Γράφει ο Μπάμπης Παπαπαναγιώτου

ΟΙ «ΤΑΣΕΙΣ» ξαφνικά έγιναν επιζήμιες για τον ΣΥΡΙΖΑ, «δεν συμβάλλουν στον δημοκρατικό διάλογο», απαρτίζονται ουσιαστικά από θεσιθήρες, οι οποίοι «κάνουν το παιχνίδι τους», αλλά «η ηγεσία του κόμματος ποτέ δεν τους ζητά λογαριασμό», αντιθέτως «το κόμμα πληρώνει και σωπαίνει». Για να συμπεράνει ότι «περί συμβολής ιδεών κολοκύθια τούμπανα». Στο τέλος, μάλιστα, σαν ο απόλυτος πολιτικός γευσιγνώστης, αποφαίνεται ότι από τα «κολοκύθια»… «λείπει η ρίγανη». Τα πάνω-κάτω και τα ύστερα του κόσμου μέσα σε λίγες μέρες…

ΚΑΜΙΑ μύγα δεν τσίμπησε τον ανθεκτικό ακόμα και στη ραδιενέργεια αποτυπωτή των μύχιων σκέψεων του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ο ίδιος ο Α. Τσίπρας, απλώς άλλαξε πλευρό. Το κόλπο με τις «καλοδεχούμενες» τάσεις δεν έπιασε. Και οι τάσεις έδειξαν τα δόντια τους. Αποδεικνύοντας ότι ελάχιστα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ίδια με την εποχή που ο «χαρισματικός» ηγέτης ήταν αδιαμφισβήτητος άρχων κι έβαζε τα συνέδρια του κόμματος να ψηφίζουν, μέχρι να ψηφίσουν αυτό που ο ίδιος θεωρούσε σωστό.

Η ΗΓΕΤΙΚΗ ομάδα της Κουμουνδούρου συνειδητοποίησε τον κίνδυνο, σταμάτησε την ηγεμονική άμυνα και πέρασε σε ευθεία επίθεση εναντίον των «συντρόφων». Πρόκειται για κίνηση πολιτικού πανικού. Αλλά και για ομολογία: Ο δρόμος προς το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ κάθε άλλο παρά υγιεινός περίπατος θα είναι για τον άλλοτε «κάθε 100 χρόνια τέτοιος ηγέτης». Ο Α. Τσίπρας αφού αμφισβητήθηκε κραυγαλέα από την ελληνική κοινωνία, τώρα 18 μήνες μετά τις 4 ήττες του, ήρθε η ώρα να αμφισβητηθεί από ένα σημαντικό τμήμα του κόμματός του. Η αμφισβήτηση άργησε 18 μήνες, αλλά ήρθε. Κι όπως φαίνεται από τις αντιδράσεις του περίγυρου, μάλλον προκαλεί και φόβο στον «άχαστο».

ΜΗΝΑ-ΜΗΝΑ στην εξουσία και εβδομάδα-εβδομάδα στην πιο ανούσια και μικρόψυχη αντιπολίτευση που υπήρξε ποτέ, ο Α. Τσίπρας άρχισε να μένει γυμνός από τους μύθους που τον περιέβαλαν. Κατέρρευσαν οι μύθοι του ηθικού πλεονεκτήματος, του λαϊκού παιδιού, του δεν είναι σαν τους άλλους, του ήρθε για να κυβερνήσει 15 χρόνια. Και τελευταία καταρρέει και ο μύθος ότι η προσωπική του εμβέλεια ξεπερνάει τον ΣΥΡΙΖΑ. Οτι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο Τσίπρας και χωρίς αυτόν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα. Στις τελευταίες δημοσκοπήσεις έχει προκύψει ένα νέο στοιχείο: Το ποσοστό που παίρνει στην πρόθεση ψήφου ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μεγαλύτερο από το ποσοστό που παίρνει ο Α. Τσίπρας στην καταλληλότητα για πρωθυπουργός. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην τελευταία μέτρηση της ALCO για το ΟΡΕΝ ο ΣΥΡΙΖΑ παίρνει 23,9% και ο Α. Τσίπρας μόλις 21%. Αντίστοιχα στοιχεία υπάρχουν και σε άλλες δημοσκοπήσεις, τα οποία δείχνουν ότι η ψαλίδα ανάμεσα στην προσωπική εμβέλεια του Α. Τσίπρα και την εκλογική επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ έχει κλείσει. Κλείνοντας, κλείνει και τον μύθο ότι ο πρώην πρωθυπουργός έχει μεγαλύτερη εμβέλεια και αποδοχή απ’ ό,τι το κόμμα του. Αυτό ίσχυε, όσο οι πασοκογενείς ψηφοφόροι φλέρταραν, αλλά δεν είχαν ενταχθεί πλήρως στον ΣΥΡΙΖΑ. Από το 2015 και μετά το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εκλογικής βάσης του ΣΥΡΙΖΑ. Συρρικνούμενο κι αυτό -όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ- αλλά οργανικό του τμήμα. Στον χώρο του σημερινού κέντρου ο Α. Τσίπρας έχει μηδαμινή απήχηση.

ΑΥΤΟ συνειδητοποίησαν και οι «τάσεις». Ο ΣΥΡΙΖΑ, όσο κι αν είναι ανέφικτο -υπό τις παρούσες, αλλά και τις διαφαινόμενες συνθήκες- να επιστρέψει στην εξουσία, είναι εξίσου δύσκολο να γίνει ξανά ένα κόμμα του 3%. Θα υπερβαίνει καθαρά το 12-15%. Αλλά ένα κόμμα αυτού του μεσαίου μεγέθους δεν μπορεί να ανήκει εσαεί σε κάποιον, ο οποίος έχει χάσει την αίγλη του, αλλά και την ισχύ του. Για αυτό λοιπόν οι «τάσεις» -κι έχει δίκιο εδώ ο Θ. Καρτερός- διεκδικούν πλέον το μετοχικό κεφάλαιο που τους αναλογεί και δεν παραδίδουν σε έναν αποτυχημένο πρώην γοητευτικό μάνατζερ όλο το πακέτο.

ΕΧΕΙ ΚΑΙ Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΗΣ Μ. ΑΝΤΟΥΑΝΕΤΑ;

Το πόσο αδίστακτος και αμετανόητος φονιάς είναι ο «Λουκάς» της 17Ν το έχουν και οι πέτρες. Οπως έχουν καταλάβει και τι κουβαλούν μέσα τους οι «17» του ΣΥΡΙΖΑ ή οι «68» πανεπιστημιακοί, που υποστήριξαν ανοιχτά όχι τα δικαιώματα του Κουφοντίνα, αλλά τον Κουφοντίνα. Ταξικό μίσος και ίσως έναν κρυφό θαυμασμό για τον νάρκισσο δολοφόνο.

Το καινούργιο που ανέδειξε όλη αυτή η συζήτηση είναι ότι όλοι οι δικαιωματιστές- με πρώτο τον «φαρμακοχέρη» αυτοπροσώπως- είναι δικαιωματιστές αλα καρτ. Γι’ αυτό και δεν μπορούν να δώσουν μια στοιχειωδώς σοβαρή απάντηση στο γιατί ο Δομοκός είναι κακή φυλακή για τον Κουφοντίνα και καλή για άλλους ποινικούς, οι οποίοι δεν έχουν την πολιτική συμπαράσταση του κατά συρροήν δολοφόνου. Είναι κάτι «ανώτερο» ή «διαφορετικό» ο Κουφοντίνας από κάποιον που έχει σκοτώσει έναν και όχι έντεκα;

Γιατί είναι άδικος και «εκδικητικός» ο Δομοκός για τον Κουφοντίνα, αλλά είναι δίκαιος για άλλους ποινικούς, για τους οποίους κανένα κείμενο συμπαράστασης δεν είδε το φως της δημοσιότητας; Γι’ αυτούς γιατί δεν έγινε καμία συγκέντρωση αλληλεγγύης; Καμία λογική εξήγηση δεν δόθηκε. Και δεν δόθηκε γιατί δεν υπάρχει. Η μόνη που υπάρχει, αλλά δεν είναι λογική, είναι ότι και η τρομοκρατία έχει τη δική της Μαρία Αντουανέτα.

ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΡΙΖΑ

Με τη χθεσινή συνέντευξή του στην «Καθημερινή» ο Α. Σαμαράς ασφαλώς διαφοροποιείται από την κυβέρνηση σε σειρά ζητημάτων τακτικής, αλλά και ουσίας, ως προς τον χειρισμό των ελληνοτουρκικών σχέσεων, αλλά και της συμφωνίας των Πρεσπών. Η Κουμουνδούρου σαν άλλος πνιγμένος, πήγε να πιαστεί από τα μαλλιά της. Είδε «ομηρία» του Κ. Μητσοτάκη από τους «Σαμαρικούς», ενώ οι πιο ευφάνταστοι έφτασαν να δουν μέχρι και πτώση της κυβέρνησης.

Τίποτα δεν διδάχθηκαν από τους ερασιτεχνικούς χειρισμούς που έκαναν την περίοδο της συμφωνίας των Πρεσπών, όταν είχαν πιστέψει ότι και τη συμφωνία θα περνούσαν και τη Ν.Δ. θα διέσπαζαν. Τώρα ποντάρουν πάλι στο ίδιο στοίχημα. Δεν τους έφτασαν αυτά που έχασαν την πρώτη φορά, θέλουν να σκορπίσουν και τα λίγα που τους έχουν απομείνει. Η κουλτούρα της κεντροδεξιάς στις διασπάσεις δεν έχει καμία σχέση με την αντίστοιχη κουλτούρα της αριστεράς. Και κυρίως, ο Α. Σαμαράς δεν έχει την παραμικρή σχέση με τον Π. Καμμένο.

ΓΚΡΙΝΙΑ ΓΙΑ ΔΙΑΡΡΟΕΣ ΣΤΟ ΜΑΞΙΜΟΥ

Ενόχληση στο Μ. Μαξίμου έχουν προκαλέσει, όπως μαθαίνω, κάποιες διαρροές για τις εκλογικές περιφέρειες στις οποίες θα είναι υποψήφιοι κάποιοι από τους εξωκοινοβουλευτικούς υπουργούς ή από τους υπουργούς Επικρατείας. Η ενόχληση είναι εύλογη, καθώς συντηρεί κλίμα εκλογολογίας. Και μάλιστα τη στιγμή που ο ίδιος ο πρωθυπουργός έκοψε μαχαίρι τη συζήτηση περί πρόωρων εκλογών το 2021. Γίνεται δε ακόμα πιο εύλογη, γιατί δεν είναι καθόλου ωραία και ανεκτή η εικόνα, την ώρα που η χώρα δίνει τη μάχη κατά της πανδημίας και του εμβολιασμού, κάποιοι να ασχολούνται με το πού θα είναι υποψήφιοι ποιοι…

Από την στήλη «Δια Ταύτα» της έντυπης έκδοσης του Ελεύθερου Τύπου

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr