Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

Η κουβέντα για διευκολύνσεις στους εμβολιασμένους, περιορισμούς για τους ανεμβολίαστους και την υποχρεωτικότητα σε συγκεκριμένους επαγγελματικούς κλάδους έχει ανάψει για τα καλά.

ΥΠΑΡΧΟΥΝ, όμως, κάποιοι που απέχουν από αυτή τη συζήτηση. Το περίεργο είναι πως πρόκειται για εκείνους που δεν αφήνουν χαμένη ευκαιρία να παρέμβουν σε όλα τα υπόλοιπα γεγονότα που αφορούν στη δημόσια και πολιτική ζωή του τόπου.

ΟΙ συνδικαλιστές που κραυγάζουν για ψύλλου πήδημα δεν έχουν πει κουβέντα για να παρακινήσουν τους εργαζoμένους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα να εμβολιαστούν.

ΑΛΗΘΕΙΑ, η ΟΛΜΕ και η ΔΟΕ δεν έχουν να πουν κάτι; Δεν τους νοιάζει αν θα είναι ανοικτά τα σχολεία την επόμενη χρονιά; Να κάνουν στάση εργασία στις εξετάσεις για τα «αντιπαιδαγωγικά και ταξικά» πρότυπα σχολεία ήξεραν, να μιλήσουν για τα εμβόλια δεν ξέρουν; Δεν θα έπρεπε να ξεκινήσουν οι ίδιοι μια εσωτερική καμπάνια – μήνυμα προς όλους τους εκπαιδευτικούς; Να τους πουν ότι για να μην περάσει άλλη μια χρονιά στην τηλεκπαίδευση πρέπει «υποχρεωτικά» να εμβολιαστούν;

ΚΑΙ οι φοιτητικοί σύλλογοι; Πού έχουν χαθεί; Κάνουν πορείες και καταλήψεις με την παραμικρή αφορμή. Διαμαρτύρονται κατά της κυβέρνησης επειδή για σχεδόν δύο χρονιές τα μαθήματα γίνονταν διαδικτυακά. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, οι φοιτητικοί σύλλογοι να πάρουν την πιο σημαντική πρωτοβουλία; Να κραυγάσουν «εμβολιασμένοι φοιτητές, ανοιχτά πανεπιστήμια»; Να «υποχρεώσουν» έτσι όλους τους συμφοιτητές τους να σκεφτούν διπλά και τριπλά και τελικά να εμβολιαστούν;

ΚΑΙ κάποιοι άλλοι, συνήθως λαλίστατοι, έχουν χαθεί. Η συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών. Διαμαρτύρονται και εκείνοι ότι καταρρέει ο πολιτισμός, ότι οι πολίτες έχουν ανάγκη τις συναυλίες, το θέατρο, το σινεμά, τις εκθέσεις. Και έχουν δίκιο. Γιατί, όμως, τέτοια σιωπή; Γιατί δεν βγαίνουν μπροστά ως πνευματικοί άνθρωποι να καλέσουν τους πολίτες να εμβολιαστούν; Τι φοβούνται; Πως θα χάσουν «ψηφαλάκια», δηλαδή ευρουλάκια από τις τσέπες τους, γιατί θα δυσαρεστήσουν τους θαυμαστές τους;

ΤΙ έγινε ξαφνικά; Τόσοι και τόσοι αγωνιστές τραγουδιστές και ηθοποιοί δεν βλέπουν να έχει νόημα για να συμβάλουν με κάποιο τρόπο στη μάχη κατά της πανδημίας; Μόνο ο Πάνος Κιάμος -από τα μπουζούκια- είχε το σθένος να βγει και να μιλήσει; Και έφαγε και κράξιμο.

ΑΣ συνειδητοποιήσουν όλοι αυτοί που βρίσκονται πάντοτε στην πρώτη γραμμή των αγώνων πως ο πλανήτης και η Ελλάδα βιώνουν μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στην ιστορία τους. Αν συνεχίσουν να σιωπούν, θα μείνουν εκτεθειμένοι για πάντα.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr