Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα
Και επειδή δεν θέλω να παρεξηγηθώ, δηλώνω ότι στα 22 χρόνια που υπηρέτησα την ανώτατη εκπαίδευση, η σχέση μου με τους πρυτάνεις ήταν άριστη. Ωστόσο, υπάρχουν πράγματα που δεν περνούν στην ενημέρωση των πολιτών κι αν περάσουν στον ορυμαγδό της υπερπληροφόρησης, χάνονται. Δηλαδή, αντιλαμβάνονται οι πολίτες ότι για να γίνει κάποιος πρύτανης χρειάζεται να μαζέψει ψηφαλάκια από την πλειοψηφία της πανεπιστημιακής κοινότητας;
1.000 μέρες βαρβαρότητας
Ψηφίζουν, προς τούτο, οι καθηγητές όλων των βαθμίδων, οι διοικητικοί, οι φοιτητές, ας πούμε αντιπροσωπευτικά το σύνολο της πανεπιστημιακής κοινότητας. Δεν λέω ότι αυτό δεν είναι δημοκρατικό αλλά τι σημαίνει ad hoc; Κατ’ αρχήν ότι οι κομματικές ποσοστώσεις παίζουν τον δικό τους ρόλο. Και ναι μεν τα ψηφοδέλτια συνήθως είναι πολυσυλλεκτικά αλλά ο βασικός τους κορμός συγκροτείται από ένα κόμμα. Είναι ίσως η καλύτερη περίπτωση –για το πανεπιστήμιο- γιατί έτσι ξέρει κανείς τι ψηφίζει, ώστε να μη βρεθεί μετά προ εκπλήξεων.
Τι γίνεται στα διεθνή πανεπιστήμια; Οι πρυτάνεις ορίζονται από σώματα που δεν έχουν σχέση με τους διδάσκοντες, με τους υπαλλήλους ή με τους φοιτητές. Ούτε φυσικά με κόμματα. Υπάρχει το συμβούλιο που συγκροτείται από πρόσωπα όχι μόνο σεβαστά στην ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και στην κοινωνική και στην οικονομική ζωή. Ετσι, συνεισφέρουν όλοι. Το συμβούλιο επιλέγει τον πρύτανη, που πρωτίστως οφείλει να είναι manager. Από κει κι έπειτα ορίζονται οι θέσεις ευθύνης που αναλαμβάνουν καθηγητές, είτε με εισήγηση του πρυτάνεως είτε με αποφάσεις εντός των σχολών. Τι σημαίνει αυτό; Οτι οι πρυτάνεις δεν κυνηγούν την ψήφο, δεν ψάχνουν συνδυασμούς και συμμαχίες για την εκλογή και την επανεκλογή τους για τη δεύτερη τριετία. Ούτε έχουν οι πολυπληθείς -σε διδακτικό προσωπικό- σχολές πχ. Ιατρική, το πάνω χέρι.
Τώρα τι δεν αντιλαμβάνονται οι πρυτάνεις; Η μεν κοινωνία απαιτεί τα πανεπιστήμια να αποκτήσουν ασφάλεια, πειθαρχία, υψηλότερο επίπεδο φοιτητών. Είναι καθολική επιταγή. Οι πρυτάνεις θέλουν να αποδεικνύουν ότι είναι «προοδευτικοί» αρνούμενοι τη φύλαξη των πανεπιστημίων; Πιστεύουν ότι θα είναι πιο αρεστοί στους φοιτητές των μειοψηφιών των άκρων; Δεν χρειάζεται να επεκταθώ. Θέλω να πω ότι δε παίζεται έτσι αυτό το παιχνίδι, στο πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα. Αν ο Κυριάκος δεν κάνει τώρα τη μεταρρύθμιση, το ελληνικό πανεπιστήμιο θα μετεωρίζεται και θα απαξιώνεται. Ωρα να πρυτανεύσει η λογική και στους πρυτάνεις.
Από την έντυπη έκδοση