Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Το ίδιο συνέβη και με τον συμπαθέστατο Τζο Μπάιντεν, που κύριος στόχος του είναι να μαζέψει τα συντρίμμια που άφησε πίσω του η εξωτερική πολιτική του προκατόχου του, αλλά ο κυριότερος να δουλέψει σκληρά μαζί με την Καμάλα ώστε η ίδια η Αμερική να μαζέψει τα κομμάτια της, που δεν είναι ούτε ένα ούτε δύο. Δύσκολες αυτές επιχειρήσεις, αλλά όλος ο κόσμος ελπίζει ότι η νέα ηγεσία θα τα καταφέρει.

Ωστόσο, από την πρώτη νέα φωτογραφία του Αμερικανού προέδρου στο Οβάλ Γραφείο, ειδικά οι διαπιστευμένοι δημοσιογράφοι στον Λευκό Οίκο περιμένουν να δουν ποια είναι εκείνα τα ενδεικτικά αντικείμενα που το διακόσμησαν. Γιατί τα αντικείμενα αυτά έχουν τον ιδιαίτερο συμβολισμό τους και αφηγούνται κάποιες από τις πολιτικές ιδέες και τις κοινωνικές επιλογές από τις οποίες εμφορείται ο νέος πρόεδρος.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Ρόμπερτ Κένεντι, που θα ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ αντί του Λίντον Τζόνσον αν δεν είχε δολοφονηθεί, βρήκε τη θέση του στο Οβάλ Γραφείο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο εμπνευσμένος πάστορας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κατά των διακρίσεων συναντά τον αγώνα της συνδιαλλαγής του Τζο Μπάιντεν. Δεν ξεχνάμε ότι επί του προκατόχου του δολοφονήθηκαν νέοι Αφροαμερικανοί από την αστυνομία και ολόκληρες πόλεις βίωσαν για εβδομάδες βίας.

Οι δύο γυναίκες στο Οβάλ Γραφείο δεν είναι καθόλου τυχαία επιλογή. Η Αννα Ελινορ Ρούσβελτ, που το πορτρέτο είναι διπλά στον πρόεδρο, από το 1921 εκπροσωπούσε τον σύζυγό της Φράνκλιν που προσβλήθηκε από πολιομυελίτιδα. Το 1931 έγινε η πρώτη κυρία των ΗΠΑ. Αφιερώθηκε στη διεκδίκηση των δικαιωμάτων των γυναικών και το 1945 ως εκπρόσωπος των ΗΠΑ συμμετείχε στη διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ο πρόεδρος Τρούμαν την ονόμασε «πρώτη κυρία του κόσμου». Η Ρόζα Παρκς, μοδίστρα, κέρδισε τη θέση της στην Ιστορία και η προτομή της είναι στο Οβάλ Γραφείο, καθώς αρνήθηκε να δώσει τη θέση της, το 1955, στο λεωφορείο σε «λευκό» άνδρα. Ηταν το έναυσμα για το κίνημα του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.

Τα γράφω αυτά γιατί τελευταία, εδώ και εκεί, πέφτουν στην αντίληψή μου κάποια «σχόλια» που αφορούν στο γραφείο της Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Πότε για τα καριοφίλια που κατέβηκαν από τον τοίχο και πότε για τις εικόνες που αντικαταστάθηκαν με την ελληνική σημαία που πρόσφεραν στην Πρόεδρο οι στρατιώτες που φρουρούν τη Μεγίστη, ελάχιστη απόσταση από τα τουρκικά παράλια.

Δεν έχω πάει στο γραφείο της Προέδρου, αλλά με βρίσκει απολύτως σύμφωνη αυτό που έγραψε ο Βαγγέλης Βενιζέλος -για άλλου είδους «κορόνες»- ως «αναποτελεσματικό και ανέξοδο ρητορικό πατριωτισμό». Για μένα η σημαία της Μεγίστης συμβολίζει στο ακέραιο και τα φυλαχθέντα καριοφίλια και τις εικόνες, αν όχι πολλά περισσότερα…

Από την έντυπη έκδοση