Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος

Η πανδημία ήταν η χειρότερη «στραβή» στη βάρδια των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, και οι τεχνοκρατικές δεν εξαιρούνται. Μόλις μέσα σε δύο μήνες ο Ντράγκι έχασε 8 μονάδες δημοτικότητας (61%-53%) και το πολιτικό του κεφάλαιο θα εξατμιστεί αν δεν αντιστρέψει σύντομα την κατάσταση.

Οχι σε επίπεδο επικοινωνίας -όπου δεν έχει κανένα πρόβλημα- αλλά στο πραγματικό πεδίο της μάχης. Εκεί που, όπως γνωρίζουμε και από τη δική μας εμπειρία, το τραγικό δίλημμα ανάμεσα στη σωτηρία της οικονομίας και της ζωής των πολιτών δύσκολα απαντάται με τρόπο που να ικανοποιεί και τις δύο συνθήκες.

Διατηρώντας την απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις 10 το βράδυ, ο Ντράγκι αποφάσισε να δώσει το «πράσινο φως» για την επαναλειτουργία της εστίασης στις 26 Απριλίου. Καλώς εχόντων των πραγμάτων, στις 15 Μαΐου θα ανοίξουν οι παραλίες και τον Ιούνιο τα γυμναστήρια.

«Εκτός αν οι μολύνσεις αυξηθούν, οπότε θα ξανακλείσουμε αμέσως», τόνισε στους δημοσιογράφους ο Ιταλός πρωθυπουργός. Τις αποφάσεις του δεν τις πήρε ελαφρά τη καρδία, αλλά ύστερα από κύμα διαδηλώσεων επιχειρηματιών και ελεύθερων επαγγελματιών, τις οποίες σιγοντάρησε ο Σαλβίνι.

Ο αρχηγός της Λέγκας δεν βρίσκεται στα καλύτερά του, αφού αυτές τις μέρες δικάζεται για παράνομη απώθηση μεταναστών το 2019 και το κόμμα του νιώθει την ανάσα της ακροδεξιάς Τζόρτζια Μελόνι (Αδελφοί της Ιταλίας). Η τελευταία είναι τυπικά και ουσιαστικά αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Στα πάνω τους βρίσκονται ακόμη ο νέος αρχηγός των Πέντε Αστέρων, πρώην πρωθυπουργός Τζουζέπε Κόντε, όπως και ο ανασυρθείς από τη ναφθαλίνη Ενρίκο Λέτα, επίσης πρώην πρωθυπουργός και αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος. Ολοι τους όμως είναι οπισθοφύλακες. Ολη τη δόξα -ή την οργή- θα τη μαζέψει ο Ντράγκι.