Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ενα πλαστικό μπουκάλι ηλικίας 37-50 ετών, που κάποτε περιείχε γάλα, επιβίωσε σχεδόν ατόφιο και βρέθηκε από τα μέλη της οργάνωσης The Cleaningans που καθαρίζει την πόλη.

Οι εθελοντές το μάζεψαν και, αφού έκαναν μια μικρή έρευνα, ενημερώθηκαν πως οι πρώτες πλαστικές φιάλες με γάλα κυκλοφόρησαν το 1971. Ωστόσο, στο διάστημα 1980-1984 αποσύρθηκαν και αντικαταστάθηκαν με συσκευασίες Tetrapack, χάρτινου τύπου, οι οποίες χρησιμοποιούνται έως και σήμερα σε συνδυασμό με ανακυκλώσιμα υλικά. Πριν από το μπουκάλι στην παραλία του ΝΑΟΚΘ, τα μέλη της ομάδας είχαν εντοπίσει και άλλο παρόμοιο εύρημα από γαλακτοβιομηχανία η οποία πλέον έχει κλείσει οριστικά. Ανάλογα «νεκρά επιζήσαντα» αντικείμενα, δηλαδή πάσης φύσεως πλαστικά που δεν βρήκαν ποτέ το δρόμο για την ανακύκλωση, εντοπίζονται καθημερινά από εκατοντάδες εθελοντές και εξειδικευμένα συνεργεία καθαριότητας των δήμων. Οπως εκτιμάται, το 50% των απορριμμάτων στη θάλασσα είναι πλαστικά μίας χρήσης!

Τις τελευταίες δεκαετίες η χώρα κατάφερε μια σχετική πρόοδο όσον αφορά στη χρήση πλαστικού, πιεζόμενη βέβαια από τις αυστηρές οδηγίες της Ε.Ε και την αυξημένη ευαισθησία των περιβαλλοντικών οργανώσεων και ομάδων. Ωστόσο, η μεγάλη τομή είναι ο νόμος που ψηφίστηκε πέρσι και τέθηκε σε ισχύ στις αρχές του μήνα: Από τις 3 Ιουλίου και σταδιακά έως το 2024 λέμε «αντίο» στα πλαστικά μιας χρήσης και τα πλαστικά μπουκάλια. Η αρχή γίνεται με 10 μεγάλες και δημοφιλείς κατηγορίες, όπως είναι τα μαχαιροπίρουνα, τα πιάτα και τα καλαμάκια, τα κυπελλάκια ποτών από φελιζόλ, οι μπατονέτες κ.ά. Πλέον η έκβαση της μεγάλης επανάστασης θα κριθεί από την καθημερινότητά μας, αφού η εφαρμογή του νόμου επαφίεται στα χέρια μας. Από το θερμός που θα πάρουμε μαζί μας στην παραλία μέχρι την επόμενη αγορά που θα κάνουμε στο σούπερ μάρκετ. Θα αντέξουμε χωρίς πλαστικά καλαμάκια; Ακούγεται πολύ ελαφρύ ως ερώτημα, αλλά δεν είναι.

*Η Δέσποινα Κονταράκη είναι αρχισυντάκτρια του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση