΣΥΡΙΖΑ του «ισχυρού Α. Τσίπρα» τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά…

ΠΑΜΕ ΣΑΝ ΑΛΛΟΤΕ 2…

…Εμφανώς ενοχλημένος, ο Α. Τσίπρας δεν το άφησε έτσι. Ανέβηκε ξανά στο βήμα και με έντονο ύφος είπε στους συνέδρους: «Αν καταλαβαίνετε τι ψηφίζετε, καλώς. Αλλά, αν δεν καταλαβαίνετε, τότε υπάρχει θέμα, γιατί ψηφίσατε ενάντια στην εισήγησή μου»!!!

Εννοείται, η ψηφοφορία… έγινε ξανά. Και εννοείται πως αυτή τη φορά οι σύνεδροι δεν έκαναν το ίδιο… λάθος και ψήφισαν… σωστά. Πέρασε η εισήγηση του Αλέξη-Ιωσήφ…

Ελέγχεται μόνο αν ο κανονικός Ιωσήφ κουνήθηκε με θαυμασμό, εκεί μέσα όπου βρισκόταν.

ΥΓ.: Αφορμή για την ανάμνηση και τον παραλληλισμό ήταν το χθεσινό γεγονός της δήλωσης του Στ. Κούλογλου. Ο οποίος κατά κάποιον τρόπο πιέστηκε να «γράψει» ξανά το άρθρο του. Αλλά το 2021 δεν είναι 2016…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr