Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Δυόμισι χιλιάδες χρόνια μετά, τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Πέφτουν τα κρούσματα; Ανοίγουν τα στάδια. Ανεβαίνουν τα κρούσματα; Θεατές γιοκ στις κερκίδες. Για τους ούλτρα-εμπορευματοποιημένους αγώνες της σύγχρονης εποχής, αυτό ισοδυναμεί με οικονομική καταστροφή. Σύμφωνα με την ετήσια έκθεση της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, στους Αγώνες του Ρίο το 2016 πουλήθηκαν πάνω από 6 εκατομμύρια εισιτήρια και εισπράχθηκαν 1,2 δισ. δολάρια. Στο Τόκιο η αναβολή των Αγώνων κατά ένα χρόνο λόγω της πανδημίας εκτόξευσε το κόστος της διοργάνωσης στα 15,4 δισ. δολάρια και τα προσδοκώμενα έσοδα 815 εκατ. δολαρίων από εισιτήρια θα πέσουν κοντά στο μηδέν. Αρα τι απομένει;

Τηλεόραση, Ιντερνετ κι άγιος ο Θεός. Η ΝBC Universal, μητρική εταιρία του αμερικανικού δικτύου CNBC, σχεδιάζει να μεταδώσει 7.000 ώρες ολυμπιακού προγράμματος από κανάλια και τις πλατφόρμες streaming. Ομως οι υπεύθυνοι ανησυχούν μήπως η απουσία φιλάθλων έχει αρνητικές επιπτώσεις στην τηλεθέαση. Στον καιρό της πανδημίας το επιχειρηματικό δαιμόνιο εφηύρε την «ψηφιακή κερκίδα», μετρώντας πόσοι θεατές παρακολουθούν από τον καναπέ τους έναν αγώνα της επαγγελματικής λίγκας αμερικανικού ποδοσφαίρου ή μπέιζμπολ. Για τα μεγάλα δίκτυα είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να μη μειωθεί το κοινό τους εξαιτίας των αγώνων σε άδειες κερκίδες και επιστρατεύουν κάθε μέσο για να το κρατήσουν (όπως ψεύτικες κραυγές γηπέδου).

Αλλωστε το ΝΒC υπέγραψε συμβόλαιο-μαμούθ 7,75 δισ. δολαρίων με τη ΔΟΕ για τα τηλεοπτικά δικαιώματα των Ολυμπιακών ως το 2032. Δεν θα του το χαλάσουν πανδημίες και κλιματικές αλλαγές.

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr