Γράφει η Άννα Παναγιωταρέα

Ο,τι ονομάστηκε διορθωτικός, δεξιός, ροζ ή ποταμίσιος ανασχηματισμός, δεν μπορεί να αξιολογηθεί σήμερα από την προσωπική ζωή εκείνων που επελέγησαν, αλλά από τα προσόντα, την εμπειρία, την αποτελεσματικότητα, την εντιμότητά τους. Ητοι τα εχέγγυα να επιτελέσουν το έργο τους αύριο.

Υπάρχουν ποικίλες παράμετροι που προσδιορίζουν τη στρατηγική πίσω από τη βιτρίνα ενός ανασχηματισμού. Αλλά, στην Ελλάδα, θεωρούμε ότι είμαστε όλοι ειδικοί αποψιολόγοι και δη περί παντός επιστητού: Εξετάζουμε, ενδελεχώς, αν η μη παραδοσιακή τήρηση του προεδρικού πρωτόκολλου, στη Δοξολογία, επί τω νέω έτει, σημαίνει αφελληνισμό. Αξιολογούμε αν ο σεξουαλικός προσανατολισμός υφυπουργού προσδίδει προοδευτικότητα στην αναδομηθείσα κυβέρνηση. Ασχετο ότι η Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελλαροπούλου παραδίδει μαθήματα ευγενούς ταπεινότητας, παιδείας, σύγχρονου πατριωτισμού και ανθρωπισμού. Ασχετο ότι η ανάκρουση του Εθνικού Υμνου αφορά στο πρωτόκολλο του υπουργείου Εθνικής Αμυνας. Και… ασχετότερο ότι η Νέα Δημοκρατία, από Μεταπολιτεύσεως Κωνσταντίνου Καραμανλή άρξασθαι, προσφέρει συνεχώς δείγματα ιδεολογικού εκσυγχρονισμού, υποδεχόμενη πρόσωπα που μπολιάζουν με νεωτεριστικές πολιτικές απόψεις τις θέσεις της.

Είναι εξοργιστικό ότι αναγράφεται σε ορισμένα ΜΜΕ ως καθοριστικό στοιχείο για την επιλογή ενός πολιτικού ο σεξουαλικός προσανατολισμός του. Είναι πιο προσβλητικό ότι μετράμε πόσες γυναίκες διαθέτει το κυβερνητικό σχήμα και όχι την αξία τους. Εκτός του ότι είναι λάθος μήνυμα για πολλούς που ακόμη βιώνουν αποκλεισμούς, είναι άδικο για τον ίδιο τον άνθρωπο. Κανείς πολιτικός δεν θα κριθεί από την «κλειδαρότρυπα» ή το γένος του, όσο από το αν υλοποίησε, επ’ αγαθώ όλων μας, το περιεχόμενο του χαρτοφυλακίου του. Πολλω μάλλον όταν η επιτυχία της κυβέρνησης αποτελεί συνολικά πρωθυπουργικό στοίχημα.

Με εντυπωσίασε ο επαρχιωτισμός ξένων εντύπων που απέδειξαν πως θεωρούν την Ελλάδα «καθυστερημένη». Ηδη, πριν από μισό αιώνα δημιουργοί στη μουσική, στα Γράμματα, στις Τέχνες, δεν έκρυβαν τον σεξουαλικό προσανατολισμό τους. Ηταν οι λίγοι; Μπορεί. Αλλά οι πολλοί σε όλη την Ευρώπη ζούσαν -και εν μέρει ζουν- σε συνθήκες κοινωνικού και οικονομικού αποκλεισμού. Ο αυριανισμός, στα μέσα του ’80, επιχείρησε να «δολοφονήσει» στο πρόσωπο του Μάνου Χατζιδάκι όσους τολμούσαν να υπερβαίνουν τα ειωθότα. Προσβολή για όλους μας ότι η τότε κυβέρνηση δεν βρήκε το θάρρος να υπερασπιστεί τον ΜΕΓΑ Χατζιδάκι.

Στην πολύχρωμη, πολύφωνη, ποικιλόμορφη Ελλάδα του 2021 ευδοκιμούν, διδάσκουν, συνεισφέρουν, δοκιμάζονται και συνυπάρχουν gay πολιτικοί, ιερωμένοι, καλλιτέχνες, δημιουργοί, οικονομικοί παράγοντες, στελέχη, απλοί πολίτες. Ούτε Ιράν είμαστε ούτε Ρωσία θα γίνουμε.

Η κυβέρνηση, για τον ανασχηματισμό της οποίας, από τον Απρίλη, γράφτηκαν χιλιάδες λέξεις, πρόκειται να κριθεί στην ολότητα της, από τη δουλειά, τη συνοχή, τη συνεργασία, την αποτελεσματικότητα, την ειλικρίνεια των μελών της, απέναντι στους πολίτες.

Ολα όσα «σήκωσαν σκόνη» θα ξεχαστούν στις επόμενες τρεις μέρες. Τόσο κρατούν τα θαύματα…

Από την έντυπη έκδοση του Ελεύθερου Τύπου