Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης*

ΚΑΙ τώρα αρχίζουν τα… νταούλια. Το κράτος αποδεικνύει επί σειρά δεκαετιών πως δεν μπορεί να διαχειριστεί π.χ. το Πεδίον του Αρεως. Το φτιάχνουν, ρημάζει, το ξαναφτιάχνουν, ξαναρημάζει. Εχει επιχειρήσει κανείς να πάει για μεσημεριανό πικ νικ με την οικογένειά του στο Πεδίον του Αρεως; Υποθέτω πως όχι και μάλλον ήταν σωστή η επιλογή, γιατί πλέον κανείς δεν μπορεί να κυκλοφορήσει στους χώρους του πάρκου όπου η παραβατικότητα χτυπάει κόκκινο.

ΑΣ επιστρέψουμε όμως στο ΚΠΣΝ. Εκεί βλέπεις οικογένειες να κάνουν πικ νικ στο χορτάρι, οι χώροι είναι πεντακάθαροι, ο φωτισμός επαρκής, οι φύλακες πολλοί και ιδιαίτερα ευγενικοί. Ολα λειτουργούν ρολόι. Και όλα θα γίνουν ακόμα πιο ωραία όταν ολοκληρωθεί η μετεγκατάσταση της Εθνικής Βιβλιοθήκης και ξεκινήσουν οι παραστάσεις στη Λυρική Σκηνή. Θα γίνουν, όμως, όλα με το σωστό τρόπο ή τώρα που θα περάσει στον έλεγχο του Δημοσίου σιγά σιγά θα μετατραπεί σε ένα ακόμα ρημαγμένο… Πεδίον του Αρεως; Υπάρχει πιθανότητα να γίνει ένας ακόμα δημόσιος φορέας που απλά θα φορτώνει με ελλείμματα κάθε χρόνο τον προϋπολογισμό; Μπορεί να εξελιχθεί σε έναν ακόμα δημόσιο φορέα στον οποίο θα γίνουν αθρόες προσλήψεις; Δυστυχώς αυτή φαντάζει η πιθανότερη εξέλιξη στα επόμενα χρόνια.

ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ έτσι κι αλλιώς προϊδεάζει γι’ αυτό. Συνεχίζεται η παράδοση που θέλει τις κυβερνήσεις να τοποθετούν κάποιον φιλικό προς εκείνες καλλιτέχνη ως επικεφαλής. Το έργο έχει παιχθεί δεκάδες φορές στο Εθνικό Θέατρο, στο ΚΘΒΕ, στο Ελληνικό Φεστιβάλ και σε άλλους φορείς πολιτισμού. Τελευταίο παράδειγμα η περσινή εκπαραθύρωση του Γιώργου Λούκου από το Φεστιβάλ, ο οποίος στην οκταετή θητεία του το είχε μεταρρυθμίσει τόσο ποιοτικά όσο και οικονομικά με αδιαμφισβήτητη επιτυχία.

Η ΧΘΕΣΙΝΗ αποκάλυψη της «Καθημερινής» πως έχει προταθεί στον Γιώργο Κιμούλη να αναλάβει τη θέση διευθύνοντος συμβούλου δείχνει πως και η σημερινή κυβέρνηση ακολουθεί τον ίδιο δρόμο. Το πρόβλημα δεν είναι ο Γιώργος Κιμούλης, ο οποίος έχει διαγράψει μια λαμπρή καριέρα. Το ΚΠΣΝ, όμως, αποτελεί μια ιδιάζουσα περίπτωση και πιθανότατα κάποιος μάνατζερ να ήταν πιο κατάλληλος για αυτή τη θέση. Ή τουλάχιστον ας προκύψει ο διευθύνων σύμβουλος μέσα από μια ανοιχτή διαδικασία υποψηφιοτήτων και όχι να γίνει για μια φορά βόλεμα φίλων του Μαξίμου.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου