Γράφει ο Γιάννης Παπαδάτος
Τα ονόματά τους «έπαιξαν» μετά τις εκλογές -ο ίδιος ο Σάντερς δήλωσε ότι ευχαρίστως θα αποδεχόταν την τιμή- αλλά στην πορεία αποδυναμώθηκαν προς όφελος «συστημικότερων» επιλογών. Για τα μέτρα της Αμερικής ο νέος υπουργός Εργασίας, Μάρτιν Ουόλς, θεωρείται «κεντροαριστερός».
Το βασικό του ατού (κατ’ άλλους μειονέκτημα) είναι ότι αποτελεί εκλεκτό της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και όχι της μεγάλης μάζας των ελαστικά εργαζόμενων, υποαμειβόμενων ή άνεργων Αμερικανών, που η επιβίωσή τους εξαρτάται από τα επιδόματα και τις διαθέσεις του κορονοϊού. Μια επιλογή Σάντερς θα τους γέμιζε σαφώς περισσότερες ελπίδες.
Ομως ο Μπάιντεν είναι ένας κατά βάση συντηρητικός πολιτικός, που αποστρέφεται τις ριζοσπαστικές λύσεις, ακόμη κι όταν η ζοφερή οικονομική πραγματικότητα συνηγορεί υπέρ τους, όπως την εποχή του New Deal. Για να αναλάβει το υπουργείο Εργασίας αυτή την διακεκαυμένη περίοδο, όπου ο «τραμπισμός» πυρπολεί μεγάλο τμήμα των λαϊκών στρωμάτων και το φάσμα ενός νέου Κραχ βρίσκεται επί θύραις, ο Μάρτιν Ουόλς θα αναγκαστεί να αφήσει πρόωρα τον δημαρχιακό θώκο της Βοστόνης, αθετώντας την υπόσχεσή του να διεκδικήσει επανεκλογή.
Σύγχυση ταυτοτήτων, απώλεια ισορροπίας
Ομως δέχθηκε την πρόσκληση του φίλου του Τζο Μπάιντεν. Δεν λες εύκολα όχι σε έναν πρόεδρο των ΗΠΑ, που σου είχε πλέξει το εγκώμιο στην τελετή ορκωμοσίας το 2017 και στεκόταν δίπλα σου στις επετείους της βομβιστικής επίθεσης στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, το 2013.
Ο Ουόλς έχει μακρά θητεία στο τιμόνι εργατικών κέντρων στη Βοστόνη και η μετριοπαθής ατζέντα του για τη βελτίωση των εργασιακών συνθηκών και την ενίσχυση των εργασιακών δικαιωμάτων στις ΗΠΑ θεωρείται σχεδόν «κομμουνιστική» από τους ακραίους «τραμπιστές» και νεοφιλελεύθερους. Βασικό στήριγμά του είναι ο «πρώτος εργατοπατέρας των ΗΠΑ», Ρίτσαρντ Τράμκα, πρόεδρος της αμερικανικής ΓΣΕΕ (AFL-CIO) και επίσης φίλος του Μπάιντεν.
Από την έντυπη έκδοση
Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, ανά πάσα στιγμή στο EleftherosTypos.gr