Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ανήκομεν εις την Δύσιν και είμαστε κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης σχεδόν ιδρυτικό, χάρη στην πολιτική ιδιοφυΐα του Κωνσταντίνου Καραμανλή – αλλά κάποτε αναρωτιέμαι αν είμαστε τω όντι Ευρωπαίοι. Υπάρχει κράτος-μέλος στην Ε.Ε. στο οποίο η εκπαιδευτική του διαδικασία δεν αξιολογείται; Απαντώ ΟΧΙ. Είμαστε το μόνο κράτος στο οποίο το υπουργείο Παιδείας δεν έχει τολμήσει να θεσπίσει την αξιολόγηση, ούτε στη στοιχειώδη ούτε στη Μέση Εκπαίδευση. Καλά, για την Ανωτάτη έχουμε μέλλον μπροστά μας. Ας χωνέψουν πρώτα οι πάσης φύσεως «αγωνιστές των κεκτημένων» ότι θα λειτουργεί εντός των Ιδρυμάτων ειδικά εκπαιδευμένο αστυνομικό σώμα, ως παροχή ασφάλειας, και βλέπουμε.

Η αξιολόγηση για το διδακτικό προσωπικό, στοιχειώδους και Μέσης Εκπαίδευσης, υπήρχε ως τις παρυφές του ’80. Μετά το ΠΑΣΟΚ αποφάσισε πως όλα αυτά καταπίεζαν την… Παιδεία! Και η αξιολόγηση δεν αφορούσε μόνον στην εκπαιδευτική λειτουργία του σχολείου αλλά και στην επάρκεια του προσωπικού, στη μεταδοτικότητα, σε ευρηματικούς τρόπους διδασκαλίας, στις σχέσεις ανάμεσα σε μαθητές και διδάσκοντες.

Θυμάμαι την αγωνία των δασκάλων μας αλλά και την επιβεβλημένη δική μας προετοιμασία όταν ο κύριος επιθεωρητής ειδοποιούσε ότι θα έρθει στο σχολείο. Εμπαινε στις τάξεις για να παρακολουθήσει το μάθημα, ενώ μας ρωτούσε «και πώς τα πάτε με τον κύριο…» Ολα αυτά συνέβαιναν στη νιοστή όταν ερχόταν ο κύριος σύμβουλος της Μέσης Εκπαίδευσης.

Ακουσα στο ραδιόφωνο συνδικαλιστές να ωρύονται ότι στο πολυνομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας περιλαμβάνεται και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και… πού ακούστηκε αυτό! Κάθε δύο και κάθε τέσσερα χρόνια θα αξιολογούνται; Και πού ακούστηκε όσοι κρίνονται ως «μη ικανοποιητικοί» να ξανακάθονται στα θρανία;

Εχω κατανόηση για τους λόγους που οι συνδικαλιστές ωρύονται. Το «ξέφραγο αμπέλι» βολεύει. Το «μπάτε σκύλοι και αλέστε και αλεστικά μη δώσετε» κατέστη τρόπος λειτουργίας. Ωστόσο, από ό,τι διάβασα όποιος κριθεί ως «μη ικανοποιητικός» δεν πάει και σπίτι του. Θα παρακολουθήσει, για ένα καθορισμένο διάστημα, ειδικά σεμινάρια, ώστε να επιστρέψει επαρκής στα καθήκοντά του. Προτιμούν οι συνδικαλιστές καθηγητή ή δάσκαλο που να προκαλεί θυμηδία, επειδή δεν έχει μελετήσει ή δεν ξέρει αυτά που οφείλει να διδάξει και τα παιδιά από κάτω να κάνουν πλάκα; Γιατί «τα παιδιά τα ξέρουν όλα».

Mέχρι σήμερα, που μετράμε χρόνια και χρόνια από την τελευταία φορά που καθίσαμε σε θρανίο ή σε αμφιθέατρο, όταν μαζευόμαστε συμμαθητές ή συμφοιτητές τι θυμόμαστε με νοσταλγία και πάντως χωρίς κακία; Τα… «νούμερα» που είχαμε στο σχολικό ή ακαδημαϊκό μας βίο.

Εν έτει σωτηρίω 2021, οι συνδικαλιστές εκπαιδευτικοί εννοούν να μένουν μόνιμα μετεξεταστέοι; Κρίμα.

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr