Γράφει η Δέσποινα Κονταράκη

Ο λαϊκός, μπρουτάλ τύπος που όλα τα ξέρει, που θεωρεί την πολιτική ορθότητα τη σύγχρονη μάστιγα της κοινωνίας και θυμώνει με όλους αυτούς τους νεολογισμούς που «κοντεύουν να μας διαλύσουν». Η επιχειρηματολογία του είναι απλή: «Πάντα γίνονταν εγκλήματα, πώς κάνετε έτσι; Τι σημαίνει γυναικοκτονία; Ανθρωπος δεν είναι και η γυναίκα; Πείτε το ανθρωποκτονία να τελειώνουμε. Με αυτά φουσκώνετε τα μυαλά των γυναικών και πήξαμε στα διαζύγια για ένα χαστουκάκι. Για μια κακιά στιγμή».

Ενίοτε τα λόγια αυτά γίνονται και πιο επίσημα. Μέρος τους τουλάχιστον. Ετσι, κάποιοι αμφισβητούν τον όρο «γυναικοκτονία» δήθεν από νομική και κοινωνιολογική άποψη, αλλά επί της ουσίας το κάνουν για να καρφώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, λες και η γυναικεία ισότητα και αξιοπρέπεια είναι υπόθεση ενός κόμματος και όχι μιας κοινωνίας. Αλλοι, πάλι, ψάχνουν να βρουν τι ψήφιζε ο αστυνομικός-προαγωγός που εξωθούσε κορίτσια στην πορνεία ή αν ήταν «αλληλέγγυος» ο 30χρονος που έσπρωξε τη Γαρυφαλλιά από τα βράχια. Για να φουντώνει η συζήτηση στα καφενεία και να δουλεύουν τα τρολ στο Διαδίκτυο.

Η γυναικοκτονία είναι η πιο ακραία μορφή έμφυλης βίας. Είναι οι δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών λόγω του φύλου τους οι οποίες διαπράττονται ή γίνονται ανεκτές τόσο από ιδιώτες όσο και από δημόσιους φορείς.

«Ο όρος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, το βασανισμό και τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών ως “εγκλήματα για λόγους τιμής” και λοιπές μορφές δολοφονίας, τη στοχευμένη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών στο πλαίσιο ένοπλων συγκρούσεων, και περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με συμμορίες, το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών και την εμπορία γυναικών και κοριτσιών» (πηγή: Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων/EIGE).

Γυναικοκτονίες συνέβαιναν πάντα και συμβαίνουν ακόμα, με μοναδική διαφορά ότι όσο οι κοινωνίες προοδεύουν τόσο οι άνθρωποι της νέας εποχής -άντρες και γυναίκες- αντιδρούν.

Η ανοχή και η συγκάλυψη, η αποσιώπηση της βίας που ασκούνταν πίσω από κλειστές πόρτες «καλών οικογενειών» δεν είναι πια ανεκτές. «Το 38% των δολοφονιών γυναικών διαπράττονται από άνδρα ερωτικό σύντροφο, ενώ το 27% των γυναικών ηλικίας 15-49 ετών που βρίσκονται σε σχέση αναφέρουν ότι έχουν υποστεί κάποια μορφή σωματικής ή/και σεξουαλικής βίας από τον ερωτικό τους σύντροφο», διαβάζουμε σε υπό δημοσίευση έρευνα του Κέντρου Κοινωνικής Δράσης και Καινοτομίας/ΚΜΟΠ. Ετσι είναι.

Οι στατιστικές απλώς επιβεβαιώνουν αυτό που γνωρίζουμε ακόμα και όταν δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Η δολοφονία, ο βιασμός και η κακοποίηση γυναικών δεν έχουν κομματικό χρώμα ούτε πολιτική πεποίθηση. Είναι εγκλήματα που διαπράττουν κάποιοι άντρες της διπλανής πόρτας.