Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

Ο Κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ πάτησε απότομο φρένο στην ανασχηματολογία, άρα και στην εκλογολογία για το 2021, πατώντας ταυτοχρόνως τέρμα το γκάζι των μεταρρυθμίσεων για το επόμενο εξάμηνο. Κάτι που φάνηκε και στη χθεσινή συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου, όπου εγκρίθηκαν 3 μεγάλες τομές: Το νέο σχολείο με την αξιολόγηση των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών, ο ατομικός κουμπαράς για την επικουρική ασφάλιση που θα εκσυγχρονίσει και θα καταστήσει βιώσιμο το ασφαλιστικό και η αναδιάρθρωση της Αστυνομίας, ώστε να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες μορφές εγκλήματος και παραβατικότητας. Παιδεία-Ασφάλιση-Ασφάλεια, τρεις κρίσιμοι και καθοριστικοί τομείς. Κι έπεται όλο το αναπτυξιακό πακέτο, το οποίο μαζί με τα πολλά χρήματα από το Ταμείο Ανάκαμψης θα αναθερμάνουν την ελληνική οικονομία και θα την ωθήσουν σε μακροπρόθεσμη ανάπτυξη.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ λοιπόν, έτσι θα καθοριστούν και θα κριθούν «οι πολιτικοί συσχετισμοί της επόμενης κάλπης». Ο Α. Τσίπρας, λέγοντας τη μεγάλη αλήθεια που είπε, εννοούσε κάτι άλλο. Σε απευθείας σύνδεση με τον Θεό, πιστεύει, εύχεται και προσεύχεται ότι η πολιτική Μητσοτάκη θα σημάνει και την αυτοκαταστροφή της κυβέρνησης. Δεν του πέρασε καν από το μυαλό γιατί ο πρωθυπουργός πάτησε ταυτοχρόνως και απότομα ένα φρένο κι ένα γκάζι. Το φρένο που στέλνει στον κάλαθο των αχρήστων τα σενάρια των πρόωρων εκλογών, δηλαδή όλη την επένδυση του Α. Τσίπρα για την προσωπική του επιβίωση. Και το μεταρρυθμιστικό γκάζι, το οποίο νομοτελειακά μεγαλώνει την ήδη μεγάλη διαφορά μεταξύ κάποιου που παράγει μεταρρυθμιστικό έργο το οποίο αγκαλιάζει η κοινωνία και κάποιου άλλου που έχει προγραμματική αμηχανία και αφωνία και εξαντλείται στην καταστροφολογία. Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Α. Τσίπρας αποδεικνύεται όχι πολιτικά ευφυής, αλλά και ιδανικός «αυτόχειρας».

ΑΛΛΑ και η «συνέχεια» της σκέψης του ακόμα αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει ένα θεμελιώδες προβληματάκι: Τη ριμάδα την αριθμητική. Η οποία, εκτός των άλλων, είναι πείσμων και ξεροκέφαλη. Ο,τι και να της πεις, σου λέει πάντα 1+1=2. Ακόμα κι αν με ένα μυθικό τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερνε να εξασφαλίσει πολιτικούς συνομιλητές, ώστε να έχει μια υποτυπώδη βάση το αφήγημα του σχηματισμού κυβέρνησης των «προοδευτικών δυνάμεων», θα έπεφτε χωρίς καμία προστασία στον αδιαπέραστο τοίχο της αριθμητικής. Σε εκλογές με απλή αναλογική είναι πρακτικά αδύνατον να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του πρώτου κόμματος. Ή, με άλλα λόγια, ο ΣΥΡΙΖΑ ως δεύτερο κόμμα για να σχηματίσει κυβέρνηση θα πρέπει να συνεργαστεί ταυτοχρόνως με το ΚΙΝ.ΑΛ., το ΚΚΕ, και εφόσον μπουν στη Βουλή με την Ελληνική Λύση του Κ. Βελόπουλου και το ΜέΡΑ25 του Γ. Βαρουφάκη.

ΤΟ ΚΚΕ αντιλαμβάνεται τον ΣΥΡΙΖΑ -και δεν το κρύβει- σαν πιο «ύπουλη μορφή του καπιταλισμού». Ενώ η ηθική απαξία που τρέφει για την «παρέα της Κουμουνδούρου» επίσης δεν αποκρύπτεται. Το ΚΙΝ.ΑΛ., με αρχηγό είτε τη Φ. Γεννηματά είτε τον Α. Λοβέρδο είτε τον Ν. Ανδρουλάκη, δεν πρόκειται να αυτοκτονήσει, ξέροντας ότι πάνω από το 60% της νυν εκλογικής του βάσης συμφωνεί με την πολιτική Μητσοτάκη και διατηρεί άθικτα τα «αντι-ΣΥΡΙΖΑ» αντανακλαστικά του. Η δε αναγκαστική συνεργασία ΚΚΕ-ΚΙΝ.ΑΛ. (υπό την… ομπρέλα της «προοδευτικής κυβέρνησης») έχει με την πραγματικότητα ακριβώς την ίδια σχέση που έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Αρα, οι επόμενες εκλογές- όποτε κι αν γίνουν από τα μέσα του 2022 και μετά- θα είναι αναγκαστικά «δίδυμες». Οι πρώτες με απλή αναλογική και οι δεύτερες, ένα μήνα μετά, θα είναι με το νέο σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής, το οποίο δίνει αυτοδύναμη κυβέρνηση 153-155 βουλευτών ακόμα και με 37%.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ που δείχνει και το τραγικό αδιέξοδο του Α. Τσίπρα και εξηγεί γιατί προσπαθεί να ξεπεράσει και τον εαυτό του σε πολιτική τοξικότητα και καταστροφολογική «κριτική»: Ξέρει ότι βρίσκεται ήδη πολύ πίσω. Κι αυτά τα δύο χρόνια που πέρασε στην αντιπολίτευση, τον έφεραν ακόμα πιο πίσω. Ξέρει ότι σε επίπεδο προγραμματικού λόγου και προτάσεων για τα σύγχρονα προβλήματα της κοινωνίας είναι σαν να παίζει ο Ολυμπιακός με τον Αστέρα της Κάτω Αγουλινίτσας. Και ξέρει επίσης ότι η ήττα του στις επόμενες εκλογές θα είναι η τέταρτη από τον Κ. Μητσοτάκη κι αυτή που θα ακολουθήσει ένα μήνα μετά θα είναι η πέμπτη του και οριστική. Επομένως, η μεγάλη αλήθεια που είπε χθες έχει κι ένα στοιχείο πολιτικής μελαγχολίας…

ΑΡΓΗΣΕ ΑΛΛΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ Ο ΖΟΡΑΝ

Βραδυφλεγώς και παρά την επίσημη προειδοποίηση της ελληνικής κυβέρνησης για το «φάουλ» που έγινε με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της ΠΓΔΜ, αντέδρασε ο Ζ. Ζάεφ. Μετά την προχθεσινή αυστηρή προειδοποίηση μέσω της Αρ. Πελώνη, που ακολούθησε το προκλητικό τουίτ του Σκοπιανού πρωθυπουργού, ο Σ. Ζάεφ προσπάθησε να τα «μαζέψει» όταν συνειδητοποίησε ότι η ελληνική κυβέρνηση εξετάζει σοβαρά το ενδεχόμενο να αναβάλει την κύρωση των 4 πρωτοκόλλων συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών από την ελληνική Βουλή.

Η φανέλα της εθνικής ομάδας της ΠΓΔΜ που έγραφε «Μακεδονία» χωρίς τον προσδιορισμό «Βόρεια» -όπως προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών- και η «οπαδική» αντίδραση» του Ζ. Ζάεφ, που νομίζει ίσως ότι κυβερνά ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ, παγίδευσαν τον πρωθυπουργό της γειτονικής χώρας. Κι όταν συνειδητοποίησε ότι η κυβέρνηση δεν αστειεύεται, βρήκε την ευκαιρία σε μια κοινή συνέντευξη με τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Ε. Ράμα, να προσπαθήσει αμήχανα και ανεπιτυχώς να διορθώσει το λάθος του, λέγοντας: «Για το tweet σχετικά με την παρουσία μας στο Euro είναι αλήθεια ότι υπάρχουν Μακεδόνες παίκτες, Σέρβοι παίκτες, Βόσνιοι παίκτες. Είναι παίκτες που εκπροσωπούν τη Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας, όπως προβλέπει η Συμφωνία των Πρεσπών». Αστείο «επιχείρημα». Το οποίο ούτε ικανοποιητική απάντηση αποτελεί ούτε έκρυψε τον πραγματικό φόβο του Ζ. Ζάεφ: «Δεν είναι λόγος να αναβληθούν τα μνημόνια κατανόησης στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Περιμένουμε 2 χρόνια αυτά τα μνημόνια στο ελληνικό Κοινοβούλιο και μπορούμε να περιμένουμε τρεις μήνες ακόμα, αλλά το περιμένουν οι Ελληνες και οι Μακεδόνες».

Προφανώς ο κ. Ζάεφ άργησε να καταλάβει τι σημαίνει συνεπής και πλήρης τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών. Και σίγουρα δεν έχει αντιληφθεί τη σημασία της κυβερνητικής αλλαγής που έχει γίνει στην Ελλάδα. Η κυβέρνηση, σεβόμενη τη συνέχεια του κράτους και τις διεθνείς δεσμεύσεις που συνεπάγεται η κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, έδειξε τις προθέσεις της να τη σεβαστεί υπό την απαράβατη προϋπόθεση της ορθής και πλήρους εφαρμογή της. Ηρθε λοιπόν η στιγμή να αντιληφθεί ο Ζ. Ζάεφ και η γειτονική χώρα ότι οι ασάφειες που αφήνει η κακή Συμφωνία των Πρεσπών δεν επιτρέπουν ασάφειες στην εφαρμογή της.

Καθώς -κι αυτό είναι που «καίει» την ΠΓΔΜ και δεν το έκρυψε και ο Ζ. Ζάεφ- η ορθή εφαρμογή της παραμένει προϋπόθεση για την ένταξη στην Ε.Ε. Επομένως, παρά την αμήχανη προσπάθεια ανασκευής εκ μέρους του Ζ. Ζάεφ, δεν είναι απολύτως σαφές αν θα χρειαστεί να περιμένει μόνο τρεις μήνες ακόμα…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου