Γράφει ο Πάνος Αμυράς*

Στο εσωτερικό της Ε.Ε. έχουν διαμορφωθεί δύο στρατόπεδα σε ό,τι αφορά το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων στην Τουρκία. Τις θέσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας για αυστηρές κυρώσεις συμμερίζονται η Γαλλία, η Αυστρία, η Σλοβενία, η Ολλανδία και οι χώρες της Βαλτικής, ενώ ένα άλλο μπλοκ δυνάμεων, με επικεφαλής τη Γερμανία, την Ισπανία και την Ιταλία, θέλει να ρίξει στα μαλακά την υπόθεση, όχι γιατί δεν αναγνωρίζει το δίκαιο των ελληνικών αιτημάτων, αλλά γιατί προτάσσει τα εθνικά συμφέροντα και τις διμερείς οικονομικές σχέσεις που διατηρεί με την Τουρκία, πουλώντας μεταξύ άλλων και πολεμικό εξοπλισμό.

Η υποκρισία της Ευρώπης είναι χωρίς τέλος. Εχουν μπλοκάρει εδώ και μήνες τις διαδικασίες για το Ταμείο Ανάκαμψης απαιτώντας, ορθώς, από Ουγγαρία και Πολωνία να τηρήσουν όρους που σχετίζονται με τον εκδημοκρατισμό των θεσμών τους, αλλά σφυρίζουν αδιάφορα μπροστά στα όσα πράττει ο Ερντογάν, που απειλεί ευθέως τα σύνορα όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης. Νοιάζονται περισσότερο για το πώς ο Ορμπαν θέλει να αποψιλώσει τους δικαστές προκειμένου να διορίσει «φίλιους», κάτι που αντίκειται σαφώς στους δημοκρατικούς κανόνες της Ευρώπης, αλλά στρουθοκαμηλίζουν όταν η Τουρκία στέλνει το «Ορούτς Ρέις» στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και το «Μπαμπαρός» τρυπά την κυπριακή ΑΟΖ.

Διεθνή πρακτορεία ανέφεραν χθες ότι το Βερολίνο βρήκε σημεία συμφωνίας με Ουγγαρία και Πολωνία προκειμένου να αρθεί το αδιέξοδο για τους κοινοτικούς προϋπολογισμούς της επόμενης επταετίας. Δεν είναι βέβαιο ότι θα δείξει το ίδιο ενδιαφέρον προκειμένου να επιβληθούν κυρώσεις κατά της Τουρκίας.

Συνολικά η στάση της Γερμανίας στα εθνικά μας θέματα έχει προκαλέσει απογοήτευση. Ενδεικτική είναι η συμβολική παραίτηση του βετεράνου επιχειρηματία Μιχάλη Μαΐλη από τη θέση του επίτιμου προέδρου του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου. Στην επιστολή παραίτησης ο κ. Μαΐλης επισημαίνει τα εξής:

«Από 18 χρόνων οι σχέσεις μου με τη Γερμανία υπήρξαν στενές και καθοριστικές. Σπουδές, εργασία ως μηχανικός σε γερμανικά εργοστάσια και αργότερα συνεχής και αδιάκοπη επιχειρηματική συνεργασία. Από τη 10ετία του ’80 διετέλεσα μέλος του Ελληνογερμανικού Βιομηχανικού και Εμπορικού Επιμελητηρίου, όπου τα τελευταία 12 χρόνια ήμουν πρόεδρος. Να σημειώσω ότι και ο παππούς μου ήταν ιδρυτικό μέλος του Ελληνογερμανικού Επιμελητηρίου στο Βερολίνο το 1924. Ως πρόεδρος αφιέρωσα πραγματικά πολύ χρόνο και προσπάθεια στο να βοηθήσω και να προάγω τις ελληνογερμανικές σχέσεις, και πέρα από τις στενές εμπορικές και οικονομικές. Στα δύσκολα χρόνια των Μνημονίων, το επιμελητήριο έδωσε μάχη όχι μόνο για να βοηθηθεί και να διασωθεί η ελληνική οικονομία, αλλά και για να εξομαλυνθεί το κλίμα που, τόσο στα Μέσα Ενημέρωσης σε Ελλάδα και Γερμανία όσο και στην κοινή γνώμη των δύο χώρων είχε οξυνθεί σε επικίνδυνο και ακραίο σημείο, θέτοντας σε δοκιμασία την ιστορική τους σχέση. Ολοι στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο πιστέψαμε βαθιά, και πάντα πιστεύουμε, στο ευρωπαϊκό όραμα και στις ευρωπαϊκές αξίες. Σήμερα διακατέχομαι από έντονη απογοήτευση, αλλά και θυμό, και δεν είμαι ο μόνος. Αισθάνομαι προσωπικά προδομένος διαπιστώνοντας με έκπληξη ότι η φίλη Γερμανία προτάσσει τα στενά οικονομικά και εμπορικά συμφέροντά της πάνω από όλα. Θεωρώ αδιανόητο στη σημερινή παράφορη και συνεχή παραβίαση που δέχεται η Ελλάδα, κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στα κυριαρχικά δικαιώματά της από την Τουρκία, η Γερμανία, ηγετική χώρα στην Ευρωπαϊκή Ενωση, σε αντίθεση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες, να σφυρίζει αδιάφορα, να μην παίρνει ξεκάθαρη θέση, αλλά ακόμα και να εξοπλίζει τον επιτιθέμενο. Με μεγάλη μου λύπη και ως συμβολική πράξη, μετά τρεις δεκαετίες, υπέβαλα στο Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο την παραίτησή μου».

*Ο Πάνος Αμυράς είναι διευθυντής του Ελεύθερου Τύπου

Από την έντυπη έκδοση