Γράφει ο Γιάννης Τσαπρούνης

ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις έρχονται αντιμέτωπες με την πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα αυτή, λοιπόν, υπάρχουν λάθη, αστοχίες, γκάφες, ασύμμετρα γεγονότα. Καμία κυβέρνηση και σε καμία εποχή δεν μπορεί να αποφύγει τα «στραβά». Το ζήτημα, όμως, πάντοτε είναι να μην τα κάνει «χειρότερα» με τη διαχείρισή τους.

ΤΟ τελευταίο διάστημα η κυβέρνηση έχει υποχρεωθεί να αντιμετωπίσει αρκετές κρίσεις. Μεγάλες ή μικρότερες. Τα λάθη που έγιναν στο «άνοιγμα» οικονομικών και κοινωνικών δραστηριοτήτων στις αρχές Φεβρουαρίου. Το ζήτημα της Ικαρίας, όπου τοπικοί παράγοντες αλλά και το επιτελείο του Μαξίμου δεν «προστάτευσαν» τον πρωθυπουργό. Η επικοινωνιακή διαχείριση της φρικαλέας υπόθεσης Λιγνάδη. Το μπλακάουτ στα βόρεια προάστια της Αττικής από το χιόνι. Τελευταίο γεγονός, ο ξυλοδαρμός πολιτών από αστυνομικούς στη Νέα Σμύρνη.

ΣΕ όλες αυτές τις κρίσεις παρατηρήθηκε ακριβώς το ίδιο πρόβλημα: μειωμένα αντανακλαστικά στην αντίληψη της πραγματικότητας και της σοβαρότητας των γεγονότων.

ΚΑΤ’ αρχάς, όσον αφορά στο ζήτημα της πανδημίας συνεχίζεται η ίδια κουραστική πολυγλωσσία κυβερνητικών στελεχών. Παρά το γεγονός ότι και ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην τελευταία συνέντευξή του είχε στείλει μήνυμα «σιωπής» προς όλους τους υπουργούς, ώστε να σταματήσει αυτή η ημερομηνιολογία για τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων, τελικά οι «αστρολογικές προβλέψεις» από κυβερνητικά χείλη συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό.

ΣΤΗΝ αρχή το «άνοιγμα» θα γινόταν την 1η Μαρτίου, μετά στις 8, ύστερα στις 15 και τώρα υπάρχουν «διαβεβαιώσεις» για τις 22 του μηνός. Πέρα από το γεγονός ότι δεν είναι και ό,τι καλύτερο να διαψεύδονται κάθε εβδομάδα οι δηλώσεις υπουργών, καταντάει πλέον εκνευριστικό για τους πολίτες που βιώνουν τη δυστοπική πραγματικότητα του lockdown. Η απάντηση στο ερώτημα τι και πότε θα ανοίξει είναι εξαιρετικά απλή: Οταν το επιτρέψουν τα επιδημιολογικά δεδομένα, η κυβέρνηση είναι έτοιμη ανά πάσα στιγμή μόλις υπάρξει αντίστοιχη εισήγηση των λοιμωξιολόγων. Δεν γίνεται καθημερινά κυβερνητικά στελέχη να τροφοδοτούν αυτό το ατελείωτο γαϊτανάκι ημερομηνιολογίας, που τελικά ποτέ δεν επιβεβαιώνεται.

ΣΕ όλες τις υπόλοιπες «κρίσεις» υπήρξε τουλάχιστον 24ωρη καθυστέρηση μέχρι να ενεργοποιηθούν αντανακλαστικά διαχείρισης. Στην αρχή επιλέγεται ο «στρουθοκαμηλισμός». Στη συνέχεια η επίθεση στην αντιπολίτευση. Και μόνο όταν το θέμα πια έχει «φουντώσει», τότε ξεκινάει η πραγματική διαχείριση της κρίσης.

ΣΤΟ πιο πρόσφατο παράδειγμα για το περιστατικό αστυνομικής βίας στη Νέα Σμύρνη η χρονοκαθυστέρηση ήταν ενοχλητική. Μέχρι τη Δευτέρα το μεσημέρι ήταν απών ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ενώ οι δηλώσεις και οι διαρροές του κυβερνητικού επιτελείου έμοιαζαν να αγνοούν την πραγματικότητα.

ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ πως λάθη, αστοχίες, γκάφες, ασύμμετρα γεγονότα μπορούν να ξανασυμβούν -και θα συμβούν- οποιαδήποτε μέρα. Κανείς δεν μπορεί να τα προβλέψει αυτά τα γεγονότα. Αυτό που απαιτείται, όμως, είναι να υπάρχουν τα κατάλληλα και γρήγορα αντανακλαστικά για τη διαχείριση αυτών των κρίσεων. Αλλιώς οι κρίσεις αυτές θα «φουσκώνουν» περισσότερο κι από όσο αξίζουν στην πραγματικότητα. Προφανώς και κάτι πρέπει να αλλάξει στη φιλοσοφία ή ακόμα και στη συγκρότηση της task force διαχείρισης κρίσεων.

*Ο Γιάννης Τσαπρούνης είναι διευθυντής σύνταξης του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr