Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Το νιώθουν στο πετσί τους και οι δικοί μας τραπεζοϋπάλληλοι, που φεύγουν κατά κύματα με εθελούσιες στα 40 και στα 50, με συρρικνωμένους μισθούς και ψαλιδισμένες αποζημιώσεις, δίνοντας τη θέση τους σε φθηνότερους και «ελαστικότερους» εργαζόμενους.

Το πείραμα της Bank of America θεωρείται από τα πιο προχωρημένα, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα γενικευθεί. «Κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν στο μέλλον όλες οι τράπεζες θα λειτουργούν χωρίς ανθρώπινο προσωπικό. Ναι μεν η διατήρηση καταστημάτων αυξάνει το κόστος στις μέρες μας, αλλά από την άλλη μεριά το κλείσιμό τους μειώνει τον τζίρο κατά τα δύο τρίτα. Οι τράπεζες βρίσκονται σε δίλημμα και καλούνται να βρουν μια ενδιάμεση λύση», δήλωσε στη γαλλική «Figaro» ο αναλυτής της ΕΥ, Πιερ Μποργκ.

Ο πελάτης άλλωστε αγαπά την προσωπική επαφή με τον υπάλληλο στο γκισέ, με τον σύμβουλο που του έβγαλε το στεγαστικό δάνειο (στις παλιές, καλές εποχές…), τον ειδικό που τον έμαθε να μπουσουλάει στον λαβύρινθο των capital controls.

Οπως ανακοίνωσε η εκπρόσωπος της Bank of America, Αν Πέις, τα ρομπότ στα τρία πειραματικά καταστήματα μπορούν να συζητήσουν με τον πελάτη για ένα στεγαστικό δάνειο ή για ένα συνταξιοδοτικό πρόγραμμα. Σε περίπτωση που ο άνθρωπος δεν τα βγάζει πέρα μπορεί να κάνει βιντεοκλήση σε ένα κανονικό κατάστημα και να μιλήσει με… κανονικούς ανθρώπους.