Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΚΑΠΟΥ εκεί, και προφανώς πάνω στη μεγάλη απελπισία, επιστρατεύτηκε το… κληρονομικό χάρισμα του Ν. Μαρατζίδη. Για την ακρίβεια, το προσέφεραν ανιδιοτελώς ο ίδιος ο καθηγητής πανεπιστημίου μαζί με τον άλλον καθηγητή πανεπιστημίου από το ΠΑ.ΠΕΙ., που τον καθοδηγεί εδώ και δεκαετίες. Σε μια εντυπωσιακά τεκμηριωμένη και βαθυστόχαστη ανάλυση, ο «σεμνός καθηγητής» εκ Θεσσαλονίκης προέβλεψε σαν άλλη Πυθία ότι ο Α. Τσίπρας «μπορεί να επιστρέψει». Διαβάζοντας πιο προσεκτικά το εμβριθές κείμενο του κ. Μαρατζίδη που δημοσιεύτηκε στην «Καθημερινή» και έγινε ευαγγέλιο στην Κουμουνδούρου, διαπιστώνει κανείς ότι η «επιστροφή» θέλει «χρόνο και τύχη». Και μπορεί να συμβεί σε «έντεκα» ή σε «τέσσερα» ή σε «οκτώ» χρόνια. Γιατί; Γιατί τόσο χρειάστηκαν για να επιστρέψουν μετά τις ήττες τους ο Κων. Καραμανλής, ο Α. Παπανδρέου και ο… Ελ. Βενιζέλος!

ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ κανείς να αρχίσει και να τελειώσει μόνο του βλάσφημου και ανίερου της σύγκρισης. Ο Α. Τσίπρας μαζί με τον Κων. Καραμανλή, τον Α. Παπανδρέου και τον Ελ. Βενιζέλο. Μια σχέση που προσομοιάζει μόνο με τη σχέση που έχει ο φάντης με το ρετσινόλαδο. Ως γνώσεις; Ως πολιτικά κεφάλαια; Ως χαρακτήρες και προσωπικότητες; Ως διαμετρήματα που αναμετρώνται με τον ιστορικό χρόνο; Από πού να το πιάσεις; Απ’ όπου και να το πιάσεις «μπάζει». Λυσσομανάει ο βοριάς της οργής για τη σύγκριση ενός ανθρώπου που δεν ήξερε ότι υπάρχουν θαλάσσια σύνορα με τον άνθρωπο που μεγάλωσε την Ελλάδα. Σφυρίζει ο νοτιάς της χλεύης για τη σύγκριση ενός ανθρώπου που έβαλε τη χώρα στην ΕΟΚ με κάποιον που νόμιζε ότι η Λέσβος και η Μυτιλήνη είναι δύο διαφορετικά νησιά. Και τρίζουν κόκαλα όταν το μόνο που ο Α. Τσίπρας κατάφερε να μιμηθεί από τον άνθρωπο που έβγαλε στο φως του ήλιου τους άλλους μισούς Ελληνες ήταν η φωνή του.

«ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ» οι καθηγητικές υπηρεσίες του κ. Μαρατζίδη, ο οποίος το μόνο «κοινό στοιχείο των τριών» που βρήκε «είναι ότι αγαπήθηκαν και μισήθηκαν έντονα». Ολες οι επιστήμες σήκωσαν τα χέρια ψηλά. Αλλά οι «γλυκανάλατες μπαρούφες» του «σεμνού καθηγητή» μάλλον ανακούφισαν τους «προεδρικούς» και τον πρόεδρο περισσότερο απ’ όσο οι εξίσου βαθυστόχαστες και εμψυχωτικές, αλλά αυτοαναιρούμενες, αναλύσεις του κατά τα άλλα κραταιού Θ. Καρτερού.

Ο Γ. ΦΛΩΡΙΔΗΣ χθες, σε ένα εξαιρετικό κείμενο-απάντηση στο άρθρο του Ν. Μαρατζίδη, το οποίο είχε τίτλο του το στίχο «Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς…» -από ένα τραγούδι των Πυξ Λαξ-, αντιπρότεινε ευφυώς κάτι πιο λαϊκό, Πασχάλη Τερζή: «Επιστροφές, καταστροφές, στην ίδια κόλαση, στο ίδιο χθες». Τον ευχαριστώ γιατί έσπρωξε τη σκέψη μου σε κάτι πιο κοντινό στον πρόθυμο καθηγητή και τον Αλέξη. Στο στίχο του Σαββόπουλου -«και το κόμμα με τραβάει από το μανίκι»- από τη «Θανάσιμη μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη»…

«ΥΠΟΥΛΟΙ» ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΙ

Πιο απεχθές και από τον ίδιο τον βιασμό ενός ανήλικου κοριτσιού ίσως είναι μερικές φορές και ο τρόπος με τον οποίο ο βιαστής αντιμετωπίζει εκ των υστέρων την άθλια πράξη του.

Ο 38χρονος προπονητής που φέρεται να βίασε την 11χρονη τότε αθλήτρια του υποστηρίζει τώρα μετά τη σύλληψή του δύο πράγματα. Και τα δύο φαίνονται σαν μέρος μιας ωμής υπερασπιστικής γραμμής εν όψει της δίκης του. Υποστηρίζει ότι η ανήλικη αθλήτρια δεν ήταν 11 χρόνων και πως έκανε ό,τι έκανε με τη συναίνεσή της. Ο πιο «ύπουλος» είναι ο πρώτος ισχυρισμός, ο οποίος παραμένει ηθελημένα ασαφής.

Λέει και ξαναλέει ότι το κοριτσάκι ήταν μεγαλύτερο από 11 ετών, αλλά δεν λέει πόσο ήταν. Και δεν το λέει σκόπιμα. Οπως παρατηρούν νομικοί, βάσει του νόμου έχει πολύ μεγάλη σημασία αν το θύμα είναι πάνω ή κάτω των 12 ετών. Αν το θύμα είναι κάτω των 12 ετών, ο νόμος προβλέπει κάθειρξη έως 15 χρόνια. Αν το θύμα είναι μεταξύ 12 και 14, προβλέπεται κάθειρξη έως 10 χρόνια.

Ενώ αν το θύμα έχει συμπληρώσει τα 14, ο δράστης τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο ετών… Ολο αυτό το προκλητικό και παράλογο που ακούμε τόσες μέρες από τον συλληφθέντα προπονητή, τελικά, δεν είναι καθόλου αθώο και παράλογο. Συνιστά υπερασπιστική γραμμή. Κι αυτό προφανώς το γνωρίζει καλύτερα απ’ όλους μας η Δικαιοσύνη.

Κουβέντα για το περιεχόμενο της διερευνητικής επαφής…

Αποφασισμένη να τηρήσει στο 100% τον άτυπο αλλά και απόρρητο χαρακτήρα των διερευνητικών επαφών που άρχισαν χθες στην Κωνσταντινούπολη είναι η κυβέρνηση. Η τακτική που έχουν συναποφασίσει το Μ. Μαξίμου και το υπ. Εξωτερικών αποσκοπεί, σύμφωνα με πληροφορίες, εκτός των άλλων στην αποτελεσματική «άμυνα» απέναντι στις αναμενόμενες τουρκικές διαρροές.

Η Αγκυρα παίζει το παιχνίδι της «γοητείας» τόσο της Ε.Ε. όσο και της νέας διοίκησης Μπάιντεν. Στο πλαίσιο αυτό, και προκειμένου να μην υπάρξουν και ευρωπαϊκές κυρώσεις, μετά τις αμερικανικές για τους S-400, ο Τ. Ερντογάν εμφανίζεται υπερπρόθυμος για διάλογο. Ομως η πάγια τουρκική διπλωματία διαθέτει και έναν ισχυρό μιντιακό βραχίονα, ο οποίος «λέει» αυτά που δεν θέλει να πει η Αγκυρα.

Η ελληνικής πλευρά, στεγανοποιώντας τις συζητήσεις, διασφαλίζει ότι οι όποιες διαρροές υπάρξουν θα γράφουν made in Turkey, όποτε θα είναι και πιο εύκολη η «ανάγνωσή» τους… Η επόμενη συνάντηση θα γίνει στην Αθήνα, αλλά δεν έχει γίνει γνωστό ακόμα πότε θα γίνει. Ο χρόνος εν όψει της Συνόδου Κορυφής του Μαρτίου δεν μετρά με τον ίδιο τρόπο για τις δύο πλευρές…

Η άλλη ανάγνωση της παρέμβασης Σαμαρά

Τόσο η Κουμουνδούρου όσο και κύκλοι προσκείμενοι σε συγκεκριμένη σχολή πολιτικής σκέψης έσπευσαν να συμπέσουν -ολίγον άγαρμπα, είναι η αλήθεια- στην εκτίμηση ότι ο Α. Σαμαράς με τη συνέντευξή του στην «Καθημερινή»… υπονομεύει τον Κ. Μητσοτάκη και επιχειρεί να τον καταστήσει «όμηρό» του. Αυτή η προσέγγιση δεν επιβεβαιώνεται ούτε από την ψύχραιμη αντίδραση του Μ. Μαξίμου, το οποίο δεν εισέπραξε απειλητικά την παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού, στον οποίο μάλιστα αναγνωρίζεται το δικαίωμα -λόγω της ιδιότητάς του- να έχει ισχυρή άποψη. Δεν επιβεβαιώνεται όμως ούτε από το περιβάλλον του Α. Σαμαρά, καθώς η συνέντευξή του δεν θεωρείται επιθετική κίνηση, αλλά «χρήσιμη» για την κυβέρνηση.

Ο συνδυασμός των δύο αντιδράσεων οδηγεί σε μια «άλλη» εκδοχή: Ελλείψει σοβαρής αντιπολίτευσης, ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας στηρίζει τον πρωθυπουργό της χώρας -υποκαθιστώντας την αντιπολίτευση-, δίνοντας στον Κ. Μητσοτάκη πρόσθετα διπλωματικά χαρτιά, έναντι της Τουρκίας, αλλά και του διεθνούς παράγοντα. Περνώντας δηλαδή το μήνυμα ότι η γραμμή της αλλαγής ατζέντας των διερευνητικών επαφών -όπως επιδιώκουν η Τουρκία και ορισμένες άλλες δυνάμεις- συναντά σοβαρές αντιδράσεις στο εσωτερικό της Ελλάδας.

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr