Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

Εχει ήδη αποδειχθεί, αλλά όλοι συνεχίζουμε να αγνοούμε την πραγματικότητα. Το τέλος της επώδυνης διαδρομής δεν ήρθε το 2012, το κλοτσήσαμε το 2014, θεωρείται απίθανο να έρθει το 2018 και αν η κυβέρνηση συνεχίσει να τζογάρει μπορεί είτε να συνεχιστεί για τουλάχιστον άλλα δέκα χρόνια είτε ξαφνικά στην «οθόνη» της χώρας να εμφανιστεί το game over.

ΚΑΘΕ χρόνο που περνάει η κατάσταση νοικοκυριών και επιχειρήσεων γίνεται ακόμα πιο δραματική, ενώ παράλληλα οι πολιτικές ισορροπίες σε Ευρώπη και Αμερική αλλάζουν εις βάρος των ελληνικών συμφερόντων. Να το πούμε πιο απλά: Η συζήτηση περί Grexit είχε τεθεί σε εντελώς διαφορετική βάση το 2011, σε άλλη το μαρτυρικό καλοκαίρι του 2015 και με διαφορετική βαρύτητα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τραπέζι.

ΑΝΑΛΥΤΕΣ, κορυφαίοι οικονομολόγοι και διεθνή μέσα ενημέρωσης δεν ασχολούνται πια με το αν υπάρχει περίπτωση εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Πλέον περιγράφουν ο καθένας με τη δική του θεωρία και διαφορετικά επιχειρήματα το πότε θα επιστρέψουμε στη δραχμή. Αλλοι πιστεύουν πως θα γίνει φέτος, άλλοι έως το 2019 και κάποιοι το αργότερο μέσα στην επόμενη πενταετία. Ολοι, δυστυχώς, έχουν πειστεί πως φαντάζει πια αναπόφευκτο.

ΤΟ GREXIT είναι πιθανό να προκύψει ύστερα από εκτέλεση πολιτικού σχεδίου. Η θεωρία που ανέλυσε ο συνάδελφος Παύλος Παπαδόπουλος στο «Βήμα» προ ημερών τάραξε τα νερά. Η προοπτική ενός αιώνιου Μνημονίου σε συνδυασμό με τη μεταφορά της αποκλειστικής ευθύνης στην Ευρώπη, την οικονομική ανέχεια, την μπαχαλοποίηση και τον απόλυτο εξευτελισμό θεσμών όπως η πολιτική, η Δικαιοσύνη, η ενημέρωση μπορεί να φουντώσουν την οργή και την απόγνωση και να κάνουν το δραχμικό κίνημα κυρίαρχο στην κοινωνία. Εκεί κρύβεται και η απάντηση γιατί δεν το τόλμησε ο Αλέξης Τσίπρας το 2015. Γιατί μπορεί να υπήρχαν οι αντικειμενικές συνθήκες, αλλά όχι και οι υποκειμενικές, υποστηρίζουν γνώστες της αριστερής προσέγγισης των πραγμάτων. Πολύ απλά, ο κόσμος δεν ήταν έτοιμος. Οταν θα είναι έτοιμος τότε θα γίνει. Χιλιάδες πολίτες θα πανηγυρίζουν στις πλατείες για την «απελευθέρωση», όπως ύστερα χιλιάδες θα σπάνε τα σούπερ μάρκετ και τα κρεοπωλεία για να ταΐσουν τα παιδιά τους.

ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ είναι αν διαθέτει τέτοια διαβολική εξυπνάδα και ικανότητα να έχει εφεύρει ένα τόσο παρανοϊκό σχέδιο το Μαξίμου. Το Grexit, όμως, μπορεί να προκύψει και από αντίστροφη διαδικασία. Από συνδυασμό ανικανότητας, ανευθυνότητας και επαναστατικής… βλακείας. Το ζήσαμε κατά την τσιπροβαρουφάκεια περίοδο, το βιώνουμε και πάλι τώρα. Η πικρή αλήθεια είναι πως, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, έχουν ήδη διανυθεί τα δύο τρίτα της διαδρομής που απαιτείται. Το πρόβλημα είναι πως ο παραλογισμός των Μνημονίων έχει κλείσει τα αφτιά των πολιτών σε κάθε λογικό πολιτικό επιχείρημα. Ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι να βγάλει τις ωτοασπίδες της κοινωνίας λέγοντας επώδυνες αλήθειες, αλλά δημιουργώντας συγχρόνως και όραμα. Γιατί αν συμβεί το μοιραίο δεν θα υπάρχει επιστροφή.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου